در حال حاضر ، دوربین های DSLR حالت ها و تنظیمات صحنه خودکار زیادی دارند که کاربر می تواند با فشار دادن ساده یک دکمه آنها را تغییر دهد. اما برای اینکه واقعاً یک تصویر خوب بدست آورید ، باید بتوانید از تجهیزات عکاسی موجود استفاده کنید.
دیافراگم لنز یک پارتیشن متشکل از نیمکره های نازک (گلبرگ) است که به شما امکان می دهد دهانه لنز را که از طریق آن پرتوهای نور عبور می کند تنظیم کنید. دیافراگم برای ایجاد وضوح تصویر و انتقال نور مشخص عمل می کند.
دیافراگم دارای مقادیر f است که تعیین می کند تا چه اندازه نیمکره ها باز شوند. مقیاس مقادیر از f / 0 ، 7 تا f / 64 متغیر است و هرچه مقدار دیافراگم کمتر باشد ، گلبرگها بیشتر باز می شوند ، این بدان معنی است که نور بیشتری به سنسور حساس نفوذ می کند. وقتی دکمه انتشار را فشار می دهیم ، گلبرگ ها باز می شوند و شکافی ایجاد می کنند که نور از آن عبور می کند. همچنین می توانید توجه داشته باشید که دیافراگم وضوح تصویر را تعیین می کند: هرچه دیافراگم ایجاد شده توسط گلبرگ ها بزرگتر باشد ، اجسام تار و خارج از کانون (در پس زمینه) بیشتر به نظر می رسند. اگر دیافراگم را سخت تر نگه دارید ، اشیا in موجود در عکس واضح می شوند.
تنظیم دیافراگم در دوربین های SLR تفاوت چشمگیری با یکدیگر دارد ، بهتر است آن را در حالت دستی (مکانیکی) انجام دهید. همچنین باید در نظر داشت که مقادیر بهینه آن در محدوده f / 5 ، 6 - f / 11 است. اگر کمبود نور وجود دارد ، بهتر است مقادیر دیافراگم -1 ، 4-2 ، 8 تنظیم کنید. برای پرتره ها - f / 2 ، 8-f / 5 ، 6. بهتر است مقدار کمتری تنظیم کنید وقتی باید پس زمینه را به شدت تار کنید. مقادیر f / 8-f / 11 برای عکاسی از پرتره های گروهی مناسب است ، مقادیر بزرگتر امکان ثبت مناظر خوب را در صورت عدم نیاز به جدا کردن هر موضوع فراهم می کند.
عکاس دستگاه خود را همانطور که برای او مناسب است تنظیم می کند ، لازم است دائماً آزمایش کنید و تنظیمات را انتخاب کنید. شما باید سعی کنید از همان سوژه با تنظیمات مختلف عکاسی کنید و سپس مقدار بهینه را برای لنز خود تعیین کنید تا بعداً عکس های با کیفیت دریافت کنید.
