لئوناردو داوینچی موفق شد اثر خود را در تاریخ بگذارد. او که یک هنرمند بزرگ بود ، تعدادی بوم خلق کرد که باعث شهرت وی شد. ممتاز لئوناردو و به عنوان مخترع و مهندس. فعالیت فکری شدید نابغه بر سلامتی او تأثیر می گذارد. سالهای آخر زندگی خود رنج جسمی را تجربه کرد. همانطور که محققان پیشنهاد می کنند ، داوینچی در اثر سکته مغزی درگذشت.
از زندگی نامه استاد
"نبوغ جهانی" آینده دوران وی ، لئوناردو داوینچی ، به عنوان یک هنرمند ، مخترع و دانشمند بی نظیر شناخته می شود. این پسر در 15 آوریل 1452 در نزدیکی فلورانس متولد شد. پدر داوینچی محضر بود ، مادرش از یك خانواده ساده دهقانی بود. لئوناردو خارج از ازدواج به دنیا آمد: به زودی پدرش با شخصی نجیب ازدواج کرد. سپس پدر پسر را به تربیت خود برد.
از همان کودکی ، لئوناردو خلاقیت نشان داد و نقاشی یاد گرفت. پدرش در تلاش برای رشد استعداد پسرش ، او را برای آموزش به یکی از بهترین کارگاه های هنری در توسکانی فرستاد. لئوناردو اما مدت زیادی در آنجا نماند. او به سرعت به معلم ثابت کرد که در مهارت از او برتر است و نمی تواند چیز دیگری از او بیاموزد.
لئوناردو در درجه اول به عنوان یک هنرمند به شهرت رسید. مشهورترین بومهای وی "بانوی با ارمین" و همچنین "لا جیوکوندا" (معروف به "مونالیزا") است. با این حال ، نبوغ وقت کمی به نقاشی می داد و بنابراین نمی توانست تعداد قابل توجهی بوم را به رخ بکشد. با این حال ، در این زمینه ، داوینچی به یک مقام مسلم تبدیل شد: او توانست اصول رئالیسم و قوانین درک آثار هنری را توسعه دهد. پس از لئوناردو ، نقاشی به مرحله جدیدی از پیشرفت منتقل شد.
لئوناردو خود را نه به عنوان یک مهندس و دانشمند نه چندان نقاش می دانست. از جمله اختراعاتی که وی انجام داد - دوچرخه ، چتر نجات ، منجنیق ، نورافکن ، نمونه اولیه از یک وسیله نقلیه خودران شبیه تانک. تقریباً تمام ایده های فنی وی در نقاشی ها ، نقاشی ها ، طرح ها و طرح های متعددی مجسم شده بود. در برخی از نقشه های این مخترع بزرگ ، دانشمندان مدرن هنوز نمی توانند آن را کشف کنند.
داوینچی بسیاری از عمر خود را صرف پروژه های معماری و مهندسی کرد. علاوه بر این ، چنین نوآوری هایی نه تنها ماهیت مسالمت آمیز داشتند ، بلکه ماهیت نظامی نیز داشتند. استعداد یک مهندس برای لئوناردو در سال 1499 مفید بود ، زمانی که او به خدمت دوک سزار بورجیا معروف استخدام شد. دومی بسیار امیدوار بود که توانایی های داوینچی به او کمک کند تا تعدادی مکانیسم نظامی ایجاد کند. در فلورانس ، استاد حدود هفت سال کار کرد ، بعداً به میلان نقل مکان کرد ، سپس به رم رفت و سرانجام در فرانسه پایان یافت.
سالهای آخر نبوغ
در سال 1516 ، لئوناردو دعوت جالبی از پادشاه فرانسه دریافت کرد: او به او پیشنهاد کرد در قلعه Clos-Luce مستقر شود. داوینچی عنوان افتخاری هنرمند سلطنتی ، استاد معمار و مهندس را دریافت کرد. وی برای این موقعیت مستحق پاداش محکمی بود. استاد در طول زندگی خود در این کشور تقریباً نقاشی نکرد. مسئولیت اصلی وی تشکیل جشنهایی بود که در دربار شاه برگزار می شد. داوینچی همچنین در پروژه ای برای یک کانال پیچیده بین سونا و لوار کار کرد.
در آن زمان ، سلامتی داوینچی به شدت وخیم شده بود. او حتی می توانست با سختی زیادی حرکت کند.
محققان زندگی و کار شگفت انگیز استاد مشهور اتفاق نظر دارند که علت مرگ وی سکته مغزی بوده است. خاطرات معاصران حفظ شده است ، که نشان می دهد تا زمان مرگ لئوناردو از فلج رنج می برد: او نمی توانست دست راست خود را کنترل کند. این سکته مغزی بود که می تواند باعث این بیماری شود. اعتقاد بر این است که اولین بار این اتفاق برای لئوناردو در سال 1517 رخ داده است. سکته دوم در سال 1519 آخرین ضربه برای ایتالیایی بود. محققان فعلی ، اطلاعات اصلی در مورد وضعیت سلامت نبوغ را از خاطرات معاصران وی و سوابق جزئی خود شخص لئوناردو به دست آوردند.
وضعیت بهداشتی ضعیف مانعی برای زندگی فعال و متنوع استاد نبود. او از حمایت و کمک دانش آموزانش که فرانچسکو ملزی در میان آنها برجسته بود ، برخوردار بود. وی همچنین وارث اصلی استاد شد. در نیم قرن بعدی ، ملزی میراث معلم خود را کنار گذاشت. و گسترده بود و شامل نقاشی ها ، ابزارها ، کتابخانه ای غنی بود که تاکنون بیش از یک سوم کتابها و اسناد از آن باقی نمانده است.
نبوغ بزرگ در 2 مه 1519 درگذشت. وی آخرین روزهای خود را در قلعه Clos-Luce گذراند و در آنجا توسط شاگردان محاصره شد. داوینچی را در قلعه آمبویز دفن کرد. بر روی سنگ قبر وی کتیبه ای حک شده است که می گوید خاکستر بزرگترین مهندس ، هنرمند و معمار فرانسه در اینجا دفن شده است.
