به نظر می رسد که فقط پدربزرگ و مادربزرگ نمی تواند توضیح دهد که KVN چیست. نه ، نه "باشگاه شاد و مدبر" ، که در سال 1961 تاسیس شد ، اما همان "خریداری شده - روشن - کار نمی کند" ، که اولین بار در سال 1949 ظاهر شد. این اولین تلویزیون ملی تولید خود است در اتحاد جماهیر شوروی
اختراع "روش انتقال الکتریکی تصاویر از راه دور" در اسناد اتحاد جماهیر شوروی به سال 1907 برمی گردد ، اما به دلیل انقلاب و دو جنگ جهانی ، توسعه تلویزیونی که برای هر شهروند اتحاد جماهیر شوروی در دسترس است ، فقط در سال 1944 در سال 1944 آغاز شد. لنینگراد چهار سال دیگر طول کشید تا توسعه دهندگان یک دستگاه کاملاً جدید یک نمونه اولیه را ایجاد کنند و تولید جریانی را راه اندازی کنند. حروف KVN که برای میلیون ها خانواده آرزو شده است به معنای "Konigson - Varshavsky - Nikolaevsky" است - اینها نام مهندسانی هستند که سازندگان اصلی اولین تلویزیون جمعی جماهیر شوروی بودند. انصافاً باید توجه داشت که قبل از KVN تلویزیون هایی در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی وجود داشته است. به عنوان مثال ، در سال 1932 ، B-2 در این کشور ظاهر شد - دستگاه عجیب و غریب با نام مهیج ، صفحه ای به اندازه تمبر پستی ، شماره گیری تلفنی برای تغییر امواج و بدون بلندگو. از سال 38 ، همه ر bossسای حزب در آپارتمان های خود TK-1 داشتند - تلویزیون های شوروی براساس نقشه ها و مجوزهای آمریکایی مونتاژ می شدند. VRK ، ATP-1 و 17TN-1 نیز وجود داشت ، اما همه آنها در خارج از مسکو و لنینگراد گران ، نادر و تقریباً غیرقابل دسترسی بودند. KVN به وسیله مردم واقعی بدست آمد ، فقط برای دو و نیم حقوق متوسط در دسترس كارگران و كشاورزان. اولین "جعبه های گفتگو" با حروف KVN از خط مونتاژ در شهر الكساندروسك ، منطقه ولادیمیر در پایان 1949 ، و بنابراین نام رسمی KVN-49 را دریافت کرد. طنزپردازان مردمی بلافاصله آن را به نام "من آن را خریدم - روشن کردم - کار نمی کند" نامگذاری کردند ، و به طور کلی غیر منطقی نیست. اولین KVN بسیار دمدمی مزاج و تنظیم آن دشوار بود ، تقریباً 30 کیلوگرم وزن و حاوی تقریبا دو ده لامپ شکننده او فقط سه کانال دریافت کرد و اندازه لوله تصویر فقط 14 سانتی متر در 10 ، 5 سانتی متر بود! اما جعبه چوبی تلویزیون عظیم بوده و در فضای داخلی بسیار قابل توجه است. فضای بیشتر آپارتمان ها نیز توسط لنزهای مخصوصی پر از آب یا گلیسیرین اشغال می شد. این آکواریوم ها مانند ذره بین های معمولی کار می کردند و در مقابل KVN قرار می گرفتند به طوری که صفحه کمی بزرگتر می شد - در مقابل تلویزیون آنها نه تنها خانواده ها ، بلکه حیاط ها ، آپارتمان های مشترک ، کل روستاها را جمع می کردند. بلافاصله پس از KVN-49 ، KVN-49-A متولد شد. تفاوت اصلی با درخواست اصلی کارگران ، یک لوله تصویر واضح تر و یک نمودار مدار اصلاح شده بود. صدا ، هرچند مورد دلخواه قرار گرفت. بنابراین ، تجدید نظر پس از تجدید نظر ، مدرنیزاسیون پس از مدرنیزاسیون ، کارخانه های اتحاد جماهیر شوروی به عنوان هفت خانواده KVN تولید کردند. سپس تلویزیون های دیگری بودند. تلویزیون "رکورد" که تا امروز نیز تولید می شود ، به عنوان جانشین تمام عیار KVN در نظر گرفته می شود ، اما ارتباط دورکاری کل کشور نیست که با آن ارتباط دارد و رفیق استالین چندان مورد تحسین قرار نگرفت توسط آن KVN نه تنها تلویزیون جمعی مدرن ، بلکه به طور کلی تلویزیون است ، زیرا بدون شیوع هیچ مخاطبی وجود نخواهد داشت.
