به عنوان یک قاعده ، فقط ذکر پایان جهان در آینده کافی است تا شور و هیجان خاصی در جامعه ایجاد شود ، خصوصاً اگر این ذکر از طرف یک فرد عمومی باشد. با این حال ، همه در مورد معنای واقعی عبارت "پایان جهان" فکر نمی کنند.
پایان جهان به عنوان هراس اجتماعی
علی رغم این واقعیت که بارزترین معنای عبارت "پایان جهان" فقط ظلمت را نشان می دهد ، مردم این عبارت را به معنای جهانی تر درک می کنند. بنابراین ، پایان جهان یک واحد عباراتی است ، به معنای ، در درک جمعی ، مرگ بشریت یا نابودی زمین به دلایل مختلف.
پایان جهان به یک شکل یا شکل دیگر یکی از اجزای مهم بسیاری از ادیان و عقاید ، از جمله دین های موجود در جهان است. علاوه بر این ، ایده پایان جهان به طور فعال توسط بسیاری از فرقه ها مورد سوited استفاده قرار می گیرد ، بنیانگذاران آنها مرعوب طرفداران خود هستند. مثالهای غم انگیز بسیاری در تاریخ وجود دارد که نشان می دهد پیشگویی درباره پایان قریب الوقوع جهان علت خودکشی دسته جمعی است.
کلمه "آخرالزمان" در ترجمه از یونانی به معنای "مکاشفه" است. این نام آخرین کتاب عهد جدید است ، که در آن جان متکلم فاجعه های مرتبط با آخرین قضاوت را پیش بینی می کند.
پیشگویی های آخرالزمان توسط پیامبران ، روشن بینان ، منجمان ، افراد ارتباطی (افرادی که ادعا می کردند با حاملان هوش فرازمینی ارتباط برقرار کرده اند) نادیده گرفته نشده و فقط دیوانه وار بوده اند. در مجموع ، پایان جهان حداقل پانصد بار پیش بینی شد ، اگر فقط معروف ترین موارد در نظر گرفته شود.
منابع مختلف پایان بشریت را به طرق مختلف توصیف می کنند: مداخله الهی ، همه گیری ها ، بلایای طبیعی ، سقوط شهاب سنگ های عظیم ، انفجار ستاره ها ، ظهور سیاه چاله ها ، جنگ هسته ای یا فرود بیگانگان تهاجمی - گزینه های زیادی وجود دارد ، اما تاکنون هیچ یک از آنها به واقعیت تبدیل نشده است.
طبق اساطیر اسکاندیناوی ، جهان در جریان نبرد نهایی بین خدایان و هیولاها ، که باید پس از یک زمستان سه ساله انجام شود ، نابود خواهد شد.
دیدگاه علمی
با این حال ، نمایندگان جامعه علمی نیز به طور دوره ای پایان نسبتاً قریب الوقوع جهان را پیش بینی می کنند. استدلالهای آنها معمولاً بسیار قانع کننده تر از ادعاهای مربوط به اراده الهی یا نمادهای نجومی است. از نظر علم ، این سیاره با خطرات زیادی روبرو است که پیش بینی برخی از آنها غیرممکن است.
حتی اگر چشم اندازهای طولانی مدت ، مثلاً خنک شدن خورشید یا نزدیک شدن ستاره ها به زمین را در فواصل نزدیک و خطرناکی که ممکن است طی چند میلیون سال رخ دهد ، در نظر نگیریم ، تهدیدات در آینده قابل پیش بینی بسیار بیشتر است.
اول از همه ، چنین تهدیدهایی با فعالیتهای خطرناک و مخرب بشریت همراه است. جنگ بیولوژیکی ، یک اپیدمی جهانی ، یک فاجعه مصنوعی ، اثر گلخانه ای یا فن آوری های جدید خارج از کنترل می تواند به پایان جهان منجر شود. علاوه بر این ، احتمال کمبود انرژی ، غذا و آب به دلیل بیش از حد جمعیت وجود دارد.
سرانجام ، ما نباید بلایای طبیعی مانند زمین لرزه ، طوفان ، سونامی ، شراره های خورشیدی ، فوران آتشفشان ها را فراموش کنیم. در واقع ، همه این پدیده ها می توانند تمدن بشری و احتمالاً کل کره زمین را از بین ببرند.
