آیین هایی وجود دارد که زندگی را غنی تر و غنی تر می کنند ، آیین هایی که نیاز به دانش خاص و رویکردی مسئولانه دارند. چنین آیین هایی شامل مراسم چای است که هیچ کیسه چای زود دم نمی تواند جایگزین آن شود ، زیرا ، موافقت می کنید ، کل فلسفه زندگی را نمی توان با مصرف معمول مایعات ساده کرد.
مراسم چای پدیده ای بسیار رایج در کشورهای آسیایی است. قوانین عجیب و غریب آن به طور سنتی در ژاپن ، کره ، تایوان مشاهده می شود ، با این حال ، چین باستان به حق به عنوان جد واقعی فرهنگ بزرگ چای در نظر گرفته می شود ، که در آن فرایند تولید دم به سطح دانش و احساس طعم زندگی خود تعالی بخشیده شد.
آرامش در هر برگ چای
اعتقاد بر این است که این آئین در قرن پنجم میلادی به لطف یک راهب بودایی که سعی در مبارزه با خواب در هنگام مراقبه دیگری با دم کردن برگ چای داشت ، ظاهر شد.
طبق روایتی دیگر ، لائو تزو ، فیلسوف باستانی چینی ، بنیانگذار سنت باستان شد. راهبان نوشیدن یک نوشیدنی دارویی طلایی به طور سنتی توسط راهبان به عنوان یک مراسم معنوی خاص قابل دسترسی برای هر کسی ، بدون در نظر گرفتن جایگاه در جامعه مورد استفاده قرار می گرفت. از آن زمان ، مراسم چای شعرها و نقاشی های زیادی را که منحصراً به این آیین اختصاص یافته ، بدست آورده است. چای توسط چینی ها به عنوان نوعی اکسیر دارویی تصور می شد که بسیاری از رساله ها و سایر شواهد مستند درباره آن باقی مانده است.
اوج شکل گیری سنت نوشیدن چای به 7-11 قرن مربوط می شود ، مربوط به سالها از محبوبیت حداکثری آیین بودا ، که نوشیدنی چای را اکسیر سلامتی ، نوشداروی بیماری های دستگاه گوارش می دانست. ، وسیله ای برای تسکین سردرد ، دردهای مفصلی ، بی حالی و راهی عالی برای غرق شدن در فرآیند مراقبه شبانه.
مراحل مراسم
تمام مراحل مراسم چای در "کتاب چای" شرح داده شده است که مربوط به همان دوران است و خلق شاعر چینی لو یو است. این مقاله به اصول خودآموزی اخلاق ، اخلاق و فرهنگ درونی اختصاص یافته است. این کتاب روشهای اصلی جمع آوری ، فرآوری و دم و نوشیدن بیشتر چای را با استفاده از 18 ابزار اساسی بیان می کند.
با در دسترس قرار گرفتن نوشیدنی چای در بین توده های مردم و گسترش آیین بودا ، به تدریج مراسم چای به مرزهای تبت و ژاپن باستان رسید و در قرن سیزدهم میلادی به آیینی نمادین از سامورایی ها ، اشراف و مردم عادی تبدیل شد. با گذشت زمان ، "چایخانه ها" ویژه ای مجهز به ظروف سرامیکی مخصوص شروع به کار کردند و در قرن شانزدهم ، نوشیدن چای به یک رسم خاص از هرگونه اعمال معنوی تبدیل شده بود که دارای یک معنی مخفی خاص بود.
جالب است که در قرن هجدهم در ژاپن ، "مدارس چای" ویژه ای رواج یافت ، که در آن ، تحت هدایت دقیق استادان ، مهارت های برگزاری یک مراسم پیچیده چای را آموختند. طی قرون متمادی ، 7 نوع آیین اساسی به ما رسیده است که باید برای همه کسانی که می خواهند به هنر باستان تسلط کامل داشته باشند ، شناخته شوند. اینها شامل دستکاری های ویژه در سحر ، صبح ، ظهر ، مراسم انجام شده در شب ، خارج از وقت ، نوشیدن چای با شیرینی و دم کشیدن برای میهمانانی است که به طور ناگهانی ظاهر می شوند.
