ویکتور اندرو دوبیر اِورلی مک لگن بازیگر سینما بریتانیایی-آمریکایی است. وی به ویژه در وسترن ها به عنوان یک بازیگر شخصیت محبوبیت زیادی کسب کرد. وی در این ژانر در 7 فیلم با جان فورد و جان وین ایفای نقش کرد. برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال 1935 برای بازی در فیلم Informer. مک لگن به 5 زبان روان صحبت کرد ، از جمله عربی.
زندگینامه
متولد 10 دسامبر 1886 در استپنی در شرق انتهای لندن است. خانواده مک لگن علی رغم این که نام خانوادگی آن به سبک هلندی نوشته شده است ، نژاد آفریقای جنوبی دارد. پدر ویکتور اسقف کلیسای اسقفی های پروتستان آزاد انگلیس بود.
خانواده مک لگن دارای 10 فرزند بودند: 8 پسر و 2 دختر. چهار برادر ویکتور بعداً بازیگر شدند: آرتور (1972-1888) ، کلیفورد بازیگر و مجسمه ساز (1897-1972) ، سیریل (1987-1999) و کنت (1979-1901). یکی دیگر از برادران لئوپولد (1951-1884) در یک فیلم ایفای نقش کرد ، اما قبل از جنگ جهانی اول او را به عنوان نمایشگر شناخته می کردند و پس از آن به عنوان یک قهرمان خود خوانده جهان در جوتسو شناخته می شد ، بعدا نوشت
علاوه بر انگلیس ، در کودکی مدتی در آفریقای جنوبی زندگی کرد ، جایی که پدرش اسقف کلارمونت بود.
حرفه ورزشی
ویکتور مک لگن در 14 سالگی خانه را ترک کرد و به ارتش انگلیس پیوست و قصد داشت در جنگ دوم بوئرها شرکت کند. با این حال ، این مرد جوان در محافظان زندگی قلعه ویندزور قرار گرفت و به محض مشخص شدن سن واقعی وی خیلی زود از خدمت اخراج شد.
در 18 سالگی به وینیپگ کانادا نقل مکان کرد و در آنجا به یک شهرت محلی تبدیل شد و به عنوان کشتی گیر کشتی گیر و بوکسور سنگین وزن برای کسب پول رقابت می کرد. او بارها در رینگ و فرش برنده شد ، مدتی به عنوان پاسبان در پلیس وینیپگ کار کرد.
نبرد با قهرمان سنگین وزن جک جکسون در یک مسابقه 6 دوره نمایشگاهی در ونکوور در 10 مارس 1909 یکی از معروف ترین مبارزات مک لگن بود. اما درآمد معمول ویکتور دعواهای سیرک بود که در آن تماشاگران 25 دلار به هر کسی که حداقل سه دور در برابر مک لگن بایستد پیشنهاد می شد.
در سال 1913 ، مک لگن به انگلیس بازگشت و به ارتش انگلیس پیوست. در طول جنگ جهانی اول ، وی به عنوان کاپیتان در گردان 10 هنگ Mildsex خدمت کرد. مدتی به عنوان دستیار مارشال نظامی در بغداد ، هند خدمت کرد. در ارتش به بوکس ادامه داد و در سال 1918 قهرمان سنگین وزن انگلیس شد.
پس از جنگ ، او به عنوان بوکسور به کار خود ادامه داد ، اما بیشتر اوقات شروع به شکست در جنگ می کند. در نتیجه ویکتور در سال 1920 به حرفه بوکس حرفه ای خود پایان داد. حساب شخصی وی به عنوان یک حرفه ای در آن سال ها یک رکورد بود - 16 پیروزی ، 8 شکست و 1 تساوی.
حرفه بازیگری
در یکی از بازدیدهای خود از باشگاه ورزشی ، ویکتور مورد توجه تهیه کننده قرار گرفت و به نقش اصلی بوکسور در فیلم Call of the Road (1920) بریتانیا دعوت شد. اگرچه مک لگن تجربه بازیگری نداشت ، پس از ممیزی ها این نقش را به دست آورد.
پس از آن ، ویکتور در فیلم های ماجراجویی انگلیس "جک کورنت" (1921) ، "غارت اژدها" (1921) ، "ورزش پادشاهان" (1921) ، "ماجراجویی با شکوه" (1922) ، "یک رمان از قدیمی" بازی کرد. بغداد »(1922) ،« برادر کوچک خدا »(1922) ،« ملوان ولگرد »(1922) ،« دایره زرشکی »(1922) ،« کولی »(1922) و« رشته های قلب »(1922).
از سال 1923 ، مک لگن شروع به بازی در نقش های اصلی کرد. در این مقام ، او در فیلم های Lord of the White Road (1923) ، در خون (1923) ، همسر Boatswain (1923) ، زنان و الماس (1924) ، گی Corinthian (1924) ، ماجراجویی پرشور (1924) در انگلیس ظاهر شد.) توسط آلفرد هیچکاک ، گاوهای مورد علاقه (1924) ، زن شکارچی (1925) و پرسی (1925).
در سال 1925 ، مک لگن به هالیوود نقل مکان کرد و به یک شخصیت محبوب تبدیل شد که در نقش های مست ممتاز بود. او همچنین در نقش ایرلندی تبحر داشت ، به همین دلیل بسیاری از طرفداران به اشتباه معتقد بودند که او ایرلندی است و انگلیسی نیست. ویکتور در درام جنایی صامت The Unholy Three (1925) نقش اصلی را ایفا کرد.
مک لگن همچنین در فیلم باد باد (1925) به کارگردانی فرانک لوید و در فیلم قلب نبرد (1925) به کارگردانی جان فورد نقش های فرعی را داشت.متعاقباً ، فورد با ارائه نقش هایی در فیلم های "Isle of Vengeance" (1925) ، "Steel Steel" (1926) و "Bo Guest" (1926) ، كه در آخرین بازی های وی بازی كرد ، تأثیر زیادی در حرفه McLagen خواهد داشت. هنک
مک لگن در فیلم کلاسیک "قیمت شهرت چقدر است" پردرآمدترین بازیگر فیلم رائول والش درباره جنگ جهانی اول شد. (1926) با ادموند لوو و دولورس دل ریو. این فیلم با فروشی بیش از 2 میلیون دلار با موفقیت چشمگیری روبرو شد و فاکس فیلم با مک لگن قرارداد طولانی مدت منعقد کرد.
او شروع به دریافت بالاترین حق امتیاز برای بازی در فیلم هایی مانند:
- کارمن لاو (1927) ، به کارگردانی والش ؛
- مادر ماهری (1926) ، به کارگردانی فورد ؛
- دختری در هر بندر (1928) با رابرت آرمسترانگ و لوئیز بروکس.
- درام عاشقانه فیلمبرداری شده در ایرلند ، خانه جلاد (1928) ؛
- رود دزدان دریایی (1928) ؛
- Captain Lash (1929) ؛
- پسر قوی (1929)
- ساعت سیاه (1929)
در همان سال 1929 ، مک لگن در نمایش موزیکال "روزهای خوش" و در دنباله فیلم "قیمت شهرت چقدر است؟" بازی کرد که این موفقیت دیگری در گیشه محسوب می شود.
در دهه 1930 ویکتور بازی در فیلم های صوتی را آغاز کرد. این فیلم ها فیلم های داغ برای پاریس (1930) ، در سطح (1930) و کمدی همراه با همفری بوگارت شیطان با زنان (1931) بود. برای پارامونت پیکچرز ، او در فیلم Dishonored (1931) با مارلین دیتریچ و نه چندان خوب آقایان (1931) بازی کرد.
در سال 1931 او در فیلم کوتاه جوکهای دزدیده شده و در دنباله دوم فیلم قیمت شهرت چیست نقش کمو بازی کرد. همچنین در فیلم های زنان همه ملتها (1931) ، امور آنابل (1931) ، شیطان (1931) ، گی کابالیرو (1932) ، قرعه کشی شیطان (1932) و گناهکار به عنوان جهنم (1932) ایفای نقش کرد.
وی در سال 1932 در سومین دنباله فیلم قیمت شهرت چیست؟ و همچنین در فیلم Rackety Rax بازی کرد. در سال 1933 او در فلفل تند ، خنده در زندگی و در فیلم انگلیسی دیک تورپین ایفای نقش کرد.
در سال 1934 او در فیلم هایی مانند "زنان بیشتر" ، "اسکله فرشته" ، "قتل در شلوغ" و در فیلم سینمایی کلمبیا "کاپیتان از دریا متنفر است" ظاهر شد. یکی از بهترین کارهای مک لگن در سال 1934 بازی در فیلم گشت گمشده به کارگردانی فورد ، درباره بوریس کارلوف ، متعصب مذهبی دیوانه و سربازانی بود که به تدریج در جنگ با اعراب در عراق فعلی دیوانه می شوند.
ویکتور در سال 1935 در فیلم های روباه تحت فشار ، قتل بزرگ هتل و سرباز حرفه ای با فردی بارتولومیو بازی کرد. اما مهمترین اتفاق برای مک لگن در سال 1935 تیراندازی در "اینفورمر" به کارگردانی جان فورد بود. ویکتور برای این نقش اولین جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را دریافت کرد.
در سال 1936 ، برای فاکس قرن بیستم ، او در زیر دو پرچم در کنار روزالیند راسل و رونالد کلمن و برای پارامونت پیکچرز در Klondike Annie در کنار مای وستر بازی کرد. در سال 1937 در استودیوی یونیورسال در فیلم The Beanificent Beast و شیاطین دریا و همچنین در فیلم Nancy Steele Lost for the 20th Century Fox کار کرد.
وی به درخواست جان فورد و رابرت تیلور در فیلم های این کار من است (1937) ، شرلی تمپل (1937) ، وی ویلی وینکی (1937) و همچنین یک بازیگر معروف در فیلم علی بابا به شهر می رود (1937) بازی کرد..
در سال 1938 در کمدی نبرد در برادوی با برایان دونلی برای فاکس قرن بیستم و در حزب شیطان برای استودیوی جهانی بازی کرد. در همان سال ، او به انگلیس سفر می کند تا در کنار گریسی فیلدز فیلم "ما قصد داریم ثروتمند شویم" فیلمبرداری کند.
در سال 1939 ، در هالیوود ، مک لگن در فیلمهای Pacific Liner و Gunga Din بازی کرد. آخرین فیلم با کری گرانت و داگلاس فیربانکس یک ماجراجویی حماسی بود که بعدها دهه ها بعد به عنوان الگوی ایندیانا جونز و معبد رستاخیز (1984) عمل کرد.
در همان سال ، ویکتور در فیلم های Let Let Ring With Nelson Eddie برای Metro Goldwyn Meyer ، قهرمان سابق ، Captain Fury با برایان آهرن و Recognition کامل به کارگردانی جان فارو ظاهر شد. آخرین فیلم بازسازی جزئی اینفورمر بود. برای استودیوی جهانی او با ریحان راتبون و ری گای با جکی کوپر روی ریو کار کرد.
در سال 1940 ، به عنوان یک بازیگر بسیار پردرآمد ، در فیلم های South of Pago Pago ، Diamond Frontier و Broadway Limited بازی کرد.در طول جنگ جهانی دوم ، او در فیلمبرداری فیلم های Calling the Marines (1942) ، Powder Town (1942) ، Girl Chinese (1942) ، Forever and One Day (1943) ، Tampico (1943)) ، "Roger Touhey" شرکت کرد. "و" گانگستر "(هر دو 1944). وی در فیلم های "شاهزاده خانم و دزد دریایی" (1944) و "خشن ، سخت و آماده" ساخته باب هوپ در نقش شرور بازی کرد.
پس از جنگ جهانی دوم ، مک لگن به یک بازیگر نقش مکمل زن تبدیل شد. وی با این عنوان در فیلم های عشق ، افتخار و خداحافظی (1945) ، ایستادن سوت (1946) ، دختر تقویم (1947) و هارو فاکس (1947) بازی کرد. وی در سالهای 1948-1950 در نقش مکمل یک گروهبان سواره در سه گانه سواره نظام جان فورد: فورت آپاچی (1948) ، روبان زرد پوشید (1949) و ریو گراند (1950) بازی کرد.
در سال 1952 ، مک لگن دومین جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را در فیلم "مرد آرام" در کنار جان وین دریافت کرد. وی همچنین در نقش های مکمل در Tailwind to Java (1953) ، Prince Valiant (1954) همچنان مورد تقاضا قرار گرفت. در انگلستان در فیلم های Trouble in the Glen (1954) ، برای هالیوود در Crossing Many Rivers (1955) بازی کرد.
در سال 1955 ، مک لگن برای آخرین بار به عنوان شخصیت اصلی فیلم فرانسوی شهر سایه ها و به عنوان بازیگر نقش مکمل در بنغازی و لیدی گودیوا از کاونتری بازی کرد. در سال 1956 ، بلیس در 80 روز نقش آفرینی کرد. در سال 1957 در فیلم آدم رباها به کارگردانی پسرش اندرو بازی کرد.
در اواخر کارش ، مک لگن چندین بار به عنوان مهمان در تلویزیون در وسترن های Guns ، Let's Travel و Raw Skin حضور داشت. قسمت هایی که ویکتور در آن شرکت کرد نیز توسط پسرش اندرو فیلمبرداری شد.
در سال 1958 او دو نقش آخر خود را بازی کرد: در فیلم ایتالیایی Gli Italiani sono matti و در فیلم انگلیسی Fury.
زندگی شخصی
ویکتور مک لگن سه بار ازدواج کرده است.
همسر اول Enida Lamonte است که در سال 1919 ازدواج کرد. آنها دو پسر داشتند: اندرو (متولد 1920) ، والتر (متولد 1921) و دختر شیلا. اندرو کارگردان تلویزیون و فیلم شد و نوه های آندرو ، مری و جاش را به ویکتور داد که وی نیز تهیه کننده و کارگردان شد. دختر شیلا ، گوئینت هوردر-پایتون ، مدیر تلویزیون شد. انیدا لامونته در سال 1942 در نتیجه سقوط ناموفق از اسب خود درگذشت.
سوزان بروگمان همسر دوم ویکتور شد. ازدواج آنها از سال 1943 تا 1948 به طول انجامید. سومین و آخرین همسر ویکتور مارگارت پمفری بود. آنها در سال 1948 ازدواج کردند و تا زمان مرگ ویکتور با هم زندگی کردند.
در 7 نوامبر 1959 ، ویکتور مک لگن بر اثر حمله قلبی درگذشت. جسد وی را سوزانده و در پارک یادبود Forest Lawn Glendale در باغ یادبود ، کلمباریوم نور ابدی به خاک سپردند.
در سال 1960 ، مک لگن به دلیل سهم خود در صنعت فیلم سازی ، ستاره ای در پیاده روی مشاهیر هالیوود در خیابان گریپ ، 1735 دریافت کرد.
