شاخ ، از آلمانی ترجمه شده به معنی "شاخ" است. این ساز موسیقی بنیانگذار تمام سازهای مدرن برنجی است. این سازه ساده ترین ساختار را دارد ، به شکل حرف U لاتین ساخته می شود و تفاوت آن با لوله در این است که سوراخ بشکه در فورج کوتاهتر و پهن تر است و دهانه آن مانند یک کاسه است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
از طریق بوق ، مانند یک ساز ، می توانید فقط یک نت را در یک نسخه استخراج کنید. این به دلیل این واقعیت است که در بوق ، بر خلاف مثلاً شیپور ، مکانیسم سوپاپ خاصی وجود ندارد که بتواند صداهای تولید شده توسط دستگاه را به میزان 0.5 - 1 - 1.5 تن تغییر دهد ، که به طور قابل توجهی امکان پخش آن را محدود می کند. امکانات نواختن بوق فقط به تولید مثل نت هایی در مقیاس طبیعی محدود می شود که به طور قابل توجهی توانایی های ساز را محدود می کند.
گام 2
قابلیت های کوچک عملکرد بوگ با سهولت بازی آن جبران می شود. برای نواختن این ساز موسیقی فقط به چند جلسه آموزش احتیاج دارید. وظیفه اصلی دانش آموز تنفس هرچه بیشتر هوا و دمیدن بیشتر است.
مرحله 3
یادگیری بازی را با تسلط بر موقعیت صحیح زبان و لب شروع کنید. ژیمناستیک انجام دهید ، تنفس را با سینه و نه معده تمرین کنید. سپس لب های خود را درون یک لوله قرار دهید ، و زبان خود را - "قایق" فشار دهید و آن را به دندانهای پایین فشار دهید. نفس بکشید و محکم به جغجغه ضربه بزنید. گونه های خود را پف نکنید. هوا باید از ریه ها "برود". اگر صدا قطع شود ، اشتباه کرده اید. با تغییر قدرت بازدم ، تمرین را تکرار کنید.
مرحله 4
میزان صدای این ساز موسیقی با استفاده از بالشتک های گوش می تواند متنوع باشد - یعنی موقعیت خاصی از لب ها ، و کشش به روش خاصی از عضلات دهان ، که به راحتی با بازی ایجاد می شود. موقعیت صحیح لب هنگام نواختن بوق و همچنین سایر سازهای بادی را می توان با تلفظ هجای "کم نور" تعیین کرد.
مرحله 5
بوق معمولاً به دلیل قابلیت های کمی که دارد در اجراهای ارکستر شرکت نمی کند. استفاده از یک لگن معمولاً به عملکرد آن به عنوان یک ابزار سیگنال محدود می شود - در ارتش ، زودتر - در اردوگاه های پیشگام در زمان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، از لحاظ تاریخی - در طول شکار.
