در نگاه اول ، ممکن است به نظر برسد که رپ ابتدایی ترین ژانر موسیقی است ، زیرا نه از آوازهای پیچیده و نه از یک پالت ملودیک غنی برخوردار است. با این حال ، ساخت موسیقی با کیفیت بالا ، مهم نیست که به کدام ژانر تعلق داشته باشد ، همیشه دشوار است و رپ نیز از این قاعده مستثنی نیست ، زیرا بسیاری از دام های غیر قابل مشاهده در آنجا وجود دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به هنرمندان مختلف گوش دهید. اغلب اتفاق می افتد که آنها فقط تحت تأثیر یک بت شروع به تحصیل در موسیقی می کنند: این موج رپ "خیابانی" را توضیح می دهد که شبکه های اجتماعی را با ظهور محبوبیت گروه "مرکز" فرا گرفت. عیب اصلی چنین خلاقیتی این است که تنها با کپی برداری حاصل می شود و هیچ ارزشی ندارد. قبل از اینکه خودتان شروع به نوشتن کنید ، سعی کنید به خلاقیت حداکثر تعداد مجریان گوش دهید - خواهید دید که چگونه رپ متفاوت خوانده می شود (برای مثال گروه "آجرها" را با "Krec" مقایسه کنید).
گام 2
از استفاده از سازهای معروف پرهیز کنید. احتمالاً هیچ رپری نیست که روزی آهنگی منفی "استن" یا "برای لحظه بخوان" ننویسد. با این حال ، هیچ چیز خوبی در این روند وجود ندارد - با به دست آوردن یک ترکیب شناخته شده ، شنونده را مجبور خواهید کرد که خود را با نسخه اصلی مقایسه کند و مشخصاً انتخاب به نفع شما نخواهد بود. بنابراین ، سعی کنید به دنبال ملودی های نادرتر و کمتر خسته کننده باشید - خوشبختانه تعداد زیادی از آنها در اینترنت وجود دارد.
مرحله 3
کیفیت آیه و قافیه را پیگیری کنید. گزینه های زیادی برای ساخت متون رپ وجود دارد ، و انتخاب نه تنها توسط ترکیب خاص ، بلکه همچنین توسط شخصیت مجری به عنوان یک کل تعیین می شود. بنابراین ، به عنوان مثال ، اعضای گروه "Casta" همیشه سعی می کنند از یک قافیه چهار هجایی استفاده کنند: به عنوان مثال در هر دو خط 4 همخوانی وجود دارد. "- من عنصر پنجم ، چند پاس ، دالاس کوربان هستم! / - شما یا یک پلیس هستید ، یا واسیا یک فروشنده ذرت بو داده است "(ترکیب" جاروب "). اما Noize MC قافیه "ah-ah-ah" را ترجیح می دهد ، یعنی قافیه دو خط نیست بلکه کل رباعیات است.
مرحله 4
سعی کنید مشت بزنید. این به معنای "صحبت به نقل از نقل قول" است ، توانایی ساختن چنین سطری است تا خجالت نکشد که آن را از متن آهنگ خارج کرده و به دوستان نشان می دهد. اینها می توانند هم قافیه های باکیفیت باشند ("جاروب" فوق الذکر کاملاً شامل مشت های ناخوشایند است) و هم بره های فلسفی و زیبا ("او می خواست آزادی را دوست داشته باشد ، اما نمی دانست معنای آن چیست").
