اپرا موسیقی ، درام ، نقاشی و پلاستیک را با هم ادغام می کند. خانه اپرا فقط ویژگی ها و قوانین ذاتی خود را دارد که در هیچ نوع دیگر از هنرهای نمایشی یافت نمی شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اپرا از ایتالیایی ترجمه شده به معنی ترکیب بندی است. اپرا نوعی اثر موسیقایی و نمایشی است که مبتنی بر ترکیبی هماهنگ از موسیقی ، کنش صحنه ای و کلمات است. اپرا با دیگر انواع تئاترهای نمایشی تفاوت دارد از این جهت که موسیقی حامل اصلی کنش ، نیروی محرکه آن است.
گام 2
اپرا اولین بار در قرن 16-17 در ایتالیا ظاهر شد. آغاز ظهور این هنر با توسعه گسترده آواز انفرادی با همراهی ساز و توسعه مونودی صوتی رسا ، انتقال تفاوت های ظریف در گفتار انسان ، و همچنین برخی از اشکال تئاتر آن زمان ، که موسیقی در آن مشغول بود ، ایجاد شد. یک مکان قابل توجه
مرحله 3
اپرا با یک طرح انتزاعی موسیقی و دراماتیک همراه با توسعه مداوم آن مطابق با قوانین درام موسیقی مشخص می شود. در غیاب چنین مواردی ، نقش موسیقی فقط به همراهی ، تصویرگری متن کلامی و اتفاقات روی صحنه کاهش می یابد. سپس فرم اپرا متلاشی شده و از بین می رود.
مرحله 4
در هنر اپرا ، آواز وسیله اصلی بیان است. با کمک آن ، هنرمندان تصاویر هنری خلق می کنند. این واژه در اپرا توسط موزیکال توسط آهنگساز ، آهنگساز ، "موزیکال" است. صدای موسیقی گفتار کلامی با همراهی موسیقی ارکستر سمفونیک ، یک ملودی خاص ، ریتم پشتیبانی می شود ، که باعث می شود سخنرانی بازیگران از نظر عاطفی بارزتر شود. اینگونه است که یک مونولوگ آوازی در اپرا ظاهر می شود. بسته به تعداد شخصیت ها ، می تواند آریا یا دوئت باشد ، یک رباعی یا یک پنج نفری باشد.
مرحله 5
در خانه اپرا از موسیقی خواسته می شود تا درونی ترین احساسات و تجربیات قهرمان را بیان کند ، که گاه در پشت سخنان او پنهان است. مهم است که نه تنها این یا آن قهرمان اپرا دقیقاً از چه چیزی آواز می خواند ، بلکه همچنین با چه احساسی این کار را انجام می دهد. آهنگساز هنگام ایجاد تصویر موسیقایی خود باید صدای صدای خود را در نظر بگیرد ، که توانایی آشکارتر شخصیت او را دارد.
مرحله 6
برای نوشتن یک اپرا ، یک لیبرتو لازم است - یک متن ادبی ، که طبق آن توسعه بیشتر طرح اتفاق می افتد. آهنگساز ژانر اپرا برخلاف نمایشنامه نویس بیشتر مبتنی بر خلق یک قطعه موسیقی جدانشدنی است.
