داستان پلیسی ژانری از داستان است که از ویژگی های مشخص آن می توان به طرح یک معمای خاص اشاره کرد. در بیشتر کارآگاهان ، هویت شخصی که مرتکب این جنایت شده است به یک معما تبدیل می شود و بیشتر این جنایات قتل است. بنابراین ، محبوب ترین قهرمانان کارآگاهان کارآگاهان خصوصی ، کمیسرهای پلیس ، کارآگاهان آماتور هستند. نویسندگان مشهور داستان های پلیسی: A. K. Doyle ، A. Christie ، I. Khmelevskaya ، S. Japrizo و دیگران. به نمایشنامه ها و فیلم های ساخته شده بر اساس این کتاب ها کارآگاه نیز گفته می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
رمان های پلیسی بخوانید. ساختار کتاب ها ، شخصیت های شخصیت ها را تحلیل کنید. به سبک نویسنده و رابطه بین نشانه ها ، توصیفات داخلی و عملکردها توجه کنید. همچنین خواندن آثار ادبی اختصاص داده شده به نوشتن داستان های پلیسی بسیار مفید است.
گام 2
برداشت ها را جمع آوری کنید. تجربه شخصی منبع اصلی الهام است. حتی اگر معمای شما از یک کهکشان دیگر ناشی شود ، منطق وقایع و اقدامات باید برای خوانندگان آینده شما روشن باشد.
مرحله 3
تمام ایده ها و افکار را در یک دفتر مخصوص بنویسید. سعی کنید هر فکر را در یک برگ جدید بنویسید ، ترجیحاً به همان ترتیب که ترتیب رویدادها و طرح ها را می دهید. بلافاصله یک فرم بزرگ را هدف قرار ندهید. با داستان هایی شروع کنید که حداکثر ده صفحه چاپ شده را در بر می گیرد.
مرحله 4
هر روز یک صفحه چاپی از متن بنویسید (حدود 4000 کاراکتر بدون فاصله). اگر می خواهید بیشتر بنویسید ، خود را محدود نکنید. اگر دوست دارید کمتر بنویسید ، بر خود غلبه کنید و بنویسید. روز بعد ، هر آنچه را که نوشتید ، دوباره بخوانید و آنچه را که به نظر می رسد بیهوده است ، بیهوده بریزید. آنچه را که نیاز دارید اضافه کنید ، عبارات و کلمات را تغییر دهید.
مرحله 5
برای افراد خوش شانس که هدیه ادبی دارند ، مرحله آماده سازی می تواند شش ماه طول بکشد و ضبط واقعی کار حدود یک هفته طول می کشد. اولین تجربه می تواند از نظر زمان بندی به طور قابل توجهی متفاوت باشد. مایل باشید مدت طولانی کار کنید.
مرحله 6
وقتی روی داستان کارآگاهی خود کار می کنید ، فصل هایی را که به تازگی نوشته شده برای دوستان مورد اعتماد خود بخوانید. به نظر آنها گوش فرا دهید ، کاستی هایی را که مشاهده می کنند اصلاح کنید. به طور کلی ، سعی کنید بیشتر اوقات از نگاه خواننده به کار خود نگاه کنید.
