ژانرهای جالب بسیاری در ادبیات و فیلمبرداری وجود دارد. برخی به شما اجازه می دهند آرام باشید ، دیگران به خلاص شدن از شر روحیه کمک می کنند و برخی دیگر جنبه اخلاقی یک شخص را جلب می کنند و شما را به فکر فرو می برند. یکی از موارد اخیر "نوآر" است که در دهه 70 قرن بیستم شناخته شده است.
در آغاز یک کلمه وجود داشت
"نوآر" یک کلمه فرانسوی است که به معنی "سیاه" است. با این حال ، هیچ نژادپرستی وجود ندارد: این اصطلاح ادبیات آمریکایی با یک شخصیت توده ای را پوشش می دهد ، محبوب در دوره 20-60s قرن XX. ژانر نوآر نشان می دهد که این اثر به دلیل رئالیسم ، طرح سخت و پرتنش قابل توجه است.
قهرمانان ادبیات خلق شده در ژانر نوآر بیشتر شبیه ضد قهرمانان هستند. آنها مستعد خودباختگی ، خود ستمگری و خوداظهاری هستند. خیلی اوقات ، داستان های پلیسی در ژانر نوآر خلق می شدند. اما ، برخلاف تصویر کلاسیک تحقیق ، خواننده با مشاهده آنچه از نظر مجرم ، قربانی یا مظنون ، با آنچه اتفاق می افتد آشنا شد. در همان زمان ، نویسندگان موفق به حفظ دسیسه شدند ، به تدریج جزئیات وقایع را فاش کردند و نقش واقعی قهرمان را فاش کردند.
ادبیات نوآر اغلب نقاط ضعف ، کاستی ها ، بی رحمی های ذاتی زندگی واقعی انسان را "آشکار می کند". داشیل همت را یکی از بنیانگذاران می دانند. "شاهین مالت" ، "برداشت خونین" ، "نفرین دان" اکنون به عنوان کلاسیک کارآگاه نوآر شناخته می شوند. همچنین از نویسندگانی که در چنین ژانر پیچیده و سختی کار می کنند ، می توان ری بردبری ("مرگ یک کار تنهایی است" ، "خاطرات یک قتل" ، "چیزی وحشتناک در راه است" و غیره) ، ریموند چندلر (" خداحافظ ، زیبایی "،" رویای ابدی. پنجره بالا "و غیره) ، جیمز الروی (" اسرار لس آنجلس "،" ارکیده سیاه "و غیره).
ژانر نوآر در فیلمبرداری
فیلم های سینمایی که در دهه 40 قرن بیستم فیلمبرداری شده بودند ، فقط تا سال 1955 در یک ژانر "خلاصه" شدند. در این زمان در فرانسه ، فیلم پرفروش ترین مطالعات اتین Chametton و ریموند بوردت "پانورامای سینمای آمریکا نوآر" منتشر شد. نویسندگان فیلم های شاهین مالت (جان هوستون) ، زن در پنجره (فریتز لنگ) ، بانوی در دریاچه (رابرت مونتگومری) ، پستچی همیشه دو بار زنگ می زند (تی گارنت) و دیگران را به عنوان فیلم در نظر گرفتند حالت تیره و تار.
واژه های اصلی که به طور کامل ژانر نوآر را در فیلمبرداری به طور کامل توصیف می کنند اروتیسم ، قساوت ، ناامیدی ، غریبگی ، کابوس ، بیگانگی است. واقعه اصلی که پیرامون آن توطئه ایجاد شد ، قتل بود. به عنوان یک قاعده ، با خونریزی ، پویایی و راه حل های دیدنی تماشایی متمایز می شد.
نقش بزرگی در ژانر نوآر به اصطلاح "femme fatale" داده می شود. از این گذشته ، یکی از لحظات کلیدی این سبک (چه در ادبیات و چه در سینما) سرنوشت است که سریعتر از پلیس دخالت می کند و نقشه های قهرمان را کاملا از بین می برد. یک زن ، که به طور تصادفی ملاقات کرده است ، زندگی شخص اصلی را کاملا تغییر می دهد و او را از مسیر مورد نظر "خارج" می کند.
کارگردانان فیلم نوآر بر قتل تمرکز کردند. مجازات ، قاعدتاً زیاد مهم نبود. به عنوان مثال ، بیلی وایلدر تصمیم گرفت صحنه اعدام یک مجرم با صندلی برقی را از پایان فیلم "بیمه دوبل" حذف کند.
لازم به ذکر است که ژانر نوآر فلسفه خاص خود را دارد. برای هر گناه ، جنایت یا عمل غیراخلاقی ، قهرمان ناگزیر با حساب باز می شود. با این حال ، او اغلب در قاب ظاهر نمی شود. بعضی از فیلم ها (به عنوان مثال ، "پس از مرگ بپردازیم") معمولاً به مخاطبان پیشنهاد می دهند که جنایتکاران را محکوم کنند. این تغییر مسیر قرار است باعث شود که مردم به زندگی ، مرگ و آنچه انجام می دهند فکر کنند.
