میکروفون وسیله ای برای تقویت سیگنال صوتی ، معمولاً صدا است. بسته به روش اتصال ، میکروفن ها انواع مختلفی دارند: میکروفن رادیویی می تواند روی یقه یا مستقیماً نزدیک دهان ثابت شود و هنگام صحبت یا آواز نیاز به توجه خاصی ندارد. اما بیشتر میکروفون ها متناسب با دست طراحی شده اند و برای عملکرد صحیح به شرایط خاصی نیاز دارند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
موقعیت دست روی میکروفون حیاتی نیست. فقط مهم این است که احساس راحتی کنید و دست شما احساس بی حسی و کشیدگی نکند. شکل میکروفون مخصوص بازو طراحی شده است و بنابراین هیچ مانع خاصی در این مورد وجود ندارد. میکروفون را در دست گرفته ، خواننده تحرک زیادی دارد و می تواند آزادانه روی صحنه حرکت کند ، عناصر ساده رقص را اجرا کند. با این وجود ، در حین اجرا مهم است که اطمینان حاصل کنید فاصله لبها تا میکروفون به اندازه کافی کم است تا صدا کاملاً گرفته شود. در عین حال ، میکروفن را خیلی نزدیک فشار ندهید. در غیر این صورت ، ممکن است رنگ و بوی غیرضروری ظاهر شود ، لهجه های مشخصه بر روی ناشنوایان ، مانند "p" "f" و مانند آن.
گام 2
یک پایه مخصوص از نظر کنترل میزان صدا بسیار راحت تر است. میکروفن را در آن قرار داده و زانوها را طوری تنظیم کنید که سر در سطح لب های شما قرار گیرد. در این حالت لازم نیست که به طور مداوم موقعیت میکروفون و فاصله آن تا لب ها را کنترل کنید. با این حال ، دیگر نمی توانید به طور فعال حرکت کنید ، به ویژه سر خود را بچرخانید. این گزینه برای خوانندگانی مناسب است که دستشان به ساز دیگری مانند گیتار یا سینت سایزر مشغول است.
مرحله 3
فاصله بین سر میکروفن و لبها باید تقریباً 1 تا 3 سانتی متر باشد. فاصله مطلوب با توجه به حساسیت و مدل میکروفون و همچنین قدرت صدای شما و خصوصیات فیزیولوژیکی تعیین می شود. میکروفن را با فاصله ثابت کنید تا صدای مفید کاملاً گرفته شود و صدای تنفس و لهجه های بی صدا بی صدا زیاد روشن نباشد. هنگام آواز خواندن یا سخنرانی میکروفن را در این حالت نگه دارید.
