هنر باغبانی نقش زیادی در فرهنگ ژاپن دارد. این باغ به عنوان تصویری از جهان ، طبیعت زمینی یا حتی کل جهان مشاهده می شود. باغ ها در محل سکونت اشراف و صومعه ها مرتب شده بودند.
باغ ها در کشورهای مختلف وجود دارند ، اما فقط در ژاپن می توان چنین باغ هایی را مشاهده کرد که در آنها هیچ گیاه وجود ندارد. آنها از سنگ ساخته شده اند. ژاپنی ها چنین باغی را Karesansui می نامند - "باغ خشک".
مبانی فلسفی یک باغ صخره ای
سنت باغ ژاپنی به طور کلی و باغ صخره ای به طور خاص با شینتو ، مذهب ملی ژاپن ارتباط نزدیک دارد. این بر اساس ایده ذاتات معنوی استوار است که دارای اشیا objects و پدیده های طبیعی از جمله سنگ هستند.
با این حال ، بودیسم نیز بر این سنت تأثیرگذار بود ، زیرا بنیانگذار آن سوسکی (1235-1351) بود - یک مذهبی و دولتمرد که از بودیسم ذن حمایت می کرد. اصول ساخت باغ با این روند مذهبی و فلسفی همراه است.
نگرش خاص ژاپنی ها نسبت به سنگ با این واقعیت توضیح داده می شود که بیش از نیمی از قلمرو این کشور کوه و کوهپایه است. باغ صخره ای نیز تصویری از طبیعت است که فرد باید از آن یاد بگیرد. ارتباط با طبیعت همچنین با تأکید بر این واقعیت که از سنگهای خام در شکل اصلی خود برای ایجاد باغ استفاده می شود.
اصول ساخت باغ سنگی
درمقابل باغ پر از گیاهانی که دائماً در "حرکت زندگی" هستند ، در تغییر ، یک باغ صخره ای با ایده تغییرناپذیری جهان ، پایداری پایه های اساسی آن همراه است.
سنگ ها را روی یک ناحیه صاف که با شن و ماسه یا سنگریزه پوشانده شده قرار می دهند. در تقلیدهای اروپایی از سنگریزه های با رنگهای مختلف استفاده می شود ، اما در باغ های واقعی ژاپن بیشتر اوقات خاکستری روشن است. با کمک یک چنگک ، شیارهایی بر روی سطح سایت کشیده می شوند ، و به صورت یک الگوی موج دار به شکل دایره های متحدالمرکز - نمادی از عنصر آب - جمع می شوند. به لطف این ، سنگها با جزایر مرتبط هستند ، زیرا ژاپن در جزایر واقع شده است.
چیدمان سنگها در نگاه اول آشفته به نظر می رسد ، اما سیستم خاصی دارد. فرد می تواند از هر نقطه ای به باغ نگاه کند - تعداد سنگ هایی که می بیند یکسان خواهد بود. این تصویر دیگری از ثبات ، ثبات جهان است.
تعداد سنگها همیشه عجیب است و سنگها هرگز به طور متقارن قرار نمی گیرند.
سنگها به پنج گروه تقسیم می شوند که یکی از آنها اصلی است و بقیه دسته دوم هستند. یکی از گروه های ثانویه تابع گروه اصلی است و بر ایده خود تأکید دارد. گروه سوم (گروه مهمان نامیده می شود) در تقابل با گروه اصلی قرار می گیرد و آن را متعادل می کند ، گروه چهارم ارتباطی بین باغ و معماری خانه برقرار می کند ، گروه پنجم زمینه ترکیب را ایجاد می کند.
سنگ ها به صورت سه گانه ای مرتب شده اند: یک سنگ بزرگ و دو سنگ کوچکتر. این به خاطر سه گانه ای است که در معابد بودایی به تصویر کشیده شده است: بودا و دو نفر از نزدیکترین همراهان او.
هر سنگ به طور جداگانه نمادین خاصی نیز دارد. به عنوان مثال ، یک سنگ عمودی می تواند نماد آسمان باشد ، و یک سنگ افقی - زمین. ژاپنی ها سنگ های "ایستاده" ، "درازکش" ، "تکیه گاه" ، "تکیه دادن به" ، "فرار کردن" ، "عقب افتادن" و ده ها نوع دیگر را از هم تشخیص می دهند و هر یک از آنها نقش خاص خود را در ترکیب دارند.
معروف ترین باغ صخره ای ژاپن باغ معبد Rean-ji است. از 15 سنگ تشکیل شده است و اعتقاد بر این است که همه سنگها را فقط کسانی می توانند ببینند که به روشنگری رسیده اند. این باغ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
