آل پاچینو بازیگر سینما و تئاتر ، فیلمنامه نویس ، کارگردان و تهیه کننده آمریکایی است. او را "پدرخوانده" هالیوود می نامند. در تاریخ سینمای جهان ، او به خاطر تصاویر برجسته ای مانند مافیول مایکل کورلئونه ، ارباب مواد مخدر تونی مونتانا ، سرهنگ اسلید و حتی خود شیطان در بین مخاطبان به یادگار مانده است.
سال های اول
آلفردو جیمز (آل) پاچینو در 25 آوریل 1940 در شهر نیویورک (شرق هارلم ، منهتن) متولد شد. والدین وی ، سالواتوره و روزا پاچینو ، اصالتاً ایتالیایی بودند و در جستجوی زندگی بهتر به آمریکا نقل مکان کرده بودند. آنها در سنین پایین ازدواج کردند ، سالواتوره بیست ساله بود و رز تنها هفده سال داشت. یک سال بعد ، آلفردو متولد شد ، اما این ازدواج زودهنگام را نجات نداد - والدین از هم جدا شدند و آلفردو دو ساله ، به همراه مادرش ، به پدر و مادرش در حومه نیویورک ، در برانکس جنوبی نقل مکان کردند. آنها شروع به زندگی با پدر و مادرش کیت و جیمز جراردی کردند که اصالتاً اهل شهر کورلئونه در سیسیل بودند. بازیگر آینده در نوجوانی وارد مدرسه معروف هنر در نیویورک می شود. هم سن و سالان او حتی به او لقب - "بازیگر" می دهند.
آل پاچینو در منطقه ای جنایی بزرگ شد: در سن نه سالگی شروع به سیگار کشیدن کرد ، در سیزده سالگی شروع به استفاده از الکل و مواد مخدر نرم کرد. او ضعیف درس می خواند و در سن 17 سالگی از مدرسه اخراج شد. آلفردو پس از این که با مادرش درگیر شد ، خانه را ترک می کند. او که زندگی مستقلی را آغاز کرده است ، به عنوان یک نظافتچی ، پیام رسان ، پیشخدمت ، پستچی به منظور کسب درآمد برای ادامه تحصیل در رشته بازیگری ، مهتاب روشن می کند. وی همچنین در HB Studio ، تئاتر آماتوری غیرانتفاعی که توسط هربرت برگوف اداره می شود ، شروع به اجرا می کند. در این استودیو ، او با معلم ، معلم و بهترین دوست آینده خود - چارلی لوتون - آشنا می شود.
در سال 1966 ، پس از فارغ التحصیلی ، آل پاچینو در یک استودیوی حرفه ای بازیگری پذیرفت ، جایی که فعالیت حرفه ای او آغاز شد. بازیگر آغازین عمدتا در نمایش هایی مانند: "بیدار شو و آواز بخوان" ، "آمریکا ، هوری" ، "هندی ها برونکس را می خواهند" ، "ریچارد سوم" نقش های نمایشی را بازی می کند. در سال 1969 برای بازی در نمایش آیا ببر کراوات می بندد؟ آلفردو جایزه معتبر تئاتر تونی را دریافت می کند.
در آینده ، با تبدیل شدن به یک بازیگر مشهور سینما ، آل پاچینو هنوز تئاتر را ترک نمی کند و در اجراهایی مانند سالومه ، بیسون آمریکایی ، هوئی و تولید بازرگان ونیز بازی می کند ، که در سال 2010 توانست بیش از یک میلیون دلار.
حرفه
اولین فیلم آل پاچینو در سال 1969 اتفاق افتاد. این نقش مکمل در فیلم "من ، ناتالی" بود. در سال 1971 ، این بازیگر در فیلم دوم بازی کرد ، زیرا قبلاً در درام ترسناک در پارک سوزن نقش اصلی را بازی کرده بود. بعد از این فیلم بود که بازیگر مورد توجه فرانسیس فورد کوپولا قرار گرفت و به سه گانه "پدرخوانده" برای نقش اصلی مایکل کورلئونه دعوت شد. همچنین ، رابرت دنیرو ، جیمز کان ، مارتین شین ، رابرت ردفورد و وارن بیتی برای این نقش اقدام کردند ، اما کاپولا با تأیید پاچینو ، سایر بازیگران را رد کرد. نقش به گونه ای بود که گویی برای آل پاچینو ایجاد شده است. شخصیتی گرم مزاج ، ریشه های سیسیلی - این همان چیزی بود که برای نقش پسر یک مافیوزو لازم بود.
این نقش آل پاچینو را به یک بازیگر افسانه ای هالیوود تبدیل کرد و اولین نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل را برای او به ارمغان آورد.
پس از آن ، حرفه بازیگر همچنان رو به بالا بود. آل پاچینو با کسب نامزدهای اسکار برای فیلم هایی مانند سرپیکو ، پدرخوانده 2 ، بعد از ظهر سگ ، نقش های موفق بسیاری را بازی کرده است. من مخصوصاً دوست دارم فیلم "Scarface" را یادآوری کنم ، جایی که آل پاچینو با درخشش در نقش ارباب مواد مخدر کوبایی ، تونی مونتانا ، بازی کرد. این فیلم چهل و پنج میلیون دلار در سینماهای ایالات متحده درآمد کسب کرد و به یک فیلم فرقه ای تبدیل شد. آل پاچینو این نقش را نقش اصلی زندگی او می داند. برای این تصویر وی نامزد گلدن گلوب شد.
در سال 1985 ، شانس بازیگر برگشت. این فیلم با مشارکت "انقلاب" یکی از فاجعه بارترین فیلم های تاریخ سینما لقب گرفت. پس از این فیلم ناموفق ، بازیگر به افسردگی افتاد ، شروع به سو abuse استفاده از الکل کرد.در زندگی حرفه ای او ، چهار سال کامل یک بحران خلاق وجود داشت.
آل پاچینو در سال 1989 با بازی در نقش کارآگاه در فیلم دریای عشق به سینما بازگشت. سپس نقاشی وارن بیتی "دیک تریسی" (1990) ، برای نقشی که این بازیگر برای ششمین بار نامزد اسکار شد ، می آید. در همان سال قسمت سوم "پدرخوانده" مانند دو قسمت قبلی منتشر شد که موفقیت زیادی کسب کرد.
در سال 1992 ، آل پاچینو اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن در بوی زن را دریافت کرد. این بازیگر پس از دریافت اسکار نه تنها به بازی در فیلم ها و بازی در تئاتر ادامه می دهد ، بلکه به عنوان کارگردان و تهیه کننده نیز به رسمیت شناخته می شود. در کارنامه او کارهای کارگردانی وجود دارد مانند:
- "شرم منطقه" (1990) ،
- Finding Richard (1996)
- "قهوه چینی" (2000) ،
- سالومه وایلد (2011).
موفق ترین فیلم های بعدی بازیگر آل پاچینو را می توان "آمریکایی ها" ، "جنگ" ، "مدافع شیطان" ، "13 اوشن" ، "بی خوابی" نامید.
زندگی شخصی
آل پاچینو هرگز ازدواج نکرد ، اما این امر مانع از پدر شدن 3 فرزند او نشد. در زندگی او زنان زیبا زیادی وجود داشتند. از جمله: مارتا کلر ، جیل کلیبرگ ، سه شنبه ولد ، لیندال هابز ، کاتلین کوئینلان ، دایان کیتون ، بورلی د آنجلو.
در سال 1989 ، معلم بازیگری جن تارانت دختر آل پاچینو ، جولیا ماری پاچینو را به دنیا آورد. و در سال 2001 ، آل پاچینو پدر دوقلوهای اولیویا رز و آنتون جیمز شد. پاچینو با مادرشان ، بازیگر زن بورلی د آنجلو ، رابطه طولانی داشت. در حال حاضر ، این بازیگر لیسانس است ، اما سعی می کند تا آنجا که ممکن است اوقات فراغت را به فرزندان خود اختصاص دهد.
