هنگام صحبت از تانگو ، بسیاری از مردم به معنای رقص سالنی هستند ، که شرکا از قبل تمرین می کنند و سپس در نمایش ها آن را نشان می دهند. با این حال ، تانگو آرژانتین از بسیاری جهات با سالن رقص متفاوت است. حتی می توان گفت تفاوت های بسیار بیشتری نسبت به شباهت بین دو رقص وجود دارد.
مهمترین تفاوت تانگو آرژانتین با سالن رقص این است که این به معنای بداهه پردازی ثانیه است. شما می توانید رقص را موزاییکی متشکل از جزئیات کوچک بدانید. شرکا آن را جمع آوری می کنند ، و یک الگوی رقص منحصر به فرد ایجاد می کنند. آنها پیاده روی ، چرخش ، توقف را ترکیب کرده و تزئینات را به تانگو اضافه می کنند. البته ، قوانین خاصی وجود دارد که باید در هنگام رقص رعایت شود ، اما به هیچ وجه تخیل شرکا را محدود نمی کند.
جالب است که فرصت ایجاد هربار چیز منحصر به فرد ، بداهه پردازی ، ارائه شگفتی به شریک زندگی و دریافت آنها در هنگام رقص ، بسیاری از افراد را به خود جلب می کند به طوری که آنها شروع به اختصاص دادن زمان زیادی به تانگو آرژانتین می کنند ، حرفه ای شدن
با گذشت زمان ، رقصندگان حتی به انتقال هنر بداهه پردازی به زندگی روزمره عادت می کنند: انجام مذاکرات تجاری ، برقراری ارتباط با مشتریان "دشوار" ، انتخاب لحن مناسب در مکالمه با دوستان و عزیزان ، به سرعت و مهمتر از همه ، به درستی به سخنان و اعمال افراد دیگر واکنش نشان دهید … این تا حدودی جایی است که زیبایی منحصر به فرد تانگو آرژانتین نهفته است.
تفاوت بین این رقص و تانگو سالن رقص ، که بسیاری از مردم قبلا به آن عادت کرده اند ، بسیار زیاد است. به همین دلیل است که اگر تانگو در سالن رقص را خوانده اید و حتی اجرا کرده اید ، باید دروس تانگو آرژانتین را به عنوان چیزی کاملاً جدید درک کنید و نه بعنوان افزودنی بر آنچه قبلاً می دانید. تفاوت بین تانگو آرژانتین و سالن رقص از قبل با یادگیری اصول قابل توجه است: موسیقی ، مراحل ، حرکات ، ماهیت آغوش در این رقص ها متفاوت است. اگر شما اغلب اجرای رقصنده ها را از تلویزیون تماشا می کنید ، با مقایسه آنها با رقص معلمان در درس ، بلافاصله متوجه تفاوت خواهید شد.
همچنین لازم به ذکر است که از نسخه صحنه ای تانگو آرژانتین نیز یاد شده است. این رایج تر از نسخه کلاسیک است ، زیرا در هنگام اجراهایی استفاده می شود که هرکسی می تواند تحسینش کند.
اولاً ، رقص صحنه ای معمولاً از قبل ساخته می شود و تمرین می شود ، بنابراین عنصر بداهه در آن بسیار ضعیف است. هنوز هم ، ما در مورد یک اجرای آماده صحبت می کنیم ، که باید به طرز دلپذیری مخاطب را متعجب کند. ثانیا ، حرکات در چنین رقص اغراق آمیز و بیش از حد برجسته است. این به این دلیل است که حتی افرادی که دور از صحنه نشسته اند باید به راحتی اصل رقص را درک کرده و مراحل را به خوبی ببینند. تانگو صحنه ای همیشه تئاتر است ، در حالی که در کلاسیک آرژانتین این ویژگی وجود ندارد.
