لودویگ آلبرت فیلیپ شوایتزر (شویتزر) - فیلسوف فرهنگی ، اومانیست ، دین شناس پروتستان آلمانی و فرانسوی. نوازنده و پزشک در سال 1952 جایزه صلح نوبل را دریافت کردند.
انسان بزرگ بزرگ تمام عمر طولانی خود را وقف خدمت به بشریت کرد. او شخصیتی همه فن حریف بود: وی در رشته موسیقی ، الهیات ، علوم تحصیل کرد. نقل قول از کتاب های شویتزر تبدیل به یک افسانه سازی شده است.
به سمت تماس
زندگی نامه یکی از نزدیکان فیلسوف سارتر از سال 1875 آغاز شد. وی در 14 ژانویه در خانواده یک کشیش به دنیا آمد. کودک پسر بزرگ و دومین بزرگترین فرزند از چهار فرزند بود. دوران کودکی شخصیت مشهور آینده در شهر کوچک گونسباد آلمان سپری شد. این دوره به عنوان بسیار خوشی در حافظه آلبرت باقی ماند.
پسر از شش سالگی به مدرسه رفت. آنجا را دوست نداشت. شویتزر دانشجوی متوسطی بود ، اما موفقیت برجسته ای در موسیقی نشان داد. پدربزرگ شویتزر خودش اعضای بدن را طراحی و بازی می کرد. پدر در مورد تاریخ مسیحیت بسیار با فرزندان صحبت می کرد ، پسر هر یکشنبه در خدمات رئیس خانواده شرکت می کرد.
آلبرت موفق شد چندین مدرسه را تغییر دهد تا اینکه در سالن ورزشی Mhhlhausen به پایان رسید. فقط در آنجا معلمان توانستند پسری با استعداد را برای مطالعات جدی الهام دهند.
آلبرت یک دقیقه موسیقی را رها نکرد. او زیاد می خواند. شوایتزر پس از اتمام تحصیلات خود در سال 1893 تصمیم به ادامه تحصیل در دانشگاه استرستبورگ گرفت. دانشمندان جوان در آنجا کار می کردند. آلبرت به طور هم زمان دانشجوی دو دانشکده شد. وی در رشته های فلسفی و کلامی تحصیل کرد ، در یک دوره تئوری موسیقی شرکت کرد.
برای کاهش دوره تحصیلات پولی و دریافت مدرک دانشگاهی در کمترین زمان ممکن ، این مرد جوان داوطلب سربازی شد. در سال 1989 دانشگاه فارغ التحصیل شد. این دانش آموز با استعداد ، شش سال بورسیه ویژه دریافت کرده و با درخشش در امتحانات شرکت کرده است. به همین دلیل وی به نوشتن پایان نامه متهم شد.
انتخاب جاده
دانشمند در دانشگاه سوربن شروع به مطالعه فلسفه کانت کرد. یک سال بعد ، او با دفاع عالی از کار خود ، پزشک شد. سال بعد ، پایان نامه ای در فلسفه ارائه و از آن دفاع شد و سپس وی در رشته الهیات به عنوان لیسانس شناخته شد.
مدرک دانشگاهی توانایی های شوایتزر را به طور قابل توجهی گسترش داده است. با این حال ، آلبرت به جای فعالیت های آموزشی یا پژوهشی مورد انتظار ، شبانگری را انتخاب کرد. اولین کتاب های تألیف وی در سال 1901 منتشر شد.
او درباره زندگی عیسی ، شام آخر نوشت. در سال 1903 ، شویتزر تدریس الهیات را در کالج سنت توماس آغاز کرد. یک سال بعد ، معلم رئیس موسسه شد. معلم فعالیت درسی خود را رها نکرد. وی به عنوان مهمترین پژوهشگر آثار باخ مشهور شد.
شویتزر با بیشترین حجم کار ابراز تاسف کرد که هدف خود را برآورده نکرده است. برنامه های او تحصیل در علوم ، الهیات و موسیقی تا سی سال بود و سپس خدمت به بشریت آغاز شد. به گفته این دانشمند ، هر آنچه که وی دریافت کرده خواستار بازگشت است.
در سال 1905 ، آلبرت فهمید که در آفریقا کمبود پزشک وجود دارد. بلافاصله او تصمیمی گرفت که تمام زندگی آینده او را چرخاند. مدیر کار خود را رها کرد و در کالج پزشکی ثبت نام کرد. دکتر پس از اتمام تحصیلات خود در سال 1911 ، اجرای طرح ها را آغاز کرد.
کار زندگی
وی برای ایجاد بیمارستان در سال 1913 به آفریقا رفت. بودجه ارائه شده توسط سازمان مبلغین حداقل بود. برای تهیه تجهیزات لازم وام زیادی لازم بود. شوایتزر در لامبارین فقط در یک سال 2000 بیمار پذیرا شد.
در طول جنگ جهانی اول ، یک دانشمند کار در زمینه مبانی اخلاقی زندگی را آغاز کرد. برای چندین سال ، او مفهوم فلسفی نویسنده را فرموله کرد. به گفته وی ، اخلاق بر اساس عدالت و مصلحت بنا شده است. این فرضیه ها هستند که هسته اصلی جهان هستند. این دانشمند ایده های خود را در مورد ساختار جهان در اثر "فرهنگ و اخلاق" بیان کرد. وی معتقد بود که پیشرفت اخلاقی ، انسانیت را پیش می برد. تنها با کمک "من" واقعی می توان از بحران عبور کرد.
این شخصیت برجسته کتابهای زیادی نوشت. این آثار به شرح ایده آل زندگی اختصاص یافته است. شویتزر آن را در ساختن جامعه ای مطابق با اصول اخلاقی ، تعامل انسانی دید. اصل اصلی دکتر احترام به زندگی بود. او معتقد بود که باید برای پیشرفت خود تلاش کند ، به طور مداوم احساس مسئولیت کند.
پس از جنگ جهانی اول ، آلبرت به عنوان یک موضوع آلمان ، مجبور شد در اروپا بماند. وی در بیمارستانی در استراسبورگ کار کرد ، بدهی ها را پرداخت و برای سفر جدید به آفریقا سرمایه جمع کرد. در کمترین میزان ، کنسرت های ارگ به او درآمد می داد.
آلبرت پس از بازگشت به لامبارین ، به جای بیمارستان ، ویرانه های آن را کشف کرد. همه چیز از ابتدا بازسازی شد. با تلاش شوایتزر ، این مجموعه به استقرار هفت ده ساختمان تبدیل شد. بیمارستان برای جلب اعتماد بومیان طبق اصول محلی ساخته شده است.
خانواده و کار
ساعتهای کاری با سفر به اروپا برای سخنرانی ، کنسرت و جمع آوری کمکهای مالی قطع می شد. دکتر در سال 1959 به طور دائم به آفریقا نقل مکان کرد. داوطلبان و زائران شروع به ورود به او کردند.
من موفق به ایجاد شخصیت و زندگی شخصی شگفت انگیزی شدم. او در سال 1903 با همسر آینده خود النا آشنا شد. او یک کمک واقعی برای شوهرش شد. همسر که دوره های پرستاری را به پایان رسانده بود ، در بیمارستان با آلبرت کار می کرد. یک کودک ، دختر رنا ، در یک خانواده خوشبخت به دنیا آمد. متعاقباً ، وی جانشین شایسته ای برای کار والدین خود شد.
دکتر مشهور آلبرت شویتزر در 4 سپتامبر 1965 درگذشت. بیمارستان به دخترش رفت.
وی بیش از سه ده اثر ، سخنرانی ، مقاله خلق کرده است. اثر "فلسفه فرهنگ" وی در 2 قسمت. "مسیحیت و ادیان جهانی"؛ "دین در فرهنگ مدرن" ، "مسئله صلح در جهان مدرن" امروزه همچنان به عنوان نمونه هایی از اخلاق آینده محبوب هستند.
مهمترین جایزه برای این دانشمند جایزه صلح نوبل در سال 1952 بود که به وی امکان داد کاملاً بر کمک به بیماران تمرکز کند و بودجه ای پیدا نکند. همیشه درست و تنها روش موثر ترغیب شویتزر مثال شخصی را در نظر گرفت.
