این ساز موسیقی باستانی هنوز هم به عنوان یک آیین در برخی فرهنگ ها مورد استفاده قرار می گیرد.
این ساز موسیقی باستانی را می توان در فرهنگ بسیاری از مردم جهان با نام های مختلف یافت. نام "چنگ یهودی" از واژه اسلاوی باستان "وارگا" گرفته شده است که به معنی "دهان" است.
اعتقاد بر این است که چنگ این یهودی از درختی متلاشی شده است که توسط صاعقه ، و در باد صدا می کند.
چنگ یهودی بسیار ساده به نظر می رسد. این تا حدودی به یک کلید با زبان شباهت دارد ، با این وجود ، علی رغم سادگی ظاهری ، استادان چنگ یهودی حتی می توانند صداهای حیات وحش و گفتار انسان را منتقل کنند. به عنوان مثال تقلید از آواز لارک ، صدای غاز ، فاخته و صدای دارکوب ، تکنیک های کلاسیک نواختن این ساز شگفت انگیز موسیقی محسوب می شود.
چنگ یهودی کلاسیک از چوب ، استخوان ساخته شده است ؛ امروزه چنگ های فلزی نیز ساخته می شود.
جالب است بدانید که چنگ یهود ساز خودآوازی نیست. نوازنده ای که چنگ یهود را می گیرد بخشی از آن خواهد بود ، زیرا حفره دهان هنگام نواختن چنگ نقش تشدید کننده را بازی می کند.
نام های دیگر چنگ یهودی:
- خموس - در یاکوتیا ،
- demir-khomus - در باشقورتستان ،
- timir-khomus - در Khakassia ،
- tumran - در منطقه خودمختار Khanty-Mansi ،
- komus - در آلتای ،
- کوسیانگ - در چین ،
- mukkuri - در ژاپن ،
- maultrommel - در اتریش ، و همچنین در آلمان.
