چنگ یهود یک ساز کوچک نی است که با فشار دادن آن به لبها یا دندانها نواخته می شود. ریشه شناسی دقیق این نام مشخص نشده است ، اما به احتمال زیاد این نام از نام باستانی لب ها "وارگا" گرفته شده است که تاکنون در بسیاری از زبان های اسلاوی باقی مانده است. با احیای مجدد علاقه به موسیقی محلی ، چنگ این یهودی بسیار محبوب شده و توسط بسیاری از گروه های موسیقی مورد استفاده قرار می گیرد.
لازم است
- - چنگ یهودی ؛
- - دندان های محکم.
دستورالعمل ها
مرحله 1
سعی کنید زبان چنگ یهودی را فقط با انگشت خود لمس کنید ، بدون اینکه ابزار را به دهان خود فشار دهید. خواهید شنید که بسیار آرام به نظر می رسد. تشدید کننده خود را ندارد. این عملکرد توسط حفره دهان انجام می شود. با یادگیری نحوه کنترل میزان صدا ، شما می آموزید که چگونه صدای ساز را تغییر دهید. اکثر سازهای این نوع فقط یک صدا ایجاد می کنند. اما استفاده ماهرانه از رنگهای فرعی امکان استفاده از چنگ یهودی حتی به عنوان ساز انفرادی را نیز فراهم می کند.
گام 2
نگه داشتن چنگ یهودی را بیاموزید. می توانید آن را در هر دو دست بگیرید. معمولاً نوازندگان ساز را در دست اشتباه نگه می دارند که ساز اصلی است. این ساز دارای پایه منحنی است و باید با انگشت وسط و انگشت شما گرفته شود. در این حالت ، قوس پایه باید در قسمت خارجی کف دست باشد. انگشت شست خود را در نقطه اتصال زبان قرار دهید. سعی کنید دست خود را آزاد کرده و انگشتان خود را به گونه ای قرار دهید که در ارتعاشات توفان اختلال ایجاد نکند.
مرحله 3
چنگه یهود را با پایه به دندان های خود فشار دهید. دندانها باید باز شوند فاصله بین فکها باید به حدی باشد که زبان ساز بتواند آزادانه حرکت کند. اطمینان حاصل کنید که نوک زبان در وسط دهان قرار دارد. موقعیت ساز را با لب درست کنید. برخی از نوازندگان چنگ یهود را نه به دندان ، بلکه به لب می فشارند. این نیز یک روش معمول برای پخش است ، اما صدا آرام تر است.
مرحله 4
صدا کردن را بیاموزید. با یک دست ابزار را محکم بگیرید و با انگشت اشاره خود را به زبان بزنید. راه های مختلفی برای این کار وجود دارد. بر یک مشت مستقیم مسلط شوید ، یعنی انگشت اشاره خود را به سمت خود حرکت دهید. حرکات شما باید کوتاه ، تیز باشد ، اما به ویژه قوی نیست. استخراج صدا و حرکت معکوس ، یعنی از خودتان را بیاموزید. تکنیک های جایگزین
مرحله 5
مناسب ترین ژست را انتخاب کنید. آرنج را پایین بیاورید. همه انگشتان ، به جز شاخص ، به مشت مشت می شوند. فهرست - کمی بالا و بالا بگیرید. با نوک انگشت خود نوک زبان را بزنید. وقتی موفق شدید ، سعی کنید با لبه انگشت خود بازی کنید. در این حالت ، مفاصل انگشت نیستند که خم می شوند و از بین می روند ، بلکه مچ دست است. انگشت به عنوان واسطه عمل می کند.
مرحله 6
روش های دیگری نیز برای تولید صدا وجود دارد. بهتر است به همه آنها مسلط باشید ، این امر امکان استفاده بهتر از امکانات هنری ساز را فراهم می کند. یک گزینه این است که آرنج خود را تا سطح شانه بالا ببرید. در این حالت ، قلم مو کمی بالاتر از ابزار خواهد بود. انگشتان دست ، مانند اولین مورد ، جمع می شوند. دست می چرخد و ضربه با لبه انگشت اشاره وارد می شود.
مرحله 7
از چنگ یهودی می توانید صداها را با حرکت دایره ای مفصل آرنج نیز استخراج کنید. در ابتدا ، مانند اولین مورد ، آرنج باید پایین بیاید. انگشتان دست مشت نمی شوند ، بلکه مانند قایق جمع می شوند. انگشت شست به زبان برخورد می کند ، که کمی کنار گذاشته شده است.
مرحله 8
بیاموزید که به نوبت با همه انگشتان خود صدا ایجاد کنید. آرنج را تا سطح شانه بالا ببرید. برس را شل کرده و دقیقاً بالای ابزار قرار دهید تا انگشت شست در سطح معبد قرار گیرد. برخلاف روش های قبلی ، این انگشتان هستند که حرکت می کنند ، نه دست و نه آرنج.
مرحله 9
موقعیت لب های خود را تغییر دهید. سعی کنید آنها را همانطور که هنگام تلفظ صداهای مختلف واکه تنظیم می کنید مرتب کنید. به آنچه می گیرید گوش دهید. با آرامش و سفت شدن گلو ، آزمایش کنید.
مرحله 10
همچنین بستگی به موقعیت زبان دارد. با حرکت نوک زبان به سمت دندان ها و در نتیجه کاهش حجم دهان ، صدایی نسبتاً بلند تولید خواهید کرد.اگر نوک زبان خود را دورتر کنید ، صدا کم می شود.
مرحله 11
کنترل صدا را بیاموزید. بلندترین صدا در حداکثر دامنه ارتعاش بدست می آید. این به نوبه خود به نیروی ضربه بستگی دارد. همچنین قطع صدا را یاد بگیرید. گاهی اوقات این کار باید قبل از متوقف شدن زبان انجام شود. برای قطع صدا ، کافی است چنگ یهودی را از دندانها یا لبها دور کنید. می توانید زبان را با انگشت متوقف کنید و یا بازدم را سریع انجام دهید.
