والریا بارسوا خواننده اپرا با صدای زیبایی نادر است. در زندگی او چیزهای زیادی وجود داشت: آزمایش در کاباره موسیقی و صحنه اپرا ، کنسرت های خط مقدم و تدریس. این خواننده موفق شد یک رپرتوار بی نظیر تشکیل دهد و یک هنرمند واقعاً ملی شود. با این حال ، موفقیت باید با بی نظمی شخصی و تنهایی همراه باشد.
جوانی ، بلوغ ، خلاقیت
نام اصلی بارسوا Kaleria Vladimirova است. وی در سال 1982 در آستاراخان ، در یک خانواده موسیقی فهیم متولد شد. کالریا تحصیلات خوبی را فرا گرفت و در کنسرواتوار به طور همزمان در دو کلاس آواز پیانو و انفرادی فارغ التحصیل شد. او قصد داشت پیانیست شود ، اما زندگی تصمیم دیگری گرفت.
این دختر نزد مشهورترین معلمان آن زمان درس می خواند ، اما خواهرش بهترین نمونه برای او شد. او دارای صدای فوق العاده ، ذوق موسیقی و ، همانطور که بعداً مشخص شد ، از توانایی های برجسته تدریس برخوردار بود. خواهر تدریس کالریا را بر عهده گرفت و پیشرفت بزرگی کرد.
این دختر بدون اطلاع از خانواده اش ، با رفتن به یک تست بازیگری در کاباره خفاش تصمیم به ماجراجویی گرفت. او بلافاصله پذیرفته شد ، بستگانش خشمگین شدند ، اما مجبور به تحمل آن شدند. کالریا برای اینکه با خواهر بزرگترش که خواننده است اشتباه نشود ، نام مستعار گرفت و برای همیشه والریا بارسوا شد.
کار خواننده جوان درخشان آغاز شد. در سال 1917 ، سرنوشت والریا را به صحنه اپرا آورد. او صدایی شگفت آور شفاف داشت: یک سوپرانوی غزل ملایم ، با دامنه وسیع. یک سال بعد ، خواننده در گروه تئاتر بولشوی پذیرفته شد ، جایی که برای 28 سال آینده در آنجا کار کرد.
در اواخر دهه 1920 ، بارسوا سفرهای زیادی را انجام داد ، به خارج از کشور سفر کرد. وی برنامه خود را با ترکیب آریاهای اپرا ، عاشقانه ها ، ترانه های محلی و بهترین آثار آهنگسازان شوروی ساخت. تماشاگران از رپرتوار اصلی بازیگر زن و سلیقه موسیقی بی عیب و نقص او قدردانی کردند ، کنسرت ها به طور متناوب خانه های کامل را جمع کردند. طرفداران این خواننده را "بلبل روسی" صدا می کردند.
در طول جنگ ، بارسوا به همراه دیگر هنرمندان به جبهه رفتند. کنسرت ها اغلب در هوای آزاد برگزار می شدند ؛ آنها مجبور بودند در سرما تمرین کنند. بعداً خواننده تعجب کرد که در شرایط شدید صدای خود را از دست نداد. بارسوا بیشتر پس اندازهای خود را قبل از جنگ به نیازهای جبهه منتقل کرد.
وداع با صحنه بزرگ
در سال 1948 ، خواننده تئاتر Bolshoi را ترک کرد و به سوچی آمد و قصد داشت استودیوی آوازی خود را افتتاح کند. بعداً یک خونه در شهر تفریحی ساخته شد ، جایی که بارسووا چندین ماه در سال را در آنجا گذراند. دوستان و همكارانش به اینجا آمدند: اولانوا ، اوتسف ، كوزلوفسكی ، بیشو ، كابالوسكی.
استراحت در رفت و آمد مکرر Barsova همیشه با کار ترکیب شده است. او به خوانندگان جوان صدا می داد ، در تهیه رپرتوار کمک می کرد و عضوی از شورای هنری فیلارمونیک بود.
لیاقت والریا بارسوا با بالاترین نشانها اعطا شد: احکام لنین و پرچم سرخ کار ، مدال "برای کار شجاع در طول جنگ بزرگ میهنی". این خواننده در سال 1967 درگذشت و در قبرستان سوچی مدفون است.
زندگی شخصی
بارسوا با احتیاط از زندگی خارج از صحنه محافظت کرد. فقط مشخص است که او خانواده ای نداشته است. در دهه 30-40 ، ارتباط وی با جوزف استالین به او اعتبار داده شد ، اما این در حد شایعات باقی ماند. واقعیت این است که استالین همیشه اپرا را به کنسرت های عمومی و خصوصی دعوت می کرد و صدای فوق العاده خود را علنا تحسین می کرد.
