ایجاد یک عکس سه بعدی روندی کاملاً آسان و البته زمان بر است که به عکاس نیاز به داشتن فتوشاپ و همچنین عینک های سه بعدی برای بررسی نتیجه دارد.
عکاسی سه بعدی از چند طریق قابل ایجاد است.
ترکیب دو فریم متفاوت
اولین راه این است که از یک زاویه مختلف از یک شی مشابه عکس بگیرید و سپس لایه ها را در فتوشاپ ادغام کنید. فاصله از نقاطی که از آن عکس گرفته می شود ، پایه استریو نامیده می شود و با استفاده از فرمول B = 0.03D محاسبه می شود. B - در این حالت - پایه استریو ، و D - فاصله از دوربین به سوژه. در حالت ایده آل ، تصویر با دو دوربین مختلف با همان تنظیمات گرفته می شود ، اما گرفتن عکس با یک دوربین برای عکاس ارزان تر و راحت تر است. هنگام وضوح با یک دوربین بهتر است از سه پایه یا پایه برای وضوح بهتر عکس استفاده کنید. تفاوت در نور ، در صورت وجود ، در ویرایشگرهای گرافیکی قابل اصلاح است.
پس از عکسبرداری ، قاب ها در فتوشاپ باز می شوند ، در رنگ و زاویه تراز می شوند ، همراه با عملکرد "ایجاد عکس آناگلیف". همچنین می توانید از برنامه تخصصی Stereo PhotoMaker استفاده کنید که به طور خودکار تمام ترازها را انجام می دهد و عکس ها را به صورت یک قاب سه بعدی ترکیب می کند که با عینک های مخصوص به صورت حجم دیده می شود.
ترکیب یک فریم
روش دوم شامل ترکیب چندین کپی از همان عکس است. در این حالت ، عکاس با کانال های رنگی در فتوشاپ کار می کند. ابتدا عکس به حالت رنگی RGB تبدیل می شود. سپس 2 نسخه از یک عکس ساخته می شود و عکس به کانال قرمز منتقل می شود (تصویر باید به زنگ های خاکستری تبدیل شود). سپس کلید V فشار داده می شود و حالت کانال قرمز در تصویر سمت چپ قرار می گیرد ، سپس کانال RGB دوباره بازگردانده می شود. بنابراین ، ساده ترین تصویر سه بعدی از دو عکس یکسان بدست می آید. پس از آن ، می توانید آن را ویرایش کنید ، پس زمینه را تارتر کنید تا تصویر به جلو بیاید ، اما به طور کلی ، عکس آماده است.
کار در ویراستاران دیگر
علاوه بر کار در فتوشاپ ، می توان عکس های سه بعدی منظم را در برنامه های دیگر ایجاد کرد. شما می توانید از Anaglyph Maker کاملاً ساده ، عکس ساز سه بعدی رایگان و عکس ساز سه بعدی Zoner استفاده کنید. مشکل ممکن است در این واقعیت باشد که این برنامه ها نسخه روسی ندارند ، بنابراین ویرایش عکس در آنها کمی دشوار است.
استفاده از عینک سه بعدی
لازم به یادآوری است که عکس هایی که با استفاده از هر یک از این روش ها گرفته می شوند ، نمی توانند جلوه ای سه بعدی بدون عینک های تخصصی (عینک های قرمز-سبز) ایجاد کنند ، که به شما امکان می دهد برای هر چشم یک عکس جداگانه ایجاد کنید (بدون عینک ، آنها به یک قاب معمولی کمی تار شباهت خواهند داشت))
