تک نگاری یک کار علمی کاملاً تخصصی است که تمام تحقیقات مربوط به یک مسئله خاص را جمع آوری و سیستماتیک می کند. به طور معمول ، تک نگاری توسط دانشجویان تحصیلات تکمیلی و متقاضیان دکترا نوشته می شود. گاهی اوقات نویسندگان مشترک در کار یک مونوگرافی نقش دارند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
تک نگاری ها به طور عمده به زبان علمی نوشته می شوند ، برای متخصصانی که در این زمینه کار می کنند قابل درک است. این مونوگرافی نه تنها باید فرایند تحقیق را توصیف کند ، بلکه دارای ایده های جدیدی باشد که به طور منطقی و مداوم بیان شده است. این مونوگراف می تواند تا 80٪ از داده های ارائه شده در پایان نامه را شامل شود ، مهمترین تحقیق در مورد موضوع آن. در واقع ، مونوگرافی نتایج علمی پایان نامه است ، که به زبانی خاص سیستم بندی و ارائه می شود.
گام 2
این مونوگرافی به عنوان یک نشریه مستقل منتشر شده است ، بنابراین باید حاوی کلیه ارجاعات به مطالب علمی مورد استفاده ، نام نویسندگان باشد. تک نگاری های پایان یافته در کتابخانه های علمی نگهداری می شوند.
مرحله 3
امروزه شرکتهای زیادی وجود دارند که پیشنهاد نوشتن تک نگاری درباره یک موضوع خاص را دارند. آنها الگوهای خاصی برای نوشتن تک نگاری ها دارند ، ساختار صحیح مقالات علمی را می دانند و واژگان تخصصی دارند.
مرحله 4
اما یک دانشمند واقعی ترجیح می دهد به تنهایی مونوگرافی بنویسد. برای انجام این کار ، لازم است که کاملاً با مشکلی که در این مونوگراف بیان خواهد شد آشنا شوید و تحقیقات لازم را انجام دهید.
مرحله 5
تجزیه و تحلیل نیاز جامعه در حل مسئله مطرح شده ، تعمیم دانش در مورد آن ، ارائه دیدگاه خود در مورد مسئله در حال حل است.
مرحله 6
مواد لازم را جمع آوری کنید ، آنها را مرتب کنید ، به قطعاتی که خواندن و فهم آنها آسان است تقسیم کنید و یک پیش نویس تشکیل دهید.
مرحله 7
با رعایت قوانین طراحی مقاله علمی ، یک تک نگاری علمی بنویسید. یک تک نگاری درست نوشته شده به شما کمک می کند تا به کارهای تحقیقاتی اهمیت دهید و همچنین اعتبار یک دانشمند جوان را ارتقا دهید.
مرحله 8
تک نگاری پایان نامه ممکن است فقط چند صفحه چاپ شده داشته باشد. تک نگاری های جدی صدها صفحه طول دارند و در کتاب های جداگانه با چاپ محدود منتشر می شوند.
