Balalaika یک ساز موسیقی سنتی است که به نمادی از فرهنگ روسیه تبدیل شده است. می توانید با بالالایکا برقصید ، آواز و آواز بخوانید. این ساز موسیقی رواج یافته است. اکنون بالالایکا بخشی از اکثر ارکسترهای سازهای موسیقی محلی است.
تاریخ ظهور بالالایکا
نسخه های مختلفی از منشا بالالایکا وجود دارد. بسیاری بر این باورند که بالالایکا در روسیه اختراع شده است ، طبق منابع دیگر ، بالالایکا از دامبرا سرچشمه گرفته است. برخی از محققان معتقدند که این ابزار حتی در زمان حکومت تاتار-مغول از تاتارها وام گرفته شده است.
محققان سازهای عامیانه معتقدند که کلمه "balalaika" از کلمات "balakat" یا "balabolit" گرفته شده است که به معنای پچ پچ یا صدای خالی دست خالی است. احتمالاً این نام ساز به دلیل صدای تکان دهنده خاص آن به وجود آمده است.
اولین ذکر بالالایکا در منابع مکتوب به سال 1688 برمی گردد. در قرن هفدهم ، بالالایکا ابزاری برای بوفون ها بود. در زمان سلطنت الکسی میخائیلوویچ ، جنگ واقعی با آلات موسیقی اعلام شد. به دستور پادشاه ، قرار بود domras ، balalaikas ، gusli و شاخ ها جمع شده و سوزانده شوند. پس از مرگ تزار ، مبارزه با آلات موسیقی متوقف شد ، و بالالایکا در میان دهقانان گسترده شد.
در اواسط قرن نوزدهم ، موسیقیدان و مربی واسیلی آندریف بالالایکا را بهبود بخشید. بر اساس یک ساز عامیانه ساده ، مدل های بالایکا در اندازه های مختلف ساخته شد. واسیلی آندریف نه تنها یک نوازنده فاضل بود ، بلکه یک رایج فرهنگ عامیانه بود. او اولین ارکستر سازهای محلی را ایجاد کرد که با موفقیت در تور روسیه و اروپا سفر کرد.
تا اواسط قرن بیستم ، بالالایکا در میان خانواده های دهقان بسیار محبوب بود. مهارت های بازی آن از پدر به پسر منتقل می شد. مردم با بالایکا رقصیدند و آواز خواندند. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، جوانان از حومه شهرها به شهرها کشیده شدند و کسی نبود که سنت نواختن ساز را به پیرمردها منتقل کند. بالالایکا محبوبیت سابق خود را از دست داده است.
Balalaika امروز
خوشبختانه ، بالایکا اخیراً محبوبیت زیادی در بین جوانان پیدا کرده است. این به دلیل ظهور علاقه به ریشه های آنها ، در تاریخ و فرهنگ مردم آنها ، از جمله موسیقی است.
بالالایکا ابزاری همه کاره است که تقریباً با هر ساز دیگری در یک گروه روستایی به خوبی سازگار است. علاوه بر این ، بالالایکا کاملا ویژگی های شخصی مجری را منتقل می کند.
بالالایکا هنوز ساز اصلی در هر ارکستر محلی است. با این حال ، اجرای چنین ارکسترهایی منعکس کننده سنت واقعی سازهای محلی نیستند. یک فرد شهرستانی از کجا می تواند صدای بالایکای روستا را بشنود؟
به لطف تلاش های مردم شناسان و فرهنگ شناسان ، سنت قوم از بین نرفته است. از اواسط قرن 20 ، محققان شروع به ضبط آهنگ های محلی در سفرهای عامیانه کردند. امروز می توانید در کنسرت های گروه های فولکلور و قوم نگاری یک بالالایکا معتبر در دهکده را بشنوید. این گروه ها تلاش می کنند فرهنگ اصیل عامیانه را رواج دهند و غالباً شب هایی را برای دوستداران فرهنگ عامیانه برگزار می کنند. در عصر می توانید با سنت های روسی آشنا شوید ، آهنگ های قدیمی ضبط شده در سفرهای عامیانه را بشنوید و البته با بالالایکا رقصید.
