گیتار الکتریک نوعی الکترونیکی از سازهای زهی کشیده است. با تعداد زیادی شباهت (سیستم نت گذاری ، تعداد و تنظیم سیم ها ، تکنیک های اساسی نواختن) ، گیتار الکتریک نیز تفاوت هایی دارد ، از جمله در نوع نگه داشتن ساز.
دستورالعمل ها
مرحله 1
گیتار الکتریکی در حالت ایستاده (روی نشست کلاسیک ، با پایه مخصوص و …) نواخته می شود. بنابراین ، حمایت از ران مستثنی است. به همین دلیل ، گیتار الکتریک از بند مخصوصی استفاده می کند که به پایه و پایین بدن متصل می شود. کمربند روی سر انداخته می شود.
گام 2
گردن ، مانند یک گیتار معمولی ، در سمت چپ ، بالای بدن است. او باید در ارتفاعی باشد که بازوی چپ خم شده در آرنج بتواند آزادانه در امتداد آن حرکت کند بدون اینکه کششی را تجربه کند. انگشتان ، به جز انگشت شست ، در قسمت خارجی گردن قرار دارند (برای بینندگان قابل مشاهده است).
مرحله 3
برخلاف تنظیمات کلاسیک ، جایی که انگشت شست از پشت به شدت بر روی وسط گردن قرار می گیرد ، روی گیتار برقی مجاز است تا به طور کامل به دور گردن بپیچد. نوک انگشت شست ممکن است از پشت میله قابل مشاهده باشد و حتی کمی در ناحیه حلق خم شود. علاوه بر این ، به خصوص در بعضی از تکنیک ها ، خم شدن شدید مچ دست مجاز است. راحتی در اینجا نقش مهمی را ایفا می کند: اگر احساس درد می کنید ، کار اشتباهی انجام می دهید.
مرحله 4
موقعیت دست راست نیز تفاوت های چشمگیری دارد. برخلاف مکتب کلاسیک ، مثلاً هنگام صدا زدن با لبه کف دست ، می تواند رشته ها را لمس کند. بعلاوه ، از روش میانجی بیشتر از روش انگشت استفاده می شود. موقعیت دست به تکنیک خاص بازی بستگی دارد. ازجمله جابجایی دست در امتداد بدن برای دادن رنگ خاص به صدا مجاز است (در کلاسیک ، شما باید دست خود را کاملاً بالای سوراخ تشدید نگه دارید).
مرحله 5
نگه داشتن گیتار الکتریکی به صورت افقی (با دستان خود روی عرشه پایین ، مانند شخصی به پشت) ، به صورت عمودی یا در موقعیت های غیر استاندارد مجاز است. با این حال ، چنین موقعیت هایی به عنوان یک اثر مرحله ای مجاز هستند و فقط با داشتن دانش خوب از قطعه و توانایی اجرای "کورکورانه" آن امکان پذیر است.
