کوئنتین تارانتینو کارگردان ، فیلمنامه نویس ، بازیگر و تهیه کننده مشهور فیلم است. در زندگی خلاق او فراز و نشیب هایی دیده شده است. اما ، به لطف آنها ، ما می توانیم از فیلم های عالی لذت ببریم که بیش از یک بار جوایز مختلفی از جمله اسکار را از آن خود کرده اند.
کارگردان آینده فیلم آمریکایی کوئنتین تارانتینو در 27 مارس 1963 متولد شد. وی در طول زندگی خود موفق شد در زمینه فیلمبرداری فعالیت کند و با بازی در نقش فیلمنامه نویس ، تهیه کننده فیلم ، بازیگر و کارگردان سینما فعالیت کند.
این کودک در ناکسویل متولد شد و دو سال بعد با مادرش به لس آنجلس نقل مکان کرد. در آن زمان ، پدر خودش خانواده را ترک کرد و هشت سال بعد ، کوئنتین ناپدری داشت که رسماً او را به فرزندی قبول کرد.
در آینده ، کوئنتین تصمیم می گیرد نام خانوادگی پدر بیولوژیکی خود را بدست آورد ، زیرا برای شغل حرفه ای او مناسب تر است.
پس از فارغ التحصیلی از مدرسه ابتدایی در لس آنجلس ، تارانتینو کوچولو با پشت سر گذاشتن تحصیلات بازیگری ، مجدانه مشغول آموزش درام است.
عشق او به دنیای سینما از پدر خوانده اش به او منتقل شد. او به تماشای فیلم ها و سریال های تلویزیونی احاطه شده توسط دوستان بوهمی خود علاقه داشت ، و کوئنتین کوچک تقریباً مدام در میان این شرکت بود.
حتی در آن زمان ، این میل در پسر ایجاد شد که خودش می تواند چیزی را بیاورد. او که در آرزو بود روزی فیلم خود را خلق کند ، با اسباب بازی ها بازی کرد و هر بار با مشارکت آنها اجرای جدیدی را ارائه داد.
او با تحصیلات خود رابطه ای پرتنش داشت و در 16 سالگی تصمیم گرفت که تحصیل را رها کند. در این سن ، او ابتدا به عنوان یک بلیط گیر یک سینما کار کرد ، که در آن فیلم های پورنو سرمایه اصلی موسسه بود.
این کار هیچ پیشرفتی برای او به همراه ندارد و کوئنتین اوقات فراغت خود را در کلاسهای کلاس بازیگری که با تدریس جیمز بست انجام می شود ، می گذراند.
اما هر چقدر تلاش کرد ، نتوانست خود را به عنوان یک بازیگر شایسته برای هر نقشی ثابت کند. او کارگاه تئاتر را ترک می کند.
تارانتینو پس از ترک شغل قبلی خود به عنوان فروشنده کاست در فروشگاه آرشیو ویدیو استخدام می شود. پاداشی که برای کارش می گیرد برای هیچ چیزی کافی نیست ، اما پسر اصلا ناراحت نیست.
او این فرصت را دارد تا آزادانه فیلم هایی را که روی کاست ضبط شده و در فروشگاه فروخته می شود ، مشاهده کند. به لطف این فیلم ها ، او سبک کارگردانی خود را توسعه داد.
اما در آینده ، تارانتینو بیش از یک بار مورد سرزنش قرار خواهد گرفت زیرا که با بی شرمی بسیاری از ایده های فیلم های خود را از آثار دیگران که قبلا مشاهده شده اند ، استفاده کرد.
اولین قدم ها
کوئنتین شروع به نوشتن فیلمنامه برای فیلم ها می کند. اولین فیلمنامه او ، که در سال 1985 نوشت ، کاپیتان پیچفوز و راهزن آنچوی ، هرگز واقعاً جلب نشد. اما او تسلیم نمی شود و شروع به خلق یک شاهکار جدید می کند.
در سال 1989 ، فیلمنامه جدیدی با نام گویا "عشق واقعی" منتشر شد. وی موفق شد این اثر را به قیمت سی هزار دلار به انجمن نویسندگان بفروشد. بدین ترتیب فعالیت موفقیت آمیز وی در فیلمنامه نویسی آغاز شد.
اما این برای تارانتینو کافی نبود. او نه تنها می خواست داستان بنویسد ، بلکه فیلم هایش را براساس آنها بسازد. البته همه اینها به کمبود مالی رسید.
به زودی ، تارانتینو اولین فیلم کوتاه خود را فیلمبرداری کرد ، اما محکوم به شکست بود - در هنگام تدوین آتش سوزی رخ داد و آخرین فریم های فیلم را نابود کرد.
شغل موفق
تلاش بعدی او برای ورود به سینما فیلمنامه فیلم "سگهای مخزن" بود. شش سال طول کشید تا کوئنتین تهیه کننده این پروژه را پیدا کند.
هدیه سرنوشت بودجه اختصاص یافته برای فیلمبرداری فیلم به مبلغ یک و نیم میلیون دلار بود. تصویری که به مردم ارائه شد نه تنها تمام هزینه ها را جبران کرد ، بلکه با جمع آوری بیش از بیست میلیون دلار بهترین فیلم سال شد.
از موفقیت غیرمنتظره ، تارانتینو کنترل خود را از دست می دهد - او به آمستردام می رود ، جایی که یک سبک زندگی ناپسند را اداره می کند. او در آنجا شاهکار بعدی خود را نیز نوشت که باعث شهرت جهانی شد.
این فیلم نامه فیلم Pulp Fiction بود. این پروژه معروف در هفت نامزدی نامزد اسکار شد و نخل طلا را دریافت کرد و تارانتینو اسکار بهترین فیلمنامه را دریافت کرد.
فیلم بعدی "چهار اتاق" چندان موفق نبود و در محافل باریک طرفداران خود را به دست آورد.
در سال 1996 ، تارانتینو نه تنها به عنوان یک فیلمنامه نویس ، بلکه به عنوان یک بازیگر نیز تلاش خود را در From Dusk Till Dawn انجام می دهد. پس از آن چندین تلاش دیگر برای تکرار موفقیت قبلی سالهای گذشته انجام شد ، اما بی نتیجه ماندند.
این فیلمساز برای مدت شش سال ناپدید می شود و درگیر ساخت و بازی در نقش های جزئی در پروژه های کم هزینه فیلم ، با بازی در نمایش های تلویزیونی نامطبوع می شود.
وی بازگشت خود به سینما را با تریلر جنایی تماشایی "بیل را بکش" در سال 2003 به هوادارانش ارائه داد. این فیلم پنج برابر هزینه خود را پرداخت کرد. در سال 2004 ، قسمت دوم منتشر می شود که درآمد زیادی نیز به همراه دارد. در سال 2007 ، فیلم های "سیاره ترس" و "اثبات مرگ" و در سال 2009 ، "بدحجاب های ناشایست" که به موفق ترین پروژه دهه تبدیل شد.
بسترهای بی آبرو جایزه اسکار ، گلدن گلوب و بسیاری جوایز دیگر را از آن خود کرد.
در سال 2012 ، دو فیلم دیگر اسکار دریافت کردند - Django Unchained و هشت نفرت انگیز.
زندگی شخصی یک فیلمنامه نویس نابغه
تارانتینو همیشه مورد علاقه خانم ها بوده و هرگز عشق را ملاقات نکرده است. با توجه به رمان های فراوان و دلهای شکسته زنان ، به ویژه بازیگران.
شایعه شده بود که وی با اوما تورمن دیدار کرده است. شایعات به این دلیل مطرح شد که آنها زمان زیادی را با هم می گذرانند. اما ، سرانجام ، خود کارگردان آنها را رد کرد و خود را با این واقعیت توجیه کرد که فقط روابط خلاقانه آنها را با اوما مرتبط می کند.
در سال 2017 ، تارانتینو از دوست دختر 33 ساله خود دنیل پیک خواستگاری کرد. اما عروسی هرگز برگزار نشد.
کوئنتین همیشه آزادی را که برای کار حرفه ای او ضروری بود ، ترجیح داده است. بنابراین ، او هنوز بار خود را بر سر پیوندهای ازدواج نگذاشته است.
