تقویم قمری یک سیستم محاسبه زمان است که بر اساس مدت زمان چرخش کامل ماه در اطراف زمین است. ماهواره طبیعی ما درخشان ترین جسم در آسمان شب است و تغییر فازهای ماه منظره جالب و مهیجی است.
کاملاً طبیعی است که بسیاری از مردم به استفاده از تقویم قمری عادت کرده اند. از زمان های بسیار قدیم ، مردم مشاهده می کردند که چگونه یک هلال باریک در آسمان بوجود می آید ، چگونه به تدریج رشد می کند ، به یک دیسک کامل تبدیل می شود ، و سپس کاهش می یابد و از بین می رود ، تا در عرض چند روز دوباره ظاهر شود. تقویم قمری همیشه بسیار ساده و شهودی بوده است. با این حال ، این روش محاسبه زمان یک سری معایب دارد. مهمترین اشکال این است که تقویم قمری به هیچ وجه با حرکت زمین به دور خورشید و تغییرات فصلی ناشی از آن ارتباط ندارد. بنابراین ، آن دسته از افرادی که به زندگی کم تحرک روی آوردند و مشغول کشاورزی بودند ، به تدریج از این تقویم دست کشیدند و تقویم خورشیدی را جایگزین آن کردند. به هر حال ، آنها باید به طور واضح برنامه ریزی کنند که در چه زمانی باید کارهای خاص مزرعه ای انجام دهند ، در غیر این صورت آنها می توانند بدون محصول باقی بمانند. یک اشکال کمتر قابل توجه این است که ماه ، در حالی که به دور زمین می چرخد ، در زمان های مختلف یک انقلاب کامل ایجاد می کند. حداقل مدت ماه قمری 29 روز 6 ساعت و 15 دقیقه و حداکثر 29 روز 19 ساعت و 12 دقیقه است. بنابراین ، متوسط مدت سال قمری 354 ، 367 روز است. یعنی می تواند 354 روز در سال قمری تقویم وجود داشته باشد ، یا 355 روز (اگر این سال کبیسه باشد). یک سیستم کامل به اصطلاح درج جهش وجود داشت. لازم بود به طور متوسط که طول سال تقویم دقیقاً کم و بیش با طول سال قمری منطبق باشد. این برای افراد مختلف متفاوت بود ، بنابراین ، برای مثال ، تقویم قمری ترکیه ، تقویم قمری عرب و غیره وجود داشت. یک اشکال دیگر از این واقعیت ناشی می شود که اولین روز ماه جدید قمری نوینی تلقی می شود ، یعنی ظاهر یک هلال ماه نوپا در پرتوهای خورشید غروب. زمان این پدیده بسته به محل مشاهده کننده ، زمان سال و مدت زمان ماه قمری متفاوت است ، بنابراین نمی توان تقویم قمری ایجاد شده بر اساس مشاهدات ماه را در مکان های مختلف در زمین.
