این آهنگساز در مدت کوتاهی از زندگی خلاقیت خود ، 11 اپرا نوشت که تقریباً طی دو قرن با موفقیت روی صحنه رفته اند. او با استقبال پرشور مردم و محکومیت منتقدان روبرو شده است ، موسیقی او مورد آزمایش قرار گرفته است.
زندگینامه
وینچنزو بلینی در سال 1801 در کاتانا ، سیسیل متولد شد. پدربزرگ و پدر آهنگساز بودند ، علاوه بر این ، آنها به عنوان نوازنده برای اشراف محلی کار می کردند.
پسر تحصیلات ابتدایی موسیقی را در خانه فرا گرفت ، پدربزرگش به عنوان یک معلم عمل کرد. بلینی خیلی زود استعداد موسیقی زیادی را نشان داد ، برخی منابع ادعا کردند که پسر می تواند آریا را بخواند در حالی که او حتی دو ساله نبود. در هفت سالگی ، او اولین قطعه موسیقی خود را - یک سرود کلیسا - ایجاد می کند.
پسر با استعداد در جامعه محلی سر و صدا ایجاد کرد ، وقتی بلینی 14 ساله شد ، مردم شهر بورسیه تحصیلی را برای او جمع کردند تا بتواند به تحصیلات خود ادامه دهد. مرد جوان وارد کنسرواتوار Real Collegio di Musica واقع در ناپل شد.
بلینی با کوشش و استعداد خود تمام معلمان را مجذوب خود کرد ، یک سال پس از پذیرش توانست در یک امتحان دشوار قبول شود و واجد شرایط بورس شود. وی پول جمع آوری شده توسط شهروندان کاتانا را برای خانواده خود ارسال کرد.
حرفه
اولین اپرای ساخته شده به طور مستقل ، آدلسون و سالوینی ، توسط آهنگساز در طول تحصیل در هنرستان به صحنه رفت.
در سال 1826 ، اپرای وی بیانكا و فرناندو در تئاتر سن كارلو در ناپل به صحنه رفت. اولین نمایش با موفقیت چشمگیر ، با سفارشات تئاترها و هواداران عالی رتبه به بلینی سرازیر شد.
در سال 1927 ، او سفارش یک اپرا را برای تئاتر معروف Scala در میلان تکمیل کرد. اپرای "دزدان دریایی" او جامعه خراب شده میلانی را فتح کرد. دومین اثر نوشته شده برای این تئاتر ، اپرای Outlander نیز با شور و شوق مخاطبان پذیرفته شد.
اپرای بعدی ، نوشته شده توسط بلینی ، "زایرا" ، با تحیر مردم روبرو شد و آن را "یک شکست" خواند. این تنها اپرای آهنگساز است که مورد تأیید عمومی قرار نگرفته است.
در سال 1833 به پاریس نقل مکان کرد. برای عموم پاریس ، نویسنده موفق شد فقط یک اپرا بنویسد ، "The Puritans" که با تحسین استثنایی مورد استقبال قرار گرفت.
منتقدان ، برخلاف مردم ، همیشه کارهای بلینی را به گرمی قبول نمی کردند ، و به نقاط ضعف او ، به عنوان مثال ، همراهی ارکستر اشاره می کردند. حساسیت موسیقی ، غیر معمول برای آن زمان ، نیز توسط منتقدان محکوم شد.
زندگی شخصی
پس از بازگشت به میلان ، بلینی به سختی بیمار شد ، شوهر و همسرش پوللینی ، که پدر موسیقی دان شدند ، به او کمک کردند تا از عهده مقابله با بیماری برآید.
اضافه بار عصبی ناشی از کار و فعالیت های شدید اجتماعی به طور قابل توجهی سلامت آهنگساز را بدتر می کند. وی در سپتامبر 1835 درگذشت.
وی در پاریس ، در قبرستان پره لاشایز به خاک سپرده شد. اما در سال 1876 ، تصمیم به دفن مجدد بلینی در کلیسای جامع در کاتانا گرفته شد. این مراسم با ادای احترام به آهنگساز بزرگ با مراسمی مجلل برگزار شد.
