علاقه به رونزهای اسکاندیناوی نه تنها با گذشت زمان فروکش نمی کند ، بلکه در طول دو قرن اخیر به طور فعال در حال رشد است. با این حال ، امروزه رونزها بیشتر به عنوان ابزاری برای فال گرفتن یا به عنوان بخشی از سنت اساطیری کشورهای شمال اروپا دیده می شوند. و اغلب اوقات مردم حتی تصور ضعیفی از اینکه رونزها در نسخه اصلی چیست و چطور بوجود آمده اند ، دارند.
به معنای اصلی آن ، رونز الفبای ژرمنی باستان است که در قرن های 1 تا 2 میلادی پدید آمده است. در قلمرو اروپای شمالی مدرن همانطور که مورخان مطرح می کنند ، نمودارهای گرافیکی ، یعنی رئوس مطالب نمادهای رونی ، بر اساس الفبای لاتین بود ، اما محتوا و معنی آنها متفاوت بود.
نگارش رونکی در کشورهایی مانند نروژ ، دانمارک ، سوئد ، ایسلند رواج پیدا کرد و تا قرن های XII-XIII در آنها وجود داشت و پس از آن الفبای لاتین جایگزین رونها شد. طولانی ترین زمان ، تقریباً تا پایان قرن XIII ، الفبای رونی در ایسلند وجود داشت.
یک تفاوت مشخصه بین سیستم رونیک و سایر سیستم های الفبایی این بود که در ابتدا نه تنها عملکرد ارتباطی ذخیره سازی و انتقال اطلاعات را انجام می داد ، بلکه معنایی مقدس و جادویی نیز داشت. کلمه "rune" (Runa آلمانی قدیم ، runar نورس قدیم) از ریشه اجرای Germanic Old - "مخفی" گرفته شده است. در اساطیر اسکاندیناوی ، رونزها به عنوان نشانه های مقدس کشف شده توسط خدای اودین ، خدای برتر پانتئون اسکاندیناوی ، معرفی می شوند. معنای آنها به طور مفصل در حماسه هایی که تا به امروز باقی مانده است ، شرح داده شده است ، از مشهورترین آنها می توان به "پیر و جوان ادا" ، "حماسه Egil" اشاره کرد.
نمادهای رونیک به عنوان نشانه های جادویی در جادوگری روزمره برای دستیابی به اهداف خاصی استفاده می شدند. اسکاندیناوی ها و آلمانی های قرون وسطایی با کمک آنها بیماری ها را معالجه کردند ، بر دشمنان نفرین فرستادند ، از ثروت خود دفاع و چند برابر کردند. در همان زمان ، حماسه ها بارها تأکید می کنند که دانش در مورد رونز برای همه در دسترس نیست. اریلی ها (کشیش ها) فقط می توانند از آنها به طور صحیح استفاده کنند. برای یک فرد عادی ، استفاده از نمادهای رونی می تواند خطرناک باشد. به ویژه ، در "حماسه Egil" معروف ، ضبط شده در قرن XIII. بند معروف Snorri Sturluson می گوید:
Rune نباید بریده شود
هرکسی آنها را درک نمی کند.
در نشانه های نامفهوم
هرکسی می تواند گمراه شود.
از ویژگی های مشخص الفبای رونیک ترتیب حروف است که در هیچ سیستم نوشتاری دیگری یافت نمی شود. پس از شش حرف اول این سری ، futark نامیده می شود. علاوه بر این ، کل الفبا به سه گروه تقسیم شده است - آتا ، با 8 رون در هر اتا. جهت نوشتن سنتی است - از چپ به راست. اما جادوی رونک با استفاده از انواع لیگاتورهای رونیک یا میله ها مشخص می شود ، یعنی نمادهای خاصی که از چندین رونز تشکیل شده و دارای یک بار معنایی انتگرال خاص هستند.
