موریس شوالیر خواننده ای است که اغلب او را پدرسالار شاهزاده فرانسه می نامند. شوالیه هزار ترانه خواند و حدود سیصد رکورد ضبط کرد. او به عنوان بازیگر سینما به موفقیت چشمگیری دست یافت - هم در فیلم های فرانسوی و هم در هالیوود بازی کرد. به طور کلی ، فعالیت خلاقانه او تقریباً هفتاد سال طول کشید.
کودکی و اوایل خلاقیت
موریس شوالیر (نام اصلی - Saint-Leon) در 12 سپتامبر 1888 در منیلمونتانت (این یکی از حومه پاریس است) متولد شد. پدر وی ویکتور چارلز شوالیه از نظر شغلی نقاش بود و مادر ژوزفین ماهیگیر بود. این زوج سه پسر داشتند و موریس کوچکترین آنها بود.
در یک زمان پدرم نوشید و خانواده اش را ترک کرد. و از همان کودکی ، موریس مدرسه را با کار ترکیب کرد - بنابراین سعی کرد به یک مادر فقیر کمک کند. در دوازده سالگی ، او شاگردی شاگردی کرد و با تعداد خود در موسسات مختلف پاریس روی صحنه آمد. یکی از این موسسات ، کازینو Turel بود ، جایی که پسر برای اجرای خود روزانه سه فرانک دریافت می کرد. به تدریج ، محبوبیت و درآمد او افزایش یافت ، آنها شروع به صحبت در مورد خواننده جوان با استعداد نه تنها در پایتخت ، بلکه در سایر شهرهای فرانسه کردند.
در سال 1908 ، موریس اولین بار به عنوان بازیگر طنز در فیلم های کوتاه صامت ظاهر شد. و در سال 1911 ، در فیلم "خارج از عادت" ، او قبلاً با کلاه قایقی قایقی و با عصا در حضور تماشاگران ظاهر شد - این دو عنصر به عنوان نشانه اصلی صحنه صحنه شوالیه تبدیل می شوند.
از سال 1909 تا 1913 ، موریس شریک بی بدیل هنرمند پاپ Mistenget بود ، که در آن زمان بسیار محبوب بود و با او در سالن موسیقی Buff-Parisienne کار می کرد.
مشارکت در جنگ و موفقیت های دهه بیست
تا سال 1914 ، شوالیه قبلاً با کار خود ماهیانه حدود 4000 فرانک درآمد داشت - مبالغ بسیار کلانی برای آن دوران! هنگامی که جنگ جهانی اول در اروپا آغاز شد ، شوالیر مجبور شد کار موفقیت آمیز خود را قطع کند - او به جبهه رفت. چند هفته بعد ، در یكی از نبردها ، از پشت مجروح شد و توسط آلمانی ها اسیر شد. تنها دو سال بعد او آزاد شد - و این اتفاق بدون دخالت پادشاه اسپانیا آلفونسو سیزدهم که تحسین استعداد شانسونری بود ، رخ نداد.
با بازگشت به پاریس ، موریس در چندین فیلم صامت بازی کرد ، اما موفقیت چشمگیری برای این بازیگر به همراه نداشت. خیلی بیشتر او را به خاطر شرکت در اپرا "Dede" به یاد آوردند ، که از جمله در صحنه برادوی در سال 1922 نشان داده شد. در حدود همان دوره ، موریس با رقصنده جذاب ایوون واللی آشنا شد ، که پنج سال بعد رسماً همسر او شد.
شایان ذکر است که در دهه بیست ، موریس همچنین تعدادی موفقیت عالی ایجاد کرد ، به ویژه آهنگ "Valentine" (1924) ، که متعاقباً در چندین فیلم پخش شد. این آهنگ در رپرتوار شوالیه یکی از بهترین آهنگ ها به حساب می آید.
فتح هالیوود و بازگشت به فرانسه
وقتی فیلمبرداری صدا شد ، شوالیه فهمید که فرصت های جدیدی می تواند در این زمینه برای او ایجاد شود. در نتیجه وی توانست قراردادی سودآور با Paramount Pictures منعقد کند. در سال 1929 ، او اولین نقش سینمایی خود را در ایالت ها ، در فیلم هالیوود بی گناهان پاریس بازی کرد. موفقیت فیلم چه در آمریکا و چه در اروپا بسیار خارق العاده بود. از شوالیه در زادگاه خود فرانسه به عنوان برنده استقبال شد ، زیرا او توانست هالیوود را فتح کند!
طی شش سال آینده ، این بازیگر در چندین فیلم دیگر در آمریکا بازی کرد - پلی بوی از پاریس ، رژه عشق ، حوض بزرگ ، یک ساعت با شما ، بیوه مبارک ، امروز مرا دوست داشته باشید. به هر حال ، در سال 1930 او حتی در نامزدی معتبر بهترین بازیگر مرد نامزد اسکار شد. اما سپس مجسمه هنوز توسط بازیگر دیگری - جورج آرلیس برای بازی در فیلم "Disraeli" دریافت شد.
در سال 1934 ، شوالیر از ایوان طلاق گرفت و یک سال بعد ، در سال 1935 ، خسته از اخلاق هالیوود ، به فرانسه بازگشت.
در سال 1937 دوباره ازدواج کرد - این بار نیتا رایا همسرش شد. او مانند همسر اول خود از نظر شغل رقصنده بود.این ازدواج به اندازه کافی طولانی - تا سال 1946 ادامه داشت.
یکی از مهمترین کارهای موریس شوالیر پس از بازگشت به وطن ، بازی در فیلم "قهرمان روز" توسط ژولین دووویر کارگردان فرانسوی است. سپس در چندین فیلم اروپایی دیگر بازی کرد ("با خبر بی حس شوید" ، "تله") ، اما عمدتا در این مدت به اجرای ترانه های خود در مکان های مختلف مشغول بود.
در دهه چهل و پنجاه Chevalier
در طول اشغال فرانسه (و چهار سال به طول انجامید - از 1940 تا 1944) ، شانسونیر به اجرای خود در پاریس ادامه داد. علاوه بر این ، او یک بار موافقت کرد که برای اسرای جنگی فرانسوی در آلمان آواز بخواند. در همان زمان ، او خواستار آزادی ده زندانی شد و در پایان آنها در واقع آزادی یافتند.
در سال 1944 ، هنگامی که رژیم طرفدار هیتلر در فرانسه سرنگون شد ، شوالیر به همکاری متهم شد ، اما دادگاه بعداً او را تبرئه کرد.
شوالیه فعالیت خلاقانه خود را پس از جنگ کاهش نداد. او با کمال میل در جهان گشت و گذار کرد - کنسرت های وی در بلژیک ، سوئیس ، دانمارک ، انگلیس ، سوئد ، کانادا به فروش رسید.
پس از سال 1954 ، شوالیر دوباره بازیگری را در هالیوود آغاز کرد. به طور خاص ، او را می توان در فیلم بیلی وایلدر 1957 "عشق در بعد از ظهر" مشاهده کرد. جالب اینجاست که در اینجا شرکای او در صحنه ستارگانی مانند آدری هپبورن و گری کوپر بودند.
در سال 1958 ، شوالیه در ملودرام موسیقی جیزی ظاهر شد. و در همان سال ، شوالیه به دلیل سهم خود در هنر سینما اسکار دریافت کرد - سرانجام آکادمی فیلم آمریکا از شانسون و هنرمند معروف قدردانی کرد.
بازنشستگی و مرگ
شوالیه حتی در سنین پیری به کار سخت ادامه داد. در اوایل دهه شصت ، او دوباره به ایالات متحده سفر کرد و در یک سری کامل از فیلم های هالیوود بازی کرد. به عنوان مثال می توان به فیلم های کانکان (در اینجا شوالیه فرصت همکاری با افسانه موسیقی دیگری - فرانک سیناترا) ، در جستجوی کشتی غرق شده ، جسیکا ، فانی و من بهتر است ثروتمند باشم ، اشاره کرد.
و در نیمه دوم دهه شصت ، موریس شوالیه بیشتر خود را بعنوان یک شانسون نشان داد - کنسرتهای او در مناطق مختلف جهان برگزار شد. در اوایل اکتبر 1968 ، پس از جشن 80 سالگی در تالار موسیقی لیدو ، او اعلام کرد که تور آینده اش تور خداحافظی او خواهد بود. در پایان این تور ، شانسونیر واقعاً دیگر کنسرت برگزار نمی کرد ، در پخش های رادیویی و نمایش های تلویزیونی شرکت نمی کرد. با این حال ، در سال 1970 وی آهنگ تیتراژ کارتون تمام قد "گربه های اشرافی" استودیوی والت دیزنی را ضبط کرد و این در واقع آخرین کار قابل توجه وی شد.
در دسامبر 1971 ، خواننده بزرگ به دلیل مشکلات کلیوی در بیمارستان بستری شد. و در اول ژانویه 1972 ، موریس شوالیر ، در حین انجام یک عمل پزشکی لازم ، درگذشت. در آن زمان او 83 ساله بود. وی در گورستان مارن لا کوکت در حومه پاریس به خاک سپرده شد.
