گل رز یک گیاه باغی است که جد آن گل رز وحشی است. همین نام - گل سرخ - کار بسیاری از باغداران و پرورش دهندگان را با هم متحد و خلاصه می کند. از آثار قدیمی ها مشخص شده است که چندین قرن قبل از عصر ما گل های رز در باغهای حاکمان بین النهرین و سپس روم رشد کرده اند. چندین هزار نوع از این گیاهان اکنون شناخته شده است. اما تولیدکنندگان ، ظاهراً از اصل "هیچ محدودیتی برای کمال" پیروی می کنند ، همه هیبریدها و انواع جدید را تولید می کنند. امروزه ، پرورش یک زیبایی سلطنتی در باغ شما تقریباً برای هر باغبان آماتوری یک اعتبار است.
اصول کلی کاشت گل رز
گل رز یک گیاه گرما دوست و نور دوست است. بنابراین ، یک مکان فرود باید در قسمت شرقی یا جنوب شرقی سایت اختصاص یابد. بهتر است گلهای رز را در بهار قبل از شکوفه جوانه ها بکارید. در این زمان ، زمین باید به خوبی گرم شود. کاشت در پاییز نامطلوب است - بوش ممکن است زمان ریشه زدن نداشته باشد.
قسمتهای زیرزمینی و زیرزمینی گیاه را بررسی کنید. ریشه های آسیب دیده و خشک و شاخه های ضعیف را از بین ببرید. جوانه های قوی و متوسط را کوتاه کرده و 3 تا 6 جوانه پایین بگذارید.
خاک را برای کاشت از قبل آماده کنید. کود معدنی آلی و هر نوع ماده پیچیده ای را استفاده کنید. اکنون تعداد زیادی از آنها در فروش هستند ، یافتن آنچه شما نیاز دارید کار دشواری نخواهد بود. بهترین ماده آلی ، در این مورد ، کود است. کودهای معدنی نباید بیشتر از 15-20 گرم در هر بوش استفاده شود. "مصرف بیش از حد" نامطلوب است ، زیرا می تواند باعث توقف گلدهی و تجمع بیش از حد توده سبز شود.
یک سوراخ بزرگ به قطر حدود یک و نیم و عمق 1 ، 2 متر حفر کنید. ابتدا زهکشی (سنگ خرد شده ، گل منبسط شده ، شاخه ها) را قرار دهید ، سپس یک لایه خاک مخلوط با کودهای معدنی و هوموس کنید. فاصله بین بوته ها باید حدود 1-1.5 متر باشد ، و برای صعود به گل رز - 2 متر حداقل فاصله کاشت گل های رز مینیاتوری 0.6-0.7 متر است. تمام فعالیت های آماده سازی بهتر است در پاییز انجام شود. یک نکته مهم: محل پیوند باید با لایه ای از خاک به ضخامت حدود 6-7 سانتی متر پوشانده شود.
مراقبت اجباری
مراقبت اجباری از گل رز شامل وجین ، شل شدن ، آبیاری ، تغذیه و هرس بوته ها و رشد طبیعی آنها را تضمین می کند. در فصل گرم ، گلهای رز دو بار تغذیه می شوند - در بهار قبل از ظهور جوانه ها و در اواسط تابستان قبل از گل. گیاهان در پاییز تغذیه نمی شوند. این به جلوگیری از ظهور به موقع شاخه های جوان کمک می کند. مواد آلی در اوایل بهار هر 2-3 سال یک بار استفاده می شود.
گلهای رز هفته ای یک بار صبح یا عصر آب می شوند. آبیاری فراوان نیز در اوایل بهار قبل از بیدار شدن جوانه ها لازم است. یک جز component اجباری مراقبت شل شدن مکرر است که دسترسی آزاد اکسیژن به ریشه های گیاه را تضمین می کند.
بوته ها در اوایل بهار هرس می شوند. ساقه های پیر و خشک و بیمار و رشد و نموهایی که در زیر محل پیوند ایجاد شده اند برداشته می شوند. در غیر این صورت ، بوش شروع به زوال می کند. اگر زمستان گذرانی دشوار بود ، شاخه هرس می شود و فقط 2-3 جوانه پایین می ماند - این اصطلاحاً هرس قوی است و به نوسازی زودرس گیاه کمک می کند. تمام زخمها و جراحات با لاک باغ پوشانده شده است.
گلهای رز برای زمستان پوشیده شده اند. بهترین زمان برای این اوایل ماه نوامبر است. گرم شدن زودهنگام بوته ها می تواند منجر به احیای ریشه های خوابیده و مرگ گیاه از سرما شود. گل رز همچنین نباید بیش از حد بسته بندی شود - این می تواند منجر به میرایی ریشه ها شود. پیت بهترین پناهگاه محسوب می شود ؛ در موارد شدید ، شما فقط می توانید با زمین سست کار کنید. باید آن را در یک سرسره ریخته و با سردتر شدن لایه به 10-15 سانتی متر لایه را افزایش دهید. تمام مواد پوششی در دهه 3 مارس حذف می شود.
گل سرخ به انواع بیماری های قارچی حساس هستند و می توانند تحت تأثیر آفات قرار گیرند. خوشبختانه امروزه خرید باغبان مخصوص تجهیزات برای باغداران مشکلی ایجاد نمی کند.آنها به صورت آزاد در فروشگاه های تخصصی به فروش می رسند. در طول دوره تابستان ، انجام 3-4 سمپاشی بوته گل رز با داروهایی که آنها را از بیماری ها و آفات باغ محافظت می کند ، ضروری است.
