رمزنگاری متن رمزگذاری شده ای است ، یعنی متنی که عمداً نوشته شده است تا فقط مخاطب بتواند آن را بخواند و معنی آن را درک کند. با این حال ، هر وسیله ای برای مخفی کردن اطلاعات اختراع شده توسط شخص ، توسط شخص دیگری قابل فاش شدن است. بنابراین ، رمزنگاری نیز قابل خواندن است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به تعبیر مدرن ، هر پیام رمزگذاری شده نویسنده ای دارد که آن را تنظیم کرده است. مخاطب مورد نظر. و رهگیر یک رمزنگار است که سعی در خواندن آن دارد.
گام 2
دو روش اصلی در رمزگذاری دستی وجود دارد - تعویض و تنظیم مجدد. اولین مورد این است که حروف پیام اصلی با یک قانون خاص با دیگران جایگزین می شوند. دوم این که حروف ، مطابق قاعده ، معکوس می شوند. البته این دو روش می توانند ترکیب شوند که باعث امنیت بیشتر رمزنگاری می شود.
مرحله 3
ساده ترین نوع رمزگذاری جایگزین رمزنگاری است. در این حالت ، حروف به آیکون های معمولی تغییر می یابد: اعداد ، نمادها ، تصاویر مردان رقصنده و غیره. برای فاش کردن یک پیام مخفی ، کافی است تعیین کنید که کدام نماد با کدام حرف مطابقت دارد.
برای این منظور ، معمولاً از جداول فرکانس استفاده می شود که نشان می دهد هر چند وقت یکبار حرف دیگری در زبان پیام رخ می دهد. به عنوان مثال ، در روسی ، اولین مکان در چنین جدولی حروف "a" ، "e" ، "o" خواهد بود. با جایگزینی آنها به جای رایج ترین نمادها ، می توانید برخی از کلمات را رمزگشایی کنید ، و این ، به نوبه خود ، معنی سایر نمادها را می دهد.
مرحله 4
در رمزهای قابل اطمینان تر ، حروف با کلید جایگزین می شوند. به عنوان مثال ، یک عدد چند رقمی می تواند به یک کلید تبدیل شود. برای رمزگذاری متن به این روش ، کلید شماره بر روی آن بارها نوشته می شود تا در بالای هر حرف یک عدد وجود داشته باشد. پس از آن ، نامه با حروف دیگری که به ترتیب حروف الفبا دنبال می شود ، از طریق موقعیت های مشخص شده توسط عدد ، جایگزین می شود. در این حالت ، الفبا را در یک حلقه بسته می دانند ، به عنوان مثال ، حرف دوم بعد از "من" "b" خواهد بود.
مرحله 5
کشف چنین رمزنگاری دشوارتر است ، زیرا برای هر حرف رمزگذاری ده قرائت وجود دارد. برای رمزگشایی ابتدا باید طول کلید را تعیین کنید و متن را به کلمات تقسیم کنید. این کار معمولاً با استفاده از جدول انجام می شود ، جایی که اولین سطر متن رمز است و در زیر آن گزینه هایی وجود دارد که هر حرف رمز با یک حرف ممکن از متن اصلی جایگزین می شود. بنابراین ، یازده خط در جدول وجود دارد.
مرحله 6
با مشاهده اینکه کدام گزینه ها به طبیعی ترین تقسیم متن به کلمات منجر می شوند ، رمزنگار تعیین می کند که کدام حرف برای رمزگذاری فضاها استفاده می شود ، به این معنی که وی یک یا چند رقم از کلید را پیدا می کند. از این مرحله ، می توانید نتیجه گیری کنید ، چند بار کلید در متن تکرار می شود.
با جایگزینی انواع مختلف از جدول به جای نامه های هنوز ناشناخته ، رمزنگار تعیین می کند که در چه مواردی کلمات و قطعات با معنی در متن ظاهر می شوند.
مرحله 7
برای تسهیل کار ، رمزنگار معمولاً به دنبال یافتن هرگونه اطلاعات در مورد محتوای متن یا کلید است. اگر می دانید که امضای انتهای سند چیست یا چه کلمه ای باید در آنجا تکرار شود ، با استفاده از این اطلاعات می توانید بخشی از کلید رمزگذاری را فاش کنید. با جایگزینی قطعه یافت شده در سایر نقاط سند ، رمزنگار به طول کلید پی می برد و چند قسمت دیگر از متن اصلی را تشخیص می دهد.
