چارلز بویر بازیگر آمریکایی است. این مجری چهار بار نامزد اسکار شد. این مشهور آخرین عاشق بزرگ سینما لقب گرفت.
در اوایل کودکی ، هیچ کس نمی توانست حرفه هنرمند معروف چارلز بویر را پیش بینی کند. کودک خجالتی و بسیار ساکت بزرگ شد. والدین هیچ مشکلی با او نمی دانستند.
راه شکوه
بازیگر آینده زندگی نامه خود را از سال 1899 آغاز کرد. این پسر در 28 آگوست در کمون استانی Figeac در جنوب غربی فرانسه در خانواده یک کارآفرین متولد شد.
چارلز یازده ساله به طور نیمه وقت در یک بیمارستان محلی کار می کرد. او طرح های طنز مجروح را نشان داد. سپس پسر به هنر تئاتر علاقه مند شد.
بویر تصمیم گرفت زندگی را با خلاقیت پیوند دهد ، هنوز تصمیم گرفت که در دانشکده فلسفه سوربن تحصیل کند. مرد جوان تحصیلات خود را در هنرستان پاریس ادامه داد و هنر نمایش را آموخت. چارلز امیدهای اصلی خود را به زندگی تئاتری بست.
در سال 1920 ، بازیگر مشتاق اولین بازی خود را انجام داد. مرد جوان با موفقیت جایگزین مجری در نمایش شد. صاحب صدای مخملی با شور و شوق مخاطبان مورد استقبال قرار گرفت. اکنون او دائماً روی صحنه "گیمناز" ، تئاترهای شانزه لیزه و آنتوان بازی می کرد. این بازیگر خیلی سریع در فیلم های صامت کار خود را آغاز کرد.
برای اولین بار بویر در فیلم "مرد دریاهای آزاد" بازی کرد. کارگردانان منحصراً نقش قهرمانان رمانتیک را به او پیشنهاد دادند. این هنرمند هم در خانه و هم در اروپا بازی می کرد. او در هالیوود مورد توجه قرار گرفت.
حرفه فیلم
ستاره در حال ظهور سینما از سال 1929 به کارخانه رویاها دعوت شد. در سال 1930 ، قراردادی با MGM امضا شد. در ابتدا چارلز فقط در نسخه های فرانسوی فیلم های آمریکایی بازی کرد. او در نوارهای "خانه بزرگ" ، "دادگاه ماریا دوراند" شرکت کرد.
پس از ظهور فیلم های صوتی ، تغییراتی در زندگی ستارگان شناخته شده سینمای صامت آغاز شد. یک امتیاز بزرگ برای چارلز صدای نرم و عمیق صدا بود. با این حال ، لهجه برجسته فرانسوی به یک مشکل تبدیل شد.
پیمانکار تصمیم گرفت به وطن خود بازگردد. با این حال ، در سال 1932 در فیلم "پارامونت" "زن سرخ" به عنوان کلانتر پیشنهاد شد. فقط چند عبارت و یک حرکت تعریف نشده - و توجه مخاطب نه به شخصیت اصلی ، بلکه به شخصیت ثانویه معطوف بود.
در هالیوود ، بویر به لطف جذابیت فرانسوی خود ، به یکی از بازیگران اصلی در نقش عاشقانه تبدیل شد. در سال 1934 ، این مجری در اقتباس آمریکایی از لیلیوم بازی کرد. این تصویر باعث شهرت جهانی او شد.
موفقیت پیشنهادهای بسیاری از کارگردانان را برانگیخته است. چارلز به همراه لورتا یانگ در فیلم "کاروان" بازی کرد. در دانیل داریا ، وی در مایرلینگ ، فیلمی در مورد عشق غم انگیز مری وچر و شاهزاده رودولف در سال 1936 بازی کرد. در همان زمان ، این مجری برای بازی در درام عاشقانه باغهای الله به آمریکا بازگشت. گرتا گاربوی معروف شریک زندگی او شد.
اعتراف
در پایان سال ، کار بر روی پروژه جدید "تسخیر" آغاز شد. این فیلم درباره رمان ناپلئون و ماریا والوسکا است. بویر در نقش Bonaparte بازی کرد ، گاربو دوباره به عنوان محبوب خود تجسم یافت. منتقدان به اتفاق آرا اظهار داشتند که شریک ستاره را سبقت می گیرد. نقش ناپلئون را یکی از بهترین های زندگی حرفه ای بویر خوانده اند.
این بازیگر در درجه یک ستاره در "داستان در شب ساخته می شود" ، "داستان عشق" بازی کرد. در فیلم الجزایر در سال 1938 ، وی نقش پپه لو موکو را بازی کرد. فیلم های "طلوع را نگه دارید!" ، "همه اینها و آسمان به معامله" ، "لین" کلاسیک شده اند.
چارلز در تریلر روانشناختی Gas Light ، در سال 1944 ظاهر شد. صدای رسا و شگفت آور این هنرمند به او این امکان را داد که نه تنها درخشان در سینما و صحنه بازی کند ، بلکه فعالیت خوانندگی را نیز شروع کند.
از سال 1940 ، آواز بویر در تولیدات رادیویی عاشقانه به صدا درآمد. در سال 1966 چارلز آلبوم "بیا بریم ، عشق کجاست؟" را ضبط کرد. ویژگی بارز دیسک لهجه فرانسوی است که به علامت تجاری بازیگر تبدیل شده است.
پس از پایان جنگ ، این هنرمند همچنان در تلویزیون و فیلم ها ظاهر می شود و در تئاترهای برادوی و لندن بازی می کند. در سال 1948 بویر به نشان لژیون افتخار فرانسه اعطا شد.
تئاتر و سینما
از نیمه دوم دهه چهل تا ابتدای دهه پنجاه ، این بازیگر در نقش های سنی مشخص بازی کرد. او بیشتر و بیشتر به فیلم های تلویزیونی توجه می کرد ، در سال 1952 به یکی از بنیانگذاران شرکت چهار ستاره تبدیل شد. این شرکت تا سال 1989 وجود داشت.
این هنرمند از سال 1952 تا 1956 در نمایش های تئاتر چهار ستاره بازی کرد. یکی از مشهورترین کارهای او دون خوان از نمایش دون خوان در جهنم ساخته برنارد شاو بود. برای این نقش ، این بازیگر جایزه ویژه تونی را دریافت کرد.
از جمله آثار قابل توجه می توان به مجموعه طنز "19/1965" "کلاهبرداران" اشاره کرد. بویر در سال 1964 در جشنواره فیلم کن نایب رئیس هیئت داوران بود. جایزه ویژه ای به بازی وی در فیلم "استاویسکی" اهدا شد. سپس منتقدان سینما این هنرمند را "آخرین دوستدار بزرگترین فیلم" خواندند.
در فیلم موسیقی "افق گمشده" در سال 1973 ، این هنرمند لامای بزرگ را بازی کرد. آخرین فیلم این بازیگر تصویر "ماده زمان" بود. او دوباره به عنوان شخصیت اصلی تجسم یافت. او با ستاره های سینمای دنیای واقعی لیزا مینلی و اینگرید برگمن همبازی شد.
خانواده و حرفه
این هنرمند به کلیشه های مربوط به ستاره های هالیوود نرسید. او تحمل مهمانی های پر سر و صدا را نداشت ، عاشق کتاب خواندن بود. پس از تحصیلات عالی ، فرد به رشد خود ادامه داد.
او 4 زبان را کاملاً بلد بود و شوخ طبعی زیادی داشت. بویر در زندگی شخصی خود هیچ رمانی را شروع نکرد. او یک بار و برای همیشه انتخاب خود را انجام داد.
همکار پاتریشیا پاترسون به عنوان یکی از عاشقانه ترین بازیگران انتخاب شد. آشنایی با او در سال 1943 اتفاق افتاد. فقط بعد از چند هفته ، چارلز این دختر را به ازدواج او دعوت کرد. پس از یک مراسم سه ماه بعد ، جوانان زن و شوهر شدند.
در سال 1943 ، یک فرزند مشترک ، پسر میشل ، در خانواده ظاهر شد. این ازدواج سعادتمندانه 44 سال به طول انجامید. این بازیگر مشهور تقریباً همزمان با همسرش در سال 1989 ، در تاریخ 26 آگوست درگذشت.
سهم چارلز بویر در تلویزیون و سینما در پیاده روی مشاهیر به دو ستاره شخصی داده شده است.
