نام جانورشناس ، دامپزشک ، نویسنده ، مسافر ، مجری تلویزیون و کارگردان مشهور آلمانی ، برنهارد گرزیمک ، نه تنها در محافل افراد مرتبط با زیست شناسی به طور گسترده ای شناخته شده است. کتابهای شگفت انگیز او در مورد حیوانات ، رفتار و روابط آنها در سراسر جهان دوست داشتنی و خوانده می شود.
زندگینامه
برنهارد گرزیمک در آوریل 1909 در سیلسیا متولد شد. در یک خانواده پرجمعیت ، وی ششمین فرزند بود. پدرش به عنوان وكیل خدمت می كرد و هنگامی كه پسر به سختی سه ساله بود درگذشت. خانواده ای که بدون نان آور خانواده باقی مانده بود به سختی می توانستند زندگی خود را تأمین کنند ، کودکان از همان سنین پایین می فهمند که نیاز و گرسنگی چیست ، که مطمئناً در شکل گیری شخصیت Grzimek نقش داشته است. وی در طول زندگی خود در کنار مظلومین ، ضعیفان و محرومان بود.
برنهارد در اوایل کودکی عشق خود را به حیوانات گسترش داد. او از آن دسته افراد خوشبختی است که سرگرمی آنها به یک حرفه تبدیل شده است. تمایل به مراقبت از حیوانات اهلی - مرغ ، خرگوش ، بز ، برای درمان آنها ، تخصص آینده او را تعیین کرد - دامپزشک.
این مرد جوان در لایپزیگ و سپس در برلین در رشته دامپزشکی تحصیل کرد و همزمان در مزرعه مرغداری به کسب درآمد پرداخت تا بتواند از این طریق درآمد کسب کند. پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه ، برنهارد در یکی از کلینیک های دامپزشکی در برلین شروع به کار کرد و متعاقباً توسط وزارت غذا برای مطالعه راه های مقابله با بیماری های عفونی در طیور دعوت شد. برنارد چند سالی بود که با این موضوع سر و کار داشت و از رساله دکترای خود دفاع کرد.
در حالی که در دانشگاه بود ، برنهارد با هیلدگارد پروفر ازدواج کرد که به زودی دو پسر به دنیا آورد. علاوه بر این ، یک پسر خوانده در خانواده گرزیمک تربیت شد.
برنهارد گرزیمک در سال 1987 در سن 77 سالگی درگذشت. در کنار پسرش میکائیل به خاک سپرده شد.
حرفه
در طول جنگ جهانی دوم ، گرزیمک خدمات دشوار یک دامپزشک را انجام داد ، در همان زمان تحقیقات علمی را انجام می داد ، در حالی که او به طور جدی به علم روانشناسی ، مطالعه رفتار میمون ها ، اسب ها ، فیل ها علاقه مند بود.
با پایان جنگ ، برنهارد مسئولیت مدیر باغ وحش فرانکفورت را به عهده گرفت. او یک کار تایتانیک داشت که باید انجام دهد - باغ وحش را از بین ویرانه ها بلند کند. اکنون باغ وحش فرانکفورت یکی از بهترین باغ وحش های جهان است.
در سال 1960 ، برنهارد گرزیمک عنوان استاد را در دانشگاه گیسن دریافت کرد و به عنوان رئیس اتحادیه حفاظت از آلمان منصوب شد. بیش از یک بار بالاترین جوایز به او اعطا شد ، مانند مدال طلای صندوق جهانی حیات وحش ، نشان کشتی زرین.
گرزیمک بیشتر عمر خود را در سفر گذراند. در پارک های ملی آفریقا ، او مسیرهای مهاجرت حیوانات گله را مطالعه کرد - این برای تعیین مرز ذخایر ، جایی که حیوانات از تیراندازی های کنترل نشده فرار می کردند ، لازم بود.
مسیر او اکنون در جنگل هند ، سپس در کوههای نپال ، در وسعت استرالیا ، نیوزیلند ، در جنگل آمریکای جنوبی ، در کشورهای اروپا بود. برنهارد گرزیمک به سراسر جهان سفر کرد ، با مطالعه بر روی جانوران ، به کمک گونه های نابود شده حیوانات آمد. بیش از یک بار او در اتحاد جماهیر شوروی بود.
جانورشناس معروف ، پروفسور نیکولای نیکولایویچ دروزدوف گفت:
زندگی شخصی
برنهارد گرزیمک تمام زندگی خود را وقف حفاظت از طبیعت ، به ویژه حیوانات وحشی آفریقا کرد. این دانشمند سعی کرد به مردم القا کند که جانوران قاره آفریقا به شدت به حفاظت از انسان احتیاج دارد ، اگر دیدگاه های جامعه در مورد نگرش به طبیعت در آینده نزدیک تغییر نکند ، در آینده بسیاری از حیوانات را فقط می توان در فیلم ها و باغ وحش ها.
پروفسور علیه سافاری های درنده صحبت کرد ، جایی که ، بدون سر و صدا ، به منظور سرگرمی ، حیوانات نادر را هدف گلوله قرار دادند ، در برابر نابودی دسته جمعی حیوانات خزدار ، به ویژه توله سگهای مهر و موم کانادا ، که پوست را زنده از آن جدا می کردند. گرزیمک موفق شد جامعه جهانی را برای حمایت از حیوانات بالا ببرد ، او مستندی در مورد ظلم و باورنکردنی تهیه کنندگان خز ساخت.پس از نمایش فیلم از تلویزیون ، هزاران نامه عصبانی به نخست وزیر کانادا ارسال شد. خزندگان سعی کردند واقعیت ها را رد کنند ، حتی به دادگاه رفتند ، اما خودشان مقصر شناخته شدند. برنهارد گرزیمک در این نبرد پیروز شد.
مرگ یک پسر محبوب
دانشمند به طور خستگی ناپذیر برای ایجاد مناطق حفاظت شده جدید ، ذخیره گاه ها ، پارک های ملی جنگید. پسرش میکائیل در این کار به او کمک کرد. او که با پدرش در آن سوی سرنگتی سفر می کرد ، مستند "جایی برای حیوانات وحشی نیست" را فیلمبرداری کرد. پدر و پسر ، در حال پرواز با هواپیمای سبک ، ثبت نام حیوانات مهاجر را انجام دادند. در جریان یکی از پروازهای مستقل ، میکائیل درگذشت. برنهارد پسر محبوب ، دوست و همفکر خود را از دست داد ، اما دانشمند این قدرت را پیدا کرد که کار را ادامه دهد انگار هنوز در کنار هم هستند. میکائیل در لبه دهانه Ngorongoro به خاک سپرده شد ، جایی که با پدرش کار می کرد. روی بنای یادبود قبر کتیبه ای وجود دارد:
کتاب و فیلم
گرزیمک مقالات و کتابهای معروف علمی بسیاری را نگاشته است او که به دور دنیا سفر می کرد ، روز به روز بیشتر متقاعد می شد که مردم گاهی اوقات با کار حفاظت از طبیعت برخورد جنایی می کنند. این دانشمند که وظیفه خود را بر عهده داشت تا مردم را درک کند که سیاره زمین تنها خانه ما است و باید از آن محافظت شود ، خود را به بیان حقایق محدود نکرد. وی ، صرف نظر از موقعیت اجتماعی ، سعی در پاسخگویی به کسانی داشت که رودخانه ها و دریاها را به طور گسترده آلوده می کنند ، گونه های نادر جانوری را تهدید می کنند و جنگل ها را به مناطق بایر تبدیل می کنند. سخنان پروفسور گرزیمک سنگین شد ، وی در سراسر جهان گوش فرا داد.
به همراه میکائیل برنارد فیلمی درباره حیوانات در آفریقا ساختند "سرنگتی نباید بمیرد" و کتابی را با همین عنوان منتشر کرد.
آثار گرزیمک در بسیاری از کشورها منتشر شد و در بین خوانندگان بسیار محبوب شد. بسیاری از آنها به روسی ترجمه شده اند. معروف ترین:
- "آنها به همه تعلق دارند: مبارزه برای حیات وحش آفریقا" ،
- "برادران کوچکتر ما"
- "حیوان وحشی و انسان" ،
- "از کبرا تا خرس گریزلی"
- "حیوانات در نزدیکی ما هستند"
- "حیوانات زندگی من هستند: 50 سال: وقایع و تحقیقات".
گرزیمک نویسنده بسیاری از فیلم های علمی محبوب است. وی با پدر بنیانگذار روانشناسی روانشناسی کنراد لورنز و جانورشناس هینی هدیگر کار کرد. وی میزبان برنامه "مکانی برای حیوانات وحشی" بود که آن را کاملاً به حفاظت از طبیعت اختصاص داد.
گرزیمک بیش از یک بار در برنامه های تلویزیونی شوروی مانند "باشگاه سفر فیلم" ، "در دنیای حیوانات" شرکت کرد. گرزیمک با یوری سنکویچ ، با واسیلی پسکوف ، با نیکولای دروزدوف دوست بود. هنگام بازدید از اتحاد جماهیر شوروی ، برنهارد تحسین کرد که کشور چقدر با حفاظت از طبیعت کار می کند …
روزنامه نگار افسانه ای V. M. Peskov گرزیمک را یک انسان دوست با یک حرف بزرگ خواند. او واقعاً یک قهرمان واقعی زمان خود بود. فیلم ها و کتاب های او در سراسر جهان شناخته شده و محبوب هستند ، در آنها نویسنده وحدت همه چیز را بر روی زمین تبلیغ می کند ، انسان را بخشی از طبیعت زنده می داند و خطر خودخواهی انسان را هشدار می دهد.
