از زمان های بسیار قدیم ، آسمان پرستاره مورد توجه مردم از سراسر جهان قرار گرفته است. وسعت بی حد و حصر آسمان ، کنجکاوی ، تحسین و حتی ترس را در آنها برانگیخت.
ستاره شناسان باستان اصل الهی را در آسمان ، محل زندگی واقعی خدایان می دیدند. ستاره شناسان-کشیش ها آسمان را مطالعه کردند ، ستاره ها را در صورت فلکی ترکیب کردند و همچنین آنها را نه تنها نام ، بلکه افسانه ها نیز اختراع کردند. 12 علامت زودیاک معروف در قسمت قابل مشاهده مسیر خورشید قرار دارند ، آنها قدیمی ترین صورت های فلکی از همه موجود هستند.
در حال حاضر ، ستاره شناسان 88 صورت فلکی را شناسایی می کنند.
تاریخچه صورت های فلکی به نام پرندگان
بیشتر این صورت های فلکی در اواخر پانزدهم - اوایل قرن شانزدهم توسط ستاره شناسان یوهان بایر و پتروس پلانسیوس شکل گرفتند.
نام های صورت های فلکی معمولاً مطابق با طبقه بندی روسی و بین المللی ، یعنی به دو زبان ، استفاده می شوند. تقریباً همه صورت های فلکی که نام آنها با پرندگان مرتبط است در نیمکره جنوبی واقع شده اند.
هزاران سال است که ستاره شناسان در سراسر جهان تلسکوپ های خود را به دنبال یافتن پاسخی برای پرسش از منشأ بشر به تاریکی اسرارآمیز آسمان هدایت می کنند.
صورت های فلکی به نام پرندگان
پرنده بهشت (Apus) یک صورت فلکی قابل مشاهده در نیمکره جنوبی است که در اورانومتریک بایر در سال 1603 به تفصیل شرح داده شده است. عقاب (آکیلا) صورت فلکی استوایی است که توسط منجمان باستان بین النهرین در آسمان برجسته شده است. برای یکی از درخشان ترین ستاره ها - آلتایر قابل توجه است.
کبوتر (کلمبا) یک صورت فلکی کوچک جنوبی است که توسط نقشه نگار هلندی قرن شانزدهم پتروس پلانسیوس پیشنهاد شده است. در سال 1679 به طور رسمی در نمودارهای ستاره ای گنجانده شد. نام قبلی کبوتر نوح بود. قابل ذکر است که کبوتر در کنار کشتی آرگو که اکنون از کار افتاده بود (به صورت فلکی تقسیم می شود: مدفوع ، کارینا ، بادبان ، قطب نما).
صورت فلکی کلاغ (Corvus) در نیمکره جنوبی واقع شده است. این برای ناظران باستان شناخته شده بود و اولین بار در کار بطلمیوس "آلماگست" ذکر شد. سیگنوس (Cygnus) صورت فلکی نیمکره شمالی است که در محل دو شاخه شدن کهکشان راه شیری واقع شده است. این برای یک ستاره بسیار درخشان - Deneb خوش تیپ قابل توجه است.
جرثقیل (Grus) صورت فلکی غیر قابل توجهی از آسمان جنوب است. این رسماً پس از درج در کتاب بایران "اورانومتریا" به رسمیت شناخته شد. طاووس (پاوو) - صورت فلکی کم نور جدیدی از نیمکره جنوبی ، که توسط یوهان بایر در سال 1603 اختراع شد و در کار زندگی خود "اورانومتریا" منتشر شد.
ققنوس صورت فلکی است که در عرض های جغرافیایی جنوبی قابل مشاهده است. شرح کامل اولین بار در اورانومتریک بایر در سال 1603 آمده است. برخلاف نام زیبا ، صورت فلکی خود نامحسوس است. توکانا صورت فلکی در عرض های جنوبی است ، که در کنار ابر کوچک ماژلانی واقع شده است.
