برای یک نوازنده مبتدی ، یکی از سخت ترین و گیج کننده ترین مباحث ، موضوع تعیین و ساخت کلید است. در حقیقت ، کافی است چند قانون یاد بگیرید تا بتوانید به راحتی و به راحتی کلیدهای اصلی و کوچک را پیمایش کنید.
مقیاس عمده
اگر قبلاً مطالعه Solfeggio را شروع کرده اید ، می دانید که هر کلید اصلی به صورت زیر ساخته شده است: تن - لحن - نیم تن - لحن - لحن - لحن - نیم تن.
مقوی تعیین کننده اولین نت درجه اول است. اگر از کلید در C ماژور استفاده کنید ، کلید یادداشت C خواهد بود. برای شفافیت ، می توانید مثالی از کلیدهای موجود در ماژور را در نظر بگیرید. اولین مرحله G-la است ، از ترتیب G به ترتیب مشخص شده به بالا حرکت کنید:
سالت لا - لحن
La-si - لحن
Ci-do - نیم تنه
انجام مجدد - لحن
re-mi - tone
Mi-fa # - لحن
فا # - نمک - نیم تنه
بنابراین ، کلید G ماژور را با یک علامت (تیز - #) با یک کلید با مقیاس زیر بدست آورده اید: G - A - B - C - D - E - F # - G.
اگر از این طریق شروع به ساختن کلید کنید ، با پنجم بالاتر حرکت کنید ، 6 کلید دیگر خواهید گرفت:
1. D عمده - 2 #
2. یک رشته - 3 #
3. اصلی - 4 #
4. B major - 5 #
5. ماژور تیز F - 6 #
6. C ماژور تیز - 7 #
با این حال ، برای تعیین تعداد نویسه های دارای یک کلید در یک کلید خاص ، لازم نیست که به طور مداوم مطابق با قانون هفت مرحله مقیاس بسازید ، کافی است که ترتیب تیزها را به یاد بیاورید ، که هرگز تغییر نمی کند:
1. فا #
2. قبل از #
3. نمک #
4. دوباره #
5. لا #
6. Mi #
7. C #
بنابراین ، اگر یک کلید با سه تیز بردارید ، F # ، C # و G # خواهد بود. اگر با دو ، پس فا # و قبل از #. یک قاعده مهم دیگر این است که مقوی مقیاس اصلی بعد از آخرین تیز شدن کلید ، بالاترین نت بعدی در اکتاو است. اگر سه شارپ - F # ، C # و G # داشته باشید ، مقوی مورد نظر نت A خواهد بود و کلید نیز به ترتیب کلید اصلی خواهد بود. بنابراین ، هنگامی که باید تعداد نویسه های کلید هر کلید را تعیین کنید ، کافی است که یادداشت تیز قبلی را که در اکتاو نزولی است بگیرید و شماره ترتیبی آن را در سری تیزها تعیین کنید. به عنوان مثال ، از شما خواسته می شود تعداد شارپ های موجود در کلید E ماژور را تعیین کنید. یادداشت قبلی دوباره # است. در ردیف شارپ ها ، مکان چهارم را اشغال می کند ، به این معنی که چهار حرف برای کلید وجود دارد - re # ، نمک # ، قبل از # و fa #.
مقیاس جزئی
اگر قبلاً علائم اصلی کلیدهای اصلی را فهمیده باشید ، تشخیص کلیدهای جزئی بسیار ساده تر خواهد بود. کلیدهای موازی وجود دارد. این کلیدهای اصلی و فرعی هستند که دارای علائم کلیدی یکسانی هستند. فاصله بین آنها یک سوم جزئی نسبت به مقوی جزئی است. به عبارت دیگر ، برای تعریف کلید جزئی موازی ، سه نیمه نیمه از کلید اصلی به پایین حرکت دهید.
حفظ مکاتبات بین کلیدهای اصلی و فرعی ضروری نیست ، با گذشت زمان این امر به خودی خود در ذهن شما حل می شود. اما برای یادگیری ترتیب آپارتمان برای تعیین علائم و تعداد آنها با کلید ارزش دارد.
بنابراین ترتیب آپارتمان ها به شرح زیر است:
1. ج
2. می
3. لا
4. دوباره
5. نمک
6. قبل
7. فا
شمارش آپارتمان ها به همان روشی است که در کلیدهای اصلی انجام می شود ، فقط قانون مقوی در اینجا متفاوت است. مقوی اصلی ، نت بعدی نیست ، بلکه تخت قبلی است که در کلید آورده شده است. یعنی اگر مقداری تناوب با چهار آپارتمان (si، mi، la، re) بگیرید ، پس سومین آنها (معروف به آخرین مورد) - la - مقوی خواهد بود. این کلید کلید مسطح A را به شما می دهد. با استفاده از قانون سه تخت ، مقوی جزئی را در F و کلید را در F minor دریافت می کنید.
