از نوجوانی تا بیست سالگی (و برای شخصی تا شصت سالگی) ، هرکدام از ما تمایل به توصیف جهانی را که با عبارات نفیس ، زبان شاعرانه دیده ایم ، بیدار می کنیم. اما همین که قلم را به دست می گیرید ، فکر دیگر اطاعت نمی کند ، نمی دانید از کدام لبه به آن نزدیک شوید تا شعر را در سطرهای هماهنگ ارائه دهید. چند نکته برای نویسندگان تازه کار.
لازم است
کاغذ و قلم
دستورالعمل ها
مرحله 1
الهام همیشه انگیزه ای برای خلاقیت است. اما برخلاف توهم ، افراد تنبل را ملاقات نمی کند ، به این معنی که برای آمدن آن ، باید آن را پیدا کنید. به آنچه می خواهید در مورد آن بنویسید (طرح یا حالت شعر) بیاندیشید. طول تقریبی قطعه را تصور کنید (12 خط یا 12 صفحه تفاوت زیادی دارد). این فکر را در ذهن خود نگه دارید ، به سوال افراد مختلف نگاه کنید ، و در مورد آن با عزیزان صحبت کنید.
گام 2
اگر این فکر شکل کلامی پیدا نکرد ، با آن در خیابان پیاده روی کنید ، کاری ادامه دهید و به فکر ادامه دهید. شاید کلمه ای ظاهر شود که پیرامون آن شعر یا ساختاری از فرم را بسازید.
مرحله 3
اگر فرم ظاهر نشد ، سعی کنید با الگوها تمرین کنید. رایج ترین سیستم نسخه سازی هجا-مقوی است (هجایی و مقوی نیز وجود دارد). این پنج اندازه دارد ، به صورت شماتیک می توان آنها را به صورت زیر ترسیم کرد:
1 0 1 0 1 0 10 - تروچی؛
0 1 0 1 0 1 0 1 - iamb؛
1 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 - داکتیل ؛
0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 - آمفیبراکیوم ؛
0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 1 - آناپست.
صفر به معنای هجاهای بدون استرس است ، و یکی به معنی هجاهای استرس دار است.
سعی کنید ایده خود را در هر یک از اندازه های پیشنهادی بیان کنید. هجاهای تأکید شده باید از سه تا پنج باشد (اما در صورت تمایل ، تعداد دیگری) ، خطوط شعر از 12 تا 20 (برای اهداف آموزشی ، کمتر معنی ندارد ، اما دیگر لازم نیست)
مرحله 4
از روشهای مختلف قافیه سازی استفاده کنید:
جفت شده:
ولی
ولی
ب
ب
صلیب:
ولی
ب
ولی
ب
زونا:
ولی
ب
ب
ولی
مرحله 5
از انواع مختلف قافیه ها استفاده کنید: دقیق و تقریبی ، مردانه (آخرین هجای رشته تأکید شده است) ، زنانه (هجای آخر رشته دومین مورد پس از آن است که استرس شده است) ، داکتیلیک (هجای آخر رشته سوم است) بعد از فشار) ، hyperdactylic (چهارم بعد از فشار).
مرحله 6
از تعداد غیر استاندارد خطوط: 3 ، 5 ، 7 و غیره به عنوان مثال ، در آخر هر بیت ، یک خط را رها کنید.
