پرواز گاگارین به فضا بسیار خوب پیش رفت و 12 آوریل 1961 به یک روز پیروزمندانه برای فضانوردی و اتحاد جماهیر شوروی (شوروی) تبدیل شد. برای تحکیم موفقیت و دستیابی به نتایج جدید که می تواند برای ستاره شناسان و مهندسان فناوری فضایی مفید باشد ، به زودی تصمیم گرفته شد که یک فضانورد جدید به مدار بفرستد.
در ابتدا ، استپانوویچ تیتوف آلمانی فقط برای یوری گاگارین کم مطالعه بود ، و این او را سنگین کرد. با این حال ، او امیدوار بود که بتواند در فضاپیمای وستوک به فضا برود و اولین انسان در جهان باشد که به مدار زمین می رسد. این امیدها توجیه نشد و گاگارین اولین کیهان نورد شد. با این حال ، به زودی در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی آنها پرواز دوم را آماده کردند و این بار قرار بود تیتوف آلمانی این پرواز را انجام دهد.
در 6 آگوست 1961 ، فضاپیمای ووستوک -2 با خلبانی استپانوویچ تیتوف آلمانی به فضا رفت. از آنجا که او فقط 25 سال داشت ، توانست جوانترین فضانوردی شود که وارد مدار زمین می شود. علاوه بر این ، وی همچنین رکوردی را برای مدت زمان اقامت خود در فضا ثبت کرد: او 25 ساعت و 11 دقیقه در مدار بود ، علاوه بر این ، در این مدت موفق شد 17 بار به دور این سیاره پرواز کند. بنابراین تیتوف اولین کیهان نورد شد که پرواز روزانه خود را انجام می دهد.
با توجه به اینکه تیتوف آلمانی وقت زیادی را در فضا سپری کرد ، مشخص شد که یک شخص قادر به کار و زندگی در یک فضاپیما است بدون اینکه ناراحتی زیادی را تجربه کند. این فضانورد موفق به گرفتن چندین عکس از این سیاره ، غذا خوردن و خوابیدن شد و فقط پس از آن دوباره به زمین بازگشت. علاوه بر این ، از آنجا که هیچ هشدار فضایی در Vostok-2 وجود نداشت ، تیتوف نه تنها خوابید ، بلکه حتی خوابید و به موقع ارتباط برقرار نکرد.
دانشمندان هنگام تجزیه و تحلیل نتایج پرواز ، این واقعیت را در نظر گرفتند که پس از اولین مدار به دور زمین ، تیتوف احساس بسیار بدی داشت و سلامتی او برای مدت طولانی به حالت عادی بازگشت. به لطف مطالعه این واقعیت و ویژگی های زندگی کیهان نورد در هواپیما ، امکان ایجاد شرایط راحت تری برای کار در فضای باز فراهم شد.
در تاریخ 9 آگوست ، 3 روز پس از شروع پرواز ، آلمان تیتوف به عنوان قهرمان اتحاد جماهیر شوروی اعلام شد ، نشان لنین و نشان طلای طلایی را دریافت کرد. او زندگی خود را با فضانوردی و هوانوردی پیوند داد ، پست های بالایی را در وزارت دفاع اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی داشت و تنها در سال 1992 استعفا داد.
