در ابتدا ، یک دستبند با استفاده از تکنیک Shambhala فقط 9 گره بود که به روش خاصی روی طناب بسته می شد ، بعداً 9 مهره بین آنها قرار گرفت. امروزه ، مهره ها به طور فزاینده ای از مواد گرانبها ساخته می شوند ، و تکنولوژی پیچیده تر می شود ، دستبندها در حال تبدیل شدن به چند ردیف هستند.
روش بافت
برای ایجاد یک دستبند ، شما به یک سیم موم دار به طول حداقل 3 متر ، مهره ها ، قیچی و چسب نیاز دارید. بافتن روی یک سطح صاف راحت ترین است ؛ برای محکم کردن انتهای سیم به یک سنجاق یا نوار نیاز دارید. بند ناف به سه قسمت مساوی تقسیم شده و با گره ساده و محکم در فاصله 20-25 سانتی متری از انتهای آن بسته می شود. این قسمت است که با نوار چسب بر روی یک سطح صاف ثابت می شود.
دو انتهای آزاد در امتداد لبه ها به شکل یک مثلث قرار گرفته اند ، سپس مهار سمت چپ بر روی قسمت های مرکزی و راست پیچیده می شود. سمت راست ، به نوبه خود ، بر روی مرکز مرکزی پرتاب می شود و انتهای آن با دقت زیر تقاطع مرکزی و چپ کشیده می شود. سپس انتهای چپ و راست به شکلی مرتب بر روی مرکز مرکزی در پایه و اساس اولین گره ساده محکم می شود که هر سه رشته را بهم متصل می کند.
این روش یک بار دیگر با یک تفاوت تکرار می شود - سیم مرکزی اکنون در بالای گره بعدی باقی مانده است. برای هماهنگی به نظر رسیدن بافتن مهره ، حداقل 4 گره از این دست ساخته می شود و فقط پس از آن مهره روی سیم مرکزی قرار می گیرد. به دنبال آن ، ردیف بعدی گره ها بافته می شود و این کار تا رسیدن به طول دلخواه دستبند تکرار می شود.
طبق همه قوانین ، اتصال دهنده ساخته شده نیز از عناصر بسیار مهم در بافت است. برای ساخت آن به یک قطعه بند ناف به طول نیم متر نیاز دارید. انتهای باقیمانده نخ های هر دو طرف دستبند به سمت یکدیگر جمع شده و با یک قطعه سیم جدید به هم گره خورده اند. 4 گره یا بیشتر با استفاده از همین روش ساخته می شوند ، انتهای دستبند جمع شده به عنوان بند ناف میانی عمل می کند.
برخی از ترفندها
برای جلوگیری از شکوفه شدن دستبند و از بین رفتن شکل آن ، باید انتهای آن را به خوبی درست کنید. پس از اتمام تعداد گره های مورد نیاز ، هر سه طناب ، همانند ابتدای بافت ، همه را با یک گره ساده به هم گره می زنند. روی هر دو این گره ها ، هم در انتها و هم در ابتدا ، چسب به این مقدار زده می شود تا طناب ها و فضای بین آنها کاملاً اشباع شود ، اما باید مقدار اضافی آن قبل از خشک شدن برداشته شود. روی محصول نهایی ، آنها به چشم می آیند و لبه های تیز می توانند پوست دست را آسیب جدی ببینند.
طناب می تواند از هر رنگ و قطری باشد ، اما بند ناف مومی و نازک در سایه های تیره بهترین به نظر می رسد. مواد رنگ روشن از بین می روند و سریعتر کثیف می شوند ، در حالی که مواد با دوام کمتری به سرعت پاره می شوند. نخ های نایلونی تقویت شده ضخیم که در تولید کفش استفاده می شود بسیار زیبا به نظر می رسند اما برای بافت این دستبند مناسب نیستند. آنها بسیار لغزنده هستند و گره هایی از آنها شکل آنها را حفظ نمی کند.
