استاتیس جیاللیس بازیگر یونانی است. شهرت مختصر بین المللی او در اوایل دهه 1960 بود. در این دوره زمانی ، او در آمریکا ، آمریکا بازی کرد و اسکار ، گلدن گلوب و ستاره جدید سال بازیگری را برد.
زندگینامه
استاتیس جیاللیس در 21 ژانویه 1941 متولد شد و تا سال 1980 ، اطلاعات بیوگرافی او بسیار بسیار پیچیده است. به عنوان مثال ، چندین منبع نشان می دهند که استاتیس نه در سال 1941 ، بلکه در سال 1939 متولد شده است.
جیاللیس قد متوسط ، اندام اندکی داشت و هنگامی که الیا کازانی ، فیلمساز مشهور به یونان آمد و با جیاللیس ملاقات کرد ، 21 ساله شد. کازان در Giallelis یک ستاره سینمایی آینده را دید که می توانست آن را از یک بازیگر ناشناخته بسازد. استاتیس در کازان فرصتی را برای تحقق یک رویای قدیمی و مهاجرت از ایالات متحده دید.
طبق خاطرات الیا کازانی ، او مدتها تلاش کرد تا یک بازیگر برجسته جدید را ابتدا در انگلستان ، سپس در فرانسه پیدا کند و حتی تقریباً یک کاندیدای احتمالی را پیدا کرد ، اما در آخرین لحظه او را رد کرد (نام خانوادگی اش مشخص نیست ، اما طبق شایعات آلن دلون بود). حتی در استودیوی بازیگری نیز نتوانست متقاضی خوبی پیدا کند. اما یک روز او متوجه استاتیس جیاللیس در یکی از دفترهای یونان شد ، جایی که بازیگر آینده مشغول جارو کشیدن کف بود.
استاتیس در آن زمان تقریباً هیچ تجربه بازیگری نداشت ، انگلیسی کمی می دانست و تنها پسر یک خانواده با 4 دختر بود. اما او در خاطرات خود از گذشته کمونیستی پدرش و جنگ داخلی در یونان با صداقت و احساسات عمیق کازان را زد.
حرفه
استاتیس پس از مهاجرت به ایالات متحده ، 18 ماه را به مطالعه انگلیسی و آماده شدن برای نقش جدید خود گذراند. بسیاری از منتقدان نتیجه این کار را مثبت ارزیابی کردند. آنها نوشتند که جیاللیس در داشتن یک قهرمان مصمم که می تواند روح و آتش را به نقش ببخشد فوق العاده تبحر دارد.
فیلم "آمریکا ، آمریکا" در سال 1964 موفق به دریافت سه اسکار برای الیا کازان (بهترین فیلم ، بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه اصلی) شد. علاوه بر این ، این فیلم 11 جایزه اضافی دریافت کرد: گلدن گلوب و ستاره جدید سال برای جیاللیس. کارهای استاتیس نیز نامزد بهترین بازیگر نقش اول مرد درام بود اما هرگز اسکار نگرفت.
همانطور كه آمریكا ، آمریكا در سالهای 1964-1965 محبوبیت گسترده ای در اروپا و سایر كشورها بدست آورد ، استاتیس مورد توجه قرار گرفت. در حالی که America America در حال اتمام مراحل پس از تولید بود ، او در فیلم سینمایی یونانی Mikres Aphrodites (1963) نیکوس کوندوروس ظاهر کامو گرفت.
در هالیوود ، جیاللیس پس از چنین موفقیت چشمگیری روی یک حرفه بازیگری طولانی و موفق حساب می کرد. اما در 16 سال آینده از 1964 تا 1980 ، او فقط 7 نقش در فیلم های مختلف دریافت می کند که از این میان تنها 3 نقش تولید آمریکایی است.
استاتیس اولین پیشنهاد فیلمبرداری خود را از فیلمساز آرژانتینی لئوپولدو توره نیلسون در روز کریسمس 1964 دریافت کرد. وی این بازیگر یونانی را به بازی در فیلم جدیدش "The Overheard" دعوت كرد كه در آن جیاللیس در نقش های اصلی با جانت مارگولین 21 ساله بازی می كند. آنها سپس تنها بازیگران غیر اسپانیایی تبار در صحنه فیلمبرداری شدند. Eavesdropper جایزه کندور نقره ای را از انجمن منتقدان فیلم آرژانتین دریافت کرد. اما تنها دو سال بعد ، او در صفحه های آمریکا ظاهر می شود و علی رغم بررسی های خوب منتقدان ، محبوبیتی نخواهد داشت.
دومین حضور جیاللیس در اکران در سال 1966 در ایالات متحده در فیلم "Cast a Giant Shadow" رخ داد. این یک پروژه بزرگ سینمایی است که به ایجاد کشور اسرائیل و پیروزی های قبل از آن اختصاص دارد. این بازیگر یونانی در این فیلم نقش اصلی سرهنگ میکی مارکوس را بازی کرد ، اما کار او تأثیر شدیدی بر جای نگذاشت.
در سال 1968 ، جیاللیس در فیلم آبی حضور یافت.این یک غرب مستقل بودجه ای مستقل است که به کارگردانی سیلویو ناریزانو در محیط دیدنی یوتا ساخته شده است. استاتیس نقش پسر یک اوباش مکزیکی را بازی می کرد و به عنوان بازیگر چیز کمی روی صفحه بود. این فیلم با استقبال منفی منتقدین روبرو شد و خیلی زود از گیشه حذف شد.
طبق برخی منابع ، در سال 1970 ، استاتیس در فیلم Requiem یوگسلاوی بازی کرد ، اما مشارکت وی هنوز تایید نشده است. این تصویر هرگز در ایالات متحده نشان داده نشد ، اگرچه نسخه کوتاه و دوبله شده آن خیلی دیرتر در تلویزیون نشان داده شد.
در سال 1974 ژول داسین و همسرش ملینا مرکوری تصمیم گرفتند فیلم تمرین را بسازند. این قرار بود درامی درباره وقایع قیام دانشجویی در آتن علیه حاکمیت وحشیانه حکومت نظامی یونان باشد. استاتیس جیاللیس به همراه المپیا دوکاکیس و میکیس تئودوراکیس برای تیراندازی دعوت شدند. این فیلم در یک استودیوی موقت در نیویورک فیلمبرداری شد و فقط چند هفته قبل از سقوط حکومت نظامی به پایان رسید ، بنابراین هیچ نمایش عمومی به تعویق نیفتاد. تنها در سال 2001 بود که او در نیویورک یک نمایش معتدل را دریافت کرد.
در سال 1976 ، استاتیس به یونان بازگشت و با کارگردان محترم یونانی Pantelis Voulgaris در نوزده هشتاد و چهار تمثیل تولد بازی کرد. این فیلم با حبس و سرکوب در اروپا متمرکز بود و جیاللیس با بازی در این فیلم همچنان یکی از مشاهیر هالیوود در وطن خود محسوب می شود. این فیلم جوایز بی شماری را در جشنواره های فیلم یونان و جشنواره بین المللی فیلم تورنتو به دست آورد ، اما تاثیری در کارنامه استاتیس نداشت.
آخرین فیلم آمریکایی Giallelis ، فرزندان سانچز بود. این یک فیلم مکزیکی با بازی آنتونی کوین بود. نقش استاتیس در این فیلم کم بود و فقط شامل چند نمای نزدیک بود که پیری زودرس یونان 37 ساله را نشان می داد. این فیلم نقدهای متفاوت و منفی دریافت کرد.
آخرین نقش در حرفه Giallelis در مینی سریال ایتالیایی Panagoulis Lives به کارگردانی Giuseppe Ferrara بود که درباره زندگی و مرگ الکساندر پاناگولیس شاعر ، سیاستمدار مشهور یونانی بود. نقش اصلی به استاتیس رسید ، که هم برای ملیت و هم از نظر سن و هم از نظر شهرت جهانی برای این نقش مناسب بود. این فیلم در رسانه های مختلف اروپایی بازخورد مطلوبی گرفت اما هرگز در ایالات متحده نمایش داده نشد.
سالهای بعد
پس از 1980 ، استاتیس جیاللیس از بازیگری کناره گیری کرد و در مدرسه بین المللی ملل متحد (سازمان ملل) در منهتن ، نیویورک مشغول به کار شد و در آنجا به عنوان مربی و مربی کودک کار کرد. وی در تابستان سال 2008 بازنشسته شد.
