مهار به وسیله ای گفته می شود که روی یک یا چند اسب پوشانده می شود تا بتواند از آن به گاری استفاده کند. دسته های گوزن شمالی و سگ نمونه اولیه کالسکه مدرن اسبی است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
بسته به نحوه استفاده از اسب ، مهاربندها به دو نوع اصلی تقسیم می شوند: زین پا (اگر اسب برای سوار شدن استفاده می شود) و خود مهار ، هنگامی که اسب نیروی کشش است. در این حالت ، از یقه ، شلوارک ، مهار ، زین تشکیل شده است.
گام 2
گیره قسمت اصلی مهار است. به صورت استاندارد ، از سه قسمت انبر ، گیره و آستر تشکیل شده است. اگر یقه برای مهار ساق در نظر گرفته شده باشد ، دارای دو طناب است و هنگام مهار با سیم ، از لوب های اسب استفاده می شود.
مرحله 3
اندازه و شکل گیره و همچنین استحکام آن به انبر بستگی دارد. بهترین ماده برای ساخت کنه ، قسمت ریشه تنه درختان سخت (افرا ، نارون ، توس) در نظر گرفته شده است. گیره ها از 3 کیلوگرم برای رانندگی اسب تا 10 کیلوگرم برای اسب های راننده وزن دارند.
مرحله 4
در مهار کششی ، از یک کفش به جای یقه استفاده شده است. اما هنگام مقایسه بوت با یقه ، این مزیت برای دومی شناخته می شود. مهمترین عیب این شورت این است که به ناحیه کوچکتری روی بدن اسب فشار وارد می کند که باعث ایجاد جرقه در سینه و پژمردگی اسب می شود. علاوه بر این ، رطوبت را جذب می کند و در صورت خشک شدن ، تاب می یابد و بسیار سفت می شود.
مرحله 5
برای انتقال نیروی کشش از یک اسب به یک گاری در یک مهار شافت ، از شافت و شافت (اگر مهار شافت باشد) استفاده می شود. آنها برای نرم کردن نیروی لرزش های ناگهانی در نظر گرفته شده اند ، بنابراین باید الاستیک و بسیار قوی باشند. یدک کش از ستون فقرات پوست خام ساخته می شود.
مرحله 6
هنگام استفاده از مهار ساق ، یک زین باید در مهار قرار گیرد. پیکربندی آن به پشت اسب بستگی دارد و می تواند "ایستاده" ، "کوهان دار" و "صاف" باشد. یک نجار معمولاً در زیر زین قرار می گیرد ، که از تشک تابستان و نمد متراکم برای فصول دیگر ساخته شده است.
مرحله 7
هنگام کار در زمین های ناهموار ، باید از مهار در مهار استفاده شود. این در هنگام توقف ، پایین آمدن از شیب یا قدم زدن باعث مهار ترمز چرخ دستی می شود. قسمت اصلی مهار بند رینگ است که بدن اسب را احاطه کرده و به یوغ متصل می شود.
