شهر آینده یکی از محبوب ترین موضوعات در هنرهای تجسمی است. با این حال ، هر بار که هنرمند با این سوال روبرو می شود که چگونه این شهر را به تصویر بکشد ، کدام مدل از آینده را ترجیح می دهد؟ به اندازه کافی عجیب ، دقت ژانر به اندازه ترکیب ، نسبت ها و کیاروسکورو مهم است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
آینده پژوهی فنی. تکنوکراسی ، قدرت ماشین ها ، هوش مصنوعی و تلفیق انسان و ماشین از نکات کلیدی این جهت است. مناظر شهری وجود مکانیسم های پیچیده ، روبات ها ، ماشین های پرنده عجیب و غریب انسان نما ، و وسایل نقلیه زمینی را پیش فرض می دانند. ابزارها یک ویژگی ضروری شهروندان است. بسیار جالب است که به یک مدرسه یا بیمارستان نگاه کنید ، جایی که دانش آموزان با عجیب ترین دستگاه ها کار می کنند و بیماران می توانند به لطف پروتزهای پیچیده و حتی اسکلت های بیرونی حرکت کنند. توصیف این مناظر را می توان برای مثال در رمان های ویلیام گیبسون و دیگر نمایندگان جنبش سایبرپانک یافت.
گام 2
محیط زیست مدینه فاضله. پیروزی زیست محیطی ، مهندسی زیستی و فن آوری بالا. منظر شهری برای تلفیق هماهنگ فن آوری بالا با گیاهان عجیب مضر است. یکی از "تراشه ها" در این مسیر شناور بودن شهرها و زیست زیستی در تنه درختان یا روی درختان است. بوم گردی معمولی آینده مانند یک پارک انگلیسی است ، جایی که ساکنان دوچرخه سوار می شوند یا از وسایل نقلیه شخصی پرواز استفاده می کنند. در مورد چشم انداز به طور کلی ، سقف ساختمانهای زیست محیطی پوشیده از گیاهان است یا دارای صفحات خورشیدی ، مولد باد - سایر منابع انرژی زیست محیطی است. کارخانه بازیافت زباله شاید یکی از مهمترین جاذبه های شهر بوم گردی در آینده باشد.
مرحله 3
آخر الزمان. مدل بدبینانه شهر آینده یک انتخاب غیراستاندارد ، اما کاملاً ممکن است. اگر این هنرمند بخواهد تأکید کند که مشکلات موجود منجر به فاجعه ای می شود (اعم از علمی ، فنی ، نظامی یا زیست محیطی) ، او آزادانه می تواند یک منظره شهری را که در اثر عملیات نظامی تخریب شده یا ویران شده است ، به تصویر بکشد. به عنوان مثال ، هیچ کس وجود ندارد ، حیوانات در خانه های خالی خوش و بش می کنند ، گیاهان دور ستون چراغ ریسمان می خورند ، درختان از طریق آسفالت ترک خورده راه می گیرند.
مرحله 4
خراب شده. توصیف این مناظر و شهرها را می توان یافت ، برای مثال ، در رمان های "ما" از زامیاتین ، "1984" از اورول ، "دنیای جدید شجاع" از او. هاکسلی. فضای این آثار جهان ، دقیقاً شهرهای بسته است ، جایی که کنترل مطلق برای فرد برقرار می شود ، جایی که زندگی شخصی به عنوان یک پدیده وجود ندارد ، همه چیز در معرض دید است. بنابراین ، در زامیاتین ، عنصر اصلی منظر شهری خانه هایی است که دیوارهای شیشه ای آنها اجازه حریم خصوصی را نمی دهد. شهروندان عملاً بی چهره هستند ، آنها در شکل گیری مانند یک رژه راه می روند و در همان لباسهای اعداد لباس می پوشند. نکته مهم دیگر دیوار و گنبد شهر است. تجهیزات نظارتی ، نگهبانان در تجهیزات فانتزی ، شهروندان - با همان لباس - اینها نشانه های شهری از این نوع آینده است.
مرحله 5
ترسیم شهری از آینده بدون شهروندان غیرممکن است. اما اینکه آنها چه هستند ، چگونه به نظر می رسند - به مدل آینده بستگی دارد. به طور حتم می توان گفت که موضوع جهش های کنترل شده ، "ارتقا biological بیولوژیکی" و هم آمیختگی فرد با ماشین ، صرف نظر از ساختار اجتماعی شهر آینده ، کاملاً مورد تقاضا است. به عنوان مثال ، Saul Bellow ، در Planet Mr. Sammler's Planet ، انسان آینده را اینگونه توصیف می کند: "شخصیتی باشکوه با رنگ سبز زیبا ، با دستی که به مجموعه ای از ابزارهای همه کاره ، ابزار دقیق و ظریف ، با یک شاخص تبدیل شده است. و انگشت شست قادر به انتقال هزاران پوند فشار است …
