هند از نظر تعداد و نه کیفیت فیلم های تولید شده رهبر جهانی است. برای بسیاری از بینندگان ، جمله "فیلم های هندی" با داستان های ساده لوحانه ای از عشق و خویشاوندی ، سیستم شخصیت شماتیک ، آهنگ ها ، رقص ها و دعواها همراه است ، که قطعاً طرح را شکل می دهد. با این حال ، هند در کنار فیلم هایی که برای یک بیننده بی ادعا طراحی شده است ، سینمای جدی جدی نیز دارد که باید آن را از محصولات فرهنگ عامیانه متمایز کرد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
روی کلاسیک ها تمرکز کنید. در هند ، مانند هر کشور دیگر ، فیلم هایی وجود دارند که برای یک دوره خاص سینمای آن نمادین شده اند. کیفیت آنها توسط بینندگان بی شماری در سراسر جهان تأیید شده است و از نظر زمانی آزمایش شده است. بنابراین ، دوره دهه 1940 - 1960. منتقدان سینما دوران طلایی سینمای هند را نامگذاری می کنند که با اکران فیلم هایی مانند "تشنگی" و "گل های کاغذی" توسط گورو دات ، "ولگرد" ، "لرد 420" ، "سنگام" راج کاپور و … مشخص شده است ملودراماتیک بودن طرح و ویژگی های یک تولید موسیقی ، اما آنها با سطح بالایی که انجام می شود - از نظر شکل و صدای کاملاً اجتماعی ، که با گستردگی دیدگاه ها در مورد روابط اجتماعی نشان داده می شود - از نظر محتوا. در همان زمان ، شاهکارهای حماسی "مادر هند" ساخته محب خان ، "مغول بزرگ" ک. آصف ظاهر شدند. خلاقیت های کارگردانان کمال امروهی ، ویجی باتا ، بیمال روی نه تنها با تاریخ خلق ، بلکه با حرفه ای بودن سازندگان آنها ، موضوعات متنوع و ارتباط با فرهنگ و هنر هند متعلق به دوران طلایی سینمای هند است..
گام 2
به تصاویر متعلق به رده سینمای "غیر سنتی" توجه کنید. این شاخه از صنعت فیلم سازی هند در همان دهه 1940 - 1960 ، به موازات کار کارگردانانی که موفقیت تجاری بزرگی داشتند ، شکل گرفت و هنوز هم وجود دارد. ویژگی اصلی آن جهت گیری به سمت بیننده روشنفکر ، طرح س questionsالاتی است که او را نگران می کند: وحدت ملی ، موقعیت زنان در جامعه ، تخریب ساختار سنتی خانواده ، مبارزه بین قدیم و جدید در نمودهای مختلف. صرف نظر از زمان ، همه نمایندگان سینمای غیر سنتی یا به اصطلاح سینمای موازی وظیفه خود را در بیرون آمدن سینمای هند از بن بست می دانند و وظیفه خود سینما در انعکاس هنری مشکلات فشرده است و نه برای فرار از واقعیت
مرحله 3
مشارکت خود را در جشنواره های فیلم دنبال کنید. شرکت در یک جشنواره بین المللی فیلم و حتی بیشتر از آن جایزه معتبر فیلم ، یک شاخص جهانی است. این واقعیت که سینمای هند می تواند از مرزهای این کشور فراتر رود و نه تنها با تماشاگران سایر کشورها از موفقیت برخوردار شود ، بلکه از متخصصان نیز به رسمیت شناخته شود با نمونه هایی از گذشته ثابت می شود: نامزدی اسکار برای مادر هند توسط محبوب خان ، جایزه بزرگ اولین جشنواره فیلم کن با فیلم "شهری در دره" ساخته چتان آناند ، "شیر طلایی" جشنواره فیلم ونیز - "تسخیر نشده" توسط Satyajit Rai - و حال: در اخیراً برگزار شده 65 امین جشنواره فیلم کن 5 فیلم از هندوستان به نمایش درآمد. فیلم های هندی که وارد صحنه بین الملل می شوند اغلب در تلاش برای معاصر بودن تحت تأثیر غرب قرار دارند. در عین حال ، آنها موفق به حفظ اصالت ، پاکدامنی ، ایده های عالی خود در مورد ارزشهای زندگی می شوند ، که نه تنها آنها را در بسیاری از کشورها محبوب و قابل درک می کند ، بلکه اجازه می دهد به نوبه خود ، تأثیر خاصی بر سینمای جهان بگذارند.
