اخیراً تقاضای بینندگان موسیقی برای ضبط وینیل های قدیمی قدیمی که والدین و پدربزرگ ها و مادربزرگ های ما گوش می دهند ، در حال افزایش است. نظرات مختلفی در بین مردم وجود دارد. شخصی فکر می کند که این فقط مد است ، کسی فکر می کند وینیل باستان گرایی است و سوابق آن باید در موزه ها نگهداری شود. اما وینیل طرفداران واقعی نیز دارد. چنین افرادی معتقدند که صدای ضبط شده از وینیل بسیار بهتر از نسخه های دیجیتال مدرن است. بیایید ببینیم که تاریخچه ضبط وینیل چگونه آغاز شد.
شروع کنید
در سال 1887 ، مهندس آلمانی برلینر ، با استفاده از دستگاه خاصی ، شروع به ضبط صدا بر روی صفحات گرد گرد کرد. ضبط در دستگاه دیگری انجام شد که برلینر نیز آن را اختراع کرد.
با گذشت زمان ، مطالبی که از آنها سوابق ساخته شده تغییر کرد و فناوری های تولید مثل و تکثیر رکوردها نیز تغییر کرد. در قرن 20 ، از مواد ارزان قیمت و سبک تر - وینیلیت - برای تولید رکوردها استفاده شد. این ماده در بین تولیدکنندگان بسیار محبوب شد و بعداً وینیل بر اساس آن ساخته شد. استفاده از وینیل امکان افزایش زمان ضبط و در دسترس قرار دادن سوابق برای همه اقشار جامعه را فراهم کرد. علاوه بر این ، صدای ضبط شده روی وینیل تحریف نشده و بلندتر به نظر می رسید.
"جاز روی استخوان ها". وینیل در اتحادیه.
در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، اولین سوابق در سال 1949 منتشر شد. به موازات شرکت های رسمی ضبط ، دفاتر زیرزمینی کار می کردند که موسیقی هایی را ضبط می کردند که در آن زمان ممنوع بود. برای این کار ، کارگران زیرزمینی از اشعه ایکس با فرم بزرگ استفاده کردند. به همین دلیل است که موسیقی جاز را که به طور رسمی شکار شده بود ، "موسیقی روی استخوان" نامیدند.
اما این پدیده جنبه های مثبتی نیز داشت. دوستداران موسیقی شوروی با گروههای غربی مانند بیتلز ، پینک فلوید و دیگران دیدار می کردند.
وینیل مدرن یک معجزه آنالوگ است.
وینیل در مقایسه با سایر فرمت های مدرن چقدر خوب است؟
واقعیت این است که وینیل صدا را تحریف نمی کند و فرکانس صدا را تغییر نمی دهد. کارشناسان موسیقی خاطرنشان می کنند که صدا از یک رسانه دیجیتال دارای برخی اعوجاج ها ، "عقیم بودن صدا" است. به عبارت دیگر ، بیش از حد مصنوعی است. صدای ضبط شده زنده و جذاب تر به نظر می رسد.
به همین دلیل بسیاری از دوستداران موسیقی اکنون وینیل را برای گوش دادن به آلبوم های هنرمند مورد علاقه خود انتخاب می کنند. و آمارهای آماری این موضوع را تأیید می کند: در دهه 90 قرن بیستم ، تقاضا برای رکوردها نزدیک به صفر بود ، اما در سال 2000 ، 1.5 میلیون رکورد خریداری شد و در سال 2010 - 3.7 میلیون رکورد. و این روند هر ساله ادامه دارد.
