کلمه "عکاسی" از یونانی ترجمه شده به معنی "نقاشی نور" است. این اصطلاح بیانگر فناوری به دست آوردن تصاویر روی مواد حساس به نور و همچنین نتیجه کاربرد این فناوری است. تا پایان قرن گذشته ، دستیابی به عکس بدون پردازش شیمیایی مواد غیرممکن بود. ظهور فناوری دیجیتال به طور قابل توجهی امکانات عکاسی را گسترش داده و آن را برای همه کاملاً قابل دسترسی کرده است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
تأثیر نور بر روی مواد مختلف همیشه مورد توجه مردم بوده است. با این حال ، مردم فقط در قرن نوزدهم استفاده از آن را آموختند. مقدمه اختراع عکاسی ، کشف های بی شماری در زمینه فیزیک و شیمی بود. این کشف تصادفی خاصیت نقره محلول در اسید نیتریک برای تغییر رنگ آن تحت تأثیر نور خورشید و تعیین رابطه بین عملکرد نور و دما و به دست آوردن یک تصویر ثابت است. مورد آخر متعلق به دانشمند فرانسوی F. N. نیپسو ، و اوست که می توان تولد عکاسی دانست. اولین عکس در تاریخ ، که در دهه 20 قرن نوزدهم گرفته شده و ثابت شده است ، باقی نمانده است.
گام 2
علی رغم این واقعیت که اولین کار نیپس به طور غیرقابل جبرانی گم شد ، او هنوز هم به عنوان اولین عکاس در نظر گرفته می شود. در سال 1826 ، او موفق شد از منظره روی صفحه حلبی که با یک لایه لاک آسفالت پوشانده شده بود ، عکس بگیرد. در آن زمان هیچ دوربینی به جز دوربین سوراخ سوراخ وجود نداشت. عکاس در طول روز از پنجره از منظره خود فیلم می گرفت. اما او موفق شد تصویری بدست آورد که علاوه بر این ، می تواند تکرار شود.
مرحله 3
در پایان دهه 1830 ، اولین اثر در زمینه عکاسی منتشر شد. همچنین توسط یک فرانسوی ، لوئیس-ژاک ماند داگور نوشته شده است. روش بدست آوردن تصاویر که توسط وی پیشنهاد شده است ، داگرئو تایپ نامیده می شود. داگر از صفحات مسی با روکش نقره پیش ساخته در بخار ید استفاده کرد. تولید چنین صفحاتی به هیچ وجه بی ضرر نبود ، زیرا آنها باید بالاتر از بخار جیوه نگه داشته می شدند. عکاس از نمک سفره به عنوان یک ثابت کننده استفاده کرد. با این حال ، سیانور پتاسیم بیشتر به عنوان یک ماده ثابت کننده استفاده می شد. ثابت شد که داگروتیپ بلافاصله مثبت است. نمی توان از آنها کپی کرد. تصویر منفی توسط عکاس انگلیسی W. F. Talbot ابداع شد. وی همچنین به فناوری جدیدی دست یافت که از کلرید نقره استفاده می کرد.
مرحله 4
اولین دوربین یک دوربین سوراخ سوراخ بود. اولین دوربین SLR در انگلستان توسط T. Setton اختراع شد. آینه کاری شده بود و جعبه ای بود که روی سه پایه نصب شده بود. در بالای جعبه یک درب قرار داشت که از طریق آن نظارت انجام می شد. تمرکز توسط لنز روی شیشه جلب شد. تصویر با استفاده از آینه شکل گرفته است. فیلم عکاسی رول شده توسط D. I. کداک او همچنین به ایده ساخت دوربینی اقتباس شده برای کار با فیلم رول رسید. همه عکس های آن زمان سیاه و سفید بودند. استاندارد 35 میلی متر در اواسط دهه 30 قرن گذشته ظاهر شد. اولین صفحه های عکاسی رنگی در آغاز قرن بیستم در فرانسه ظاهر شد.
مرحله 5
اصل عملکرد دستگاه فیلم آن زمان همان است که اکنون وجود دارد. نور از دیافراگم لنز عبور کرده و با مواد فعال فیلم واکنش نشان می دهد. کیفیت تصویر به فاکتورهای زیادی بستگی دارد - روشنایی ، فاصله ، نوردهی ، زاویه تابش نور ، استفاده از لنزهای خاص. اولین عکس ها با سرعت بسیار کم سرعت شاتر گرفته شده اند. تنظیم آن غیرممکن بود. هر عکاس آن را به طور مستقل تنظیم می کند. دوربین هایی با سرعت شاتر قابل تنظیم تا سال 1935 ظاهر نشدند.
مرحله 6
تجهیزات عکاسی در نیمه دوم قرن گذشته به اوج واقعی خود رسید. دوربین ها بسیار متفاوت بودند ، تجهیزات و مواد شیمیایی در دسترس همه قرار گرفت. قالب بسیار متفاوت بود ، از دستگاه های 8 میلیمتری مانند "کیف -30" تا فیلم گسترده "لیوبیتل" ، "مسکو" ، "سالوت" و سایر دستگاه ها.صفحات عکاسی نیز وجود داشت که به دلیل بزرگنمایی کم هنگام چاپ ، امکان دستیابی به تصویری با کیفیت را فراهم می آورد. دوربین هایی با کنتورهای نوردهی داخلی و فوکوس خودکار وجود داشت. در برهه ای از مراحل ، فرآیند یک مرحله ای که پولاروید پیشنهاد کرد بسیار محبوب شد. عکاسی رنگی به لطف سیستم متمرکز پردازش فیلم ، بسیار رایج شده است.
مرحله 7
در اواسط دهه 70 ، عکاسی دیجیتال شروع به توسعه کرد. برای اولین بار ، از روش جدید برای عکاسی از آسمان پرستاره استفاده شد. از آن لحظه به بعد ، فناوری دیجیتال به سرعت در حال توسعه است. مواد حساس به نور و مواد شیمیایی همیشه ایمن با یک ماتریس حساس به نور جایگزین نشده اند. علی رغم این واقعیت که فناوری دیجیتال اکنون تقریباً در دسترس همه است ، دوربینهای فیلمبرداری از کار نمی افتند. عکاسی از فیلم تطبیق پذیری خود را از دست داده است ، اما همچنان به عنوان یک فرم هنری باقی مانده است.
