استناد به شعرها نه تنها لذت زیبایی شناختی را برای خواننده و شنوندگان او به ارمغان می آورد ، بلکه حافظه را نیز کاملاً رشد می دهد. این واقعیت به همان اندازه در مورد کودکان پیش دبستانی و بزرگسالانی که از فراموشی رنج می برند نیز صدق می کند. چگونه می توان فرایند حفظ شعر را از چسبیدن بی معنی به یک فعالیت لذت بخش و با ارزش تبدیل کرد؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
برخلاف نثر ، شعر به دلیل ریتم خود بسیار راحت یاد می گیرد. ابتدا تمام متن را 3-4 بار بخوانید ، حتی اگر خیلی طولانی باشد. یک شعر را نه خط به خط بلکه خط به خط حفظ کنید. این سرنخ های منطقی را هنگام حرکت به قسمت های بعدی کار فراهم می کند. گرفتگی بی پایان همان خط وقتی خواننده سعی می کند شعر را از حافظه تولید کند ، غافلگیر می شود.
گام 2
از آنجا که حافظه کوتاه مدت اطلاعات را به صورت بلوکی درک می کند ، بهتر است کل شعر را به چند قسمت تقسیم کنیم. با توجه به اطلاعات منبع الکترونیکی "آزبوکا 45" ، نباید بیش از 7 قسمت از این موارد وجود داشته باشد. کلمه آخرین بیت بیت قبلی و کلمه اول قلم بعدی را بخاطر بسپارید. این ورق های تقلب شما خواهد بود که به کمک آنها کل گره های شعری شاعرانه را باز خواهید کرد.
مرحله 3
بیانی بخوانید ، به آنچه می گویید فکر کنید ، تجسم کنید. سعی کنید هرچه بیشتر واضح و روشن تصاویر ، عملکردها و رفتار شخصیت ها را در ذهن خود ترسیم کنید. سعی کنید حال و هوای شعر را با صدا ، حالات چهره خود نشان دهید. این نتایج کارآمدتر از تکرار یک خط یکنواخت است.
مرحله 4
به دلیل ویژگی های فردی ، کسی شعر را بهتر از طریق گوش حفظ می کند ، کسی - وقتی خودش را می خواند. شخصی باید به سرعت اتاق را دور بزند و کسی بی حرکت بنشیند. بعضی از افراد یادگیری شعر را به صورت جفت آسان تر می کنند ، بسیاری از افراد ترجیح می دهند که به تنهایی حفظ کنند. برای کسی راحت تر است که برای خواب آینده ، برای کسی در صبح تدریس کند. با استفاده از هر یک از آنها قابل قبول ترین روش را برای خود انتخاب کنید و در آینده آن را به خدمت بگیرید.
