لیبرتو - از "کتاب کوچک" ایتالیایی - اساس ادبی اپرا ، سخنان شاعرانه و تا حدودی جهت گیری. بیشتر این متن در تلاوت ها و آریای شخصیت ها به کلمات تبدیل می شود. موفقیت اپرا به عنوان یک اثر نمایشی به سواد و ثبات لیبرتو بستگی دارد ، بنابراین کار لیبرتست از لحاظ پیچیدگی به هیچ وجه از کار آهنگساز کم نیست.
دستورالعمل ها
مرحله 1
عجله نکن. به استثنای موارد نادر ، نویسنده از نظر زمانی محدود نیست. بنابراین ، خود را برای یک کار آرام اما سازنده آماده کنید. مرحله آماده سازی می تواند تا شش ماه یا بیشتر طول بکشد و نوشتن خود لیبرتو یک هفته یا کمتر طول می کشد.
گام 2
ایده و طرح. کاملاً محتمل است که او مانند یک پازل در قسمت هایی به سمت شما بیاید: ابتدا ظاهر شخصیت اصلی ، سپس شرور اصلی و همه ماجراهای ناگوار را خواهید دید ، و سپس هدف همه این ماجراها را خواهید دید. مطالب را جمع آوری کرده و یادداشت کنید. اگر خطوط آریای آینده را "می شنوید" نیز ضبط کنید و تا زمان های بهتر ذخیره کنید.
مرحله 3
دراماتورژی یک اپرا عملاً با درام سینما یا تئاتر تفاوتی ندارد. این اقدام به نمایش ، تنظیم ، توسعه ، اوج ، تنزل ، احتمالاً یک پیشگفتار تقسیم می شود. زمان هر یک از این قسمت ها را محاسبه کنید: به ترتیب 10 دقیقه ، 10 دقیقه ، 40-60 دقیقه ، 10 دقیقه ، شاید 10 دقیقه.
همانطور که می بینید ، وسط طولانی ترین بخش است. وضعیت به تدریج پیچیده تر می شود ، قهرمان بیشتر و بیشتر گیج می شود … به طوری که بیننده در حین شلاق خسته کننده مداوم خسته نشود ، این قسمت را با یک اوج کاذب به نصف تقسیم کنید: به عنوان مثال ، قهرمان به اصل خود رسید هدف (دست محبوب خود را به دست آورد) ، اما معلوم شد که ساختگی است (دختر احمق یا زشت است ، یا شاید پدرش یک لوس و رقیب دیرینه قهرمان باشد). او باید همه چیز را از نو شروع کند.
مرحله 4
ماکت ها اینها فقط کلمات قافیه ای نیستند ، بلکه باید خوانده شوند. بنابراین ، کلمات آسان تلفظ را با تعداد کمی از صامت های متوالی انتخاب کنید ، از ترکیبات پیچیده پرهیز کنید. بنا به خواست و اختیار خود می توانید عبارات بومی یا ادبی را در لبان قهرمانان قرار دهید. تنها معیار انطباق با تصویر اثر است. به عنوان مثال ، یک اپرا در مورد نوجوانان emo به سختی می تواند حاوی عناصر زبان پوشکین باشد.
مرحله 5
ملاحظات. تا آنجا که ممکن است افعال ، در کمترین حد ممکن صفت و مضارع باشد. لباس ها و فضای داخلی را توصیف نکنید - برای این کار هنرمندان ، لباس ها و کارگران صحنه هستند. و به هیچ وجه افکار شخصیت ها را بنویسید: همه چیز را باید با صدای بلند گفت. به عنوان آخرین چاره ، یک نکته را ترک کنید.
