اودا ژانری ادبی و موسیقی است که در اصل از دوران باستان است ، و اوج محبوبیت خود را در قرن هجدهم تجربه کرد. قصیده به عنوان یک کار بزرگ و باشکوه ، غالباً به شاهان و امپراطورها اختصاص داشت. امروزه ژانر قصیده در ادبیات جمعی تقریباً فراموش شده است ، اما چرا برای عزیزان و عزیزان خود یک قصیده تبریک نمی نویسید؟ برای انجام این کار ، لازم است که به برخی از قوانین اصلاح صحیح ادیک تسلط پیدا کنید.
لازم است
یک کتاب مرجع در مورد نظریه ادبیات
دستورالعمل ها
مرحله 1
مشخصات نوشتن ژانر اودا را بیاموزید. قصیده کلاسیک دارای ویژگی های بسیاری است ، اما تنها سه ویژگی اصلی وجود دارد. اینها اصطلاحاً "سر به فلک کشیدن" ادیک ، لذت بوی بد و اختلال غنایی هستند. حتی در قرن بیستم ، وقتی ژانر تقریباً به فراموشی سپرده شد ، شاعر ولادیمیر مایاکوفسکی اثر خود را "قصیده انقلاب" بر اساس این سه گانه شرعی نوشت.
گام 2
یکی را انتخاب کنید که قصیده را به او اختصاص دهید. فقدان محتوا و نبود مخاطب در این ژانر شاعرانه قابل قبول نیست. قصیده در ابتدا به عنوان آواز ستایش به افتخار کسی ساخته شده است.
مرحله 3
از تکنیک های "شناور" ادیک استفاده کنید. یعنی نگاه نویسنده در کار ، مثل آن است که از بالا به پایین هدایت می شود ، که نمای کلی را ارائه می دهد. این را می توان در گزیده ای از قصیده لومونوسف "نگاه به کوهها بلند است ، // به مزارع وسیع خود نگاه کن ، // کجاست ولگا ، دنیپر ، جایی که Ob جریان دارد …" مشاهده کرد. نگاه گسترده پاتوس رسمی قصیده را ایجاد می کند.
مرحله 4
از تعجب بیشتر استفاده کنید. این وسیله اصلی ایجاد روحیه تجمع بدبوئی است. و دقیقاً به دلیل همین ویژگی قصیده است که آثار ساخته شده در این ژانر برای اجرا در جشن های خانگی بسیار مناسب هستند. آنها احساس تعطیلات را ایجاد می کنند و در عین حال تازه ، اصیل و نفیس برای تزئین جلسه با اقوام و عزیزانتان خواهند بود.
مرحله 5
فقط به توصیف شخصی که قصیده به او اختصاص داده شده بسنده نکنید. کمی بی نظمی غنایی ، هرج و مرج خلاق ، به کار اضافه کنید. اگر در مورد موضوع قصیده خود صحبت کنید ، اضافه کردن برخی تأملات در مورد مسائل عالی مجاز است (مطمئناً در مورد مسائل عالی ، اگر واقعاً می خواهید یک قصیده بنویسید ، نه یک گودال).
