پاول باژوف نویسنده ، روزنامه نگار و روزنامه نگار روسی و شوروی است. وی بیشتر به عنوان نویسنده افسانه های اورال شناخته می شود. زندگی شخصی او با تنها همسرش والنتینا ایوانیتسکایا و چهار فرزند در یک خانواده صمیمی و خوشبخت بزرگ شده است.
به گفته دانشمندان ادبیات ، پاول پتروویچ باژوف توانست زندگی پرباری و شادی را پشت سر بگذارد ، که مملو از حوادث روشن بود. و او توانست موفق شود بر کودتاها و جنگهایی که در زمان او به وجود آمد با آرامش رواقی غلبه کند ، زیرا توانسته بود به رسمیت شناختن جهانی و محبوبیت شایسته ای دست یابد.
آثار او در درجه اول با چنین تحولی همراه است ، زمانی که خوانندگان می توانند از واقعیت خشن در جو افسانه ای غرق شوند که در آن نمایندگان در هر سنی احساس خوبی داشته باشند. مجموعه داستان "سم نقره ای" و "جعبه مالاکیت" را همه می دانند ، که بیش از یک نسل از ساکنان کل فضای پس از شوروی بر روی آنها پرورش یافته است.
بیوگرافی مختصر پاول باژوف
در 27 ژانویه 1879 (به سبک جدید) در شهر کوچک Sysert ، منطقه یکاترینبورگ در استان پرم ، در یک خانواده ساده و دور از دنیای فرهنگ و هنر ، نویسنده مشهور آینده متولد شد. اندکی پس از تولد پاول ، خانواده به روستای Polevskoy نقل مکان کردند.
پدر پسر ، پیتر باژوف ، علیرغم داشتن صلاحیت بالایی در زمینه فعالیت خود (کشاورزی) ، همانطور که می گویند ، "نوشیدن بیش از حد" یک آماتور بود ، و بنابراین خانواده توسط مشاغل عجیب قطع شد و عمدتا از درآمد حاصل شد. از صنایع دستی مادرش آگوستا اوسینتسوا. او از ردیف کشاورزان لهستانی بود و با سخت کوشی متمایز بود. شانه های او این بود که خانه را اداره کند ، پسرش را بزرگ کند و عصرها هنوز وقت انجام سوزن دوزی را داشته باشد.
پاول در خانواده ای پرورش یافت که پدر و مادرش او را بسیار دوست داشتند. آنها به معنای واقعی کلمه هر خواسته او را جلب کردند. با این حال ، او سو it استفاده نکرد و پسری سخت کوش و کنجکاو بزرگ شد. باجوف با عملکرد عالی تحصیلی متمایز بود ، و دانش خود را از A. S. پوشکین ، به گفته خودش ، مدیون این واقعیت است که در آینده آموزش عالی دیده است.
این داستان با مجلدی از شاعر بزرگ پیوند خورده است كه یك كتابدار محلی به شوخی به پسری از یك خانواده طبقه ی كارگر داده است تا آن را بخواند به شرط اینكه همه ی آیات مندرج در آن را قلباً بیاموزد. پاول مستقیماً کلمات "انسان فرهیخته" را درک می کرد ، که دلیل آگاهی بالای وی از مسائل مربوط به کار کلاسیک روسی شد. و بعداً این دلیل بودجه آموزش وی از یک دامپزشک متعجب از این واقعیت شد ، که به معنای واقعی کلمه "شروع زندگی" را به یک دانش آموز با استعداد داد.
مرد جوان از حوزه علمیه پرم فارغ التحصیل شد ، اما از خدمت در کلیسا خودداری کرد و وارد دانشگاه شد ، و خود را نه یک فرد مذهبی ، بلکه با روند جدید انقلابی که در اردوگاه در جریان بود ، وارد دانشگاه کرد. و سپس اکتبر سرخ ، عضویت در حزب سوسیال دموکرات ، جنگ داخلی در کنار مبارزان ارتش سرخ ، یک پست جدی در زمینه آموزش عمومی و فعالیت های تحریریه بود. علاوه بر این ، باژوف به طور فعال در فعالیت های آموزشی و آموزشی شرکت داشت ، و ریشه بی سوادی را از بین برد. از سال 1918 به عضویت CPSU درآمد.
زندگی شخصی نویسنده
برای مدت طولانی ، پاول باژوف از زنان اجتناب می کرد و در زمینه رمانتیک به عنوان یک شرکت کننده جدی در حوادث موضوعی مورد توجه قرار نگرفت. با این حال ، خود پادزهرهای جنسیتی به طور مرتب علائم توجه را به او نشان می دادند و از شیوه زندگی زاهدانه وی غافل می شدند. امروزه درک این مسئله دشوار است که چرا مرد جوانی با تحصیلات عالی و ظاهری جذاب چنین سبک زندگی را تا سن 30 سالگی رهبری کرده است. ظاهراً او در کتابهایی تربیت شده است که قهرمانان آثار به تنها عشق زندگی اعتقاد داشتند.علاوه بر این ، وی فعالیتهای حرفه ای خود را کاملاً مجذوب خود می کرد ، و علاقه های عاشقانه زودگذر را اوج بی احتیاطی می دانست.
و سپس آن اتفاق افتاد. با این وجود پاول در سن 32 سالگی خواستگاری ازدواج والنتینا ایوانیتسکایا را ارائه داد ، که در آن زمان فقط 19 سال داشت. دختری جدی و تحصیل کرده ، که اتفاقاً شاگرد او نیز بود ، متقابلاً متقابل بود ، که دلیل تشکیل یک واحد خانواده جدید بود.
فرزندان
این اتحادیه ازدواج تنها همسر هر دو شد. هفت فرزند در یک خانواده مستحکم و خوشبخت به دنیا آمدند. با این حال ، به دلیل بیماری ، سه نوزاد اندکی پس از تولد فوت کردند و فقط چهار نوزاد توانستند بیرون بروند و والدین خود را بزرگ کنند.
اولگا ، النا ، الکسی و آریادنا در جو دوستی ، عشق و احترام متقابل بزرگ شدند. طبق گفته شاهدان عینی ، پاول همسر خود را منحصراً از آن نام های محبت آمیز نامید. او مطمئنا "ولیانوشکا" یا "والستنوچکا" بود و قبل از ترک خانه ، او همیشه او را می بوسید. و اگر عجله داشت که این کار را فراموش کند ، پس از آن ، علی رغم احتمال اخلال در جلسه مهم آینده ، همیشه برمی گشت.
اما هر چقدر همسران سعی در حفظ شادی و عشق در دنیای خود داشتند ، آنها وحشت از دست دادن یکی از عزیزان خود را در خانواده خود نیز آموختند. پسر جوان الکسی در اثر تصادف در کارخانه درگذشت. خانواده سخت متحمل خسارت شدند ، اما مجبور شدند با سرنوشتی بیرحمانه کنار بیایند.
قابل ذکر است که پدر همیشه با فرزندان خود مانند بزرگسالان ارتباط برقرار می کرد و هرگز مکالمه را ترک نمی کرد ، حتی وقتی وقت آزاد بسیار کم بود. متعاقباً ، دختر کوچک وی آریادنه در کتاب خاطرات خود "از طریق چشم یک دختر" به موارد زیر اشاره کرد: "توانایی دانستن همه چیز درباره عزیزانتان از ویژگی های شگفت انگیز پدر بود. او همیشه از همه شلوغ بود ، اما از حساسیت ذهنی کافی برخوردار بود تا از نگرانی ها ، شادی ها و غم های همه آگاه باشد."
مرگ
پاول باژوف در سالهای آخر زندگی خود تدریس را شروع کرد ، نوشتن آثار ادبی را متوقف کرد و به طور کامل بر سخنرانی تمرکز کرد. بنابراین ، او وظیفه خود را در قبال کشور دید که نیاز به تقویت روحیه در شرایط دشوار جنگ دارد.
نویسنده بزرگ روسی در سال 1950 درگذشت. قبر وی در قبرستان ایوانوفسکوی در یکاترینبورگ واقع شده است.
