یک فرد به طور منظم در موقعیت هایی قرار می گیرد که باید مختصر و واضح از خودش بگوید. در هنگام درخواست شغل ، صدور گواهینامه ، برای صدور اسناد مسافرتی ، بیوگرافی اغلب مورد نیاز است. شاید کسی بخواهد فرزندان و نوه هایش زندگی و دوران او را به خوبی بشناسند. برای آنها ، زندگی نامه شما به یک میراث خانوادگی و یک منبع تاریخی بسیار ارزشمند تبدیل خواهد شد. مطمئناً ، یک داستان غیر رسمی در مورد زندگی شما ، چه از نظر محتوا و چه از نظر طراحی ، با روایتی که به بخش منابع انسانی یا کمیسیون صدور گواهینامه ارسال می کنید متفاوت خواهد بود.
لازم است
- - کاغذ A4 ؛
- -چاپگر؛
- -قلم توپ
- اسنادی که در زندگی نامه خود ذکر می کنید ؛
- -پوشه
- -آلبوم
- عکس های شخصی
دستورالعمل ها
مرحله 1
با سازمانی که در آن زندگی نامه خود را ارسال می کنید ، اطلاعاتی راجع به اینکه آیا نوشتن آن با دست اجباری است یا می توانید آن را روی رایانه تایپ کنید ، مطلع شوید. رنگ شارژ قلم توپی معمولاً بی ربط است. برخی از موسسات ممکن است فرم خاصی به شما پیشنهاد دهند. اگر به شما داده نشده است ، روی یک صفحه کاغذ A4 ساده بنویسید. در مواردی که اسناد چاپ شده روی چاپگر پذیرفته می شوند ، می توانند الزامات طراحی را نیز مشخص کنند: سبک و اندازه قلم ، فاصله و وجود حاشیه هایی با اندازه خاص. در بیشتر مواقع ، در چنین اسنادی از Times New Roman با اندازه 14 امتیاز ، فواصل یک و نیم استفاده می شود.
گام 2
زندگینامه خود را روی پیش نویس بنویسید. در مورد خودتان به صورت روایت ، اول شخص ، مجرد صحبت کنید. یک دست نویس برای تنظیم همه رویدادها به ترتیب زمانی و فراموش نکردن هر چیز مهمی به پیش نویس نیاز دارد. نام خانوادگی ، نام و نام خانوادگی ، مکان و تاریخ تولد خود را وارد کنید. مکان و زمان تحصیل و کار ، سمتهای گرفته شده را مشخص کنید. تبلیغات و جوایز را فراموش نکنید. درباره وضعیت تأهل و اعضای خانواده نزدیک خود ، با ذکر نام ، نام خانوادگی ، نام خانوادگی ، محل کار ، موقعیت و آدرس برای ما بگویید.
مرحله 3
داده هایی را که نوشتید با اطلاعات مشخص شده در اسناد بررسی کنید. نام حرفه های موجود در دیپلم و کتاب کار ممکن است متفاوت باشد. این نکته به خصوص برای کسانی که مدت طولانی از یک موسسه آموزشی فارغ التحصیل شده اند بسیار مهم است. اکنون می توان یک موسسه آموزشی را نیز متفاوت خواند ، شما می توانید هر دو نام قدیمی و جدید را بگذارید.
مرحله 4
زندگینامه بگیرید. در بالای وسط خط ، عنوان سند را بنویسید یا تایپ کنید. در تایپ رایانه ای معمولاً با تمام حروف بزرگ نوشته می شود. در سطر بعدی ، کلمه "I" را بنویسید ، یک ویرگول قرار دهید ، نام خانوادگی ، نام ، نام خانوادگی ، مکان و زمان تولد خود را بنویسید. تمام آنچه را که روی پیش نویس طراحی کرده اید ، دوباره بنویسید. در پایان ، تاریخ نوشتن و امضای خود را اضافه کنید. گاهی رمزگشایی آن لازم است.
مرحله 5
زندگینامه مربوط به فرزندان را می توان به صورت آزادتر نوشت. پیروی از روال مورد نیاز در اوراق رسمی لازم نیست. به ما بگویید نام شما چیست ، در کجا و چه زمانی متولد شده اید و در چه خانواده ای. نه تنها والدین ، بلکه پدربزرگ و مادربزرگ خود را نیز بخاطر بسپارید. اگر می دانید ، اقوام دورتر را مشخص کنید ، چه کسی بودند و کجا زندگی می کردند. داستان را با چند قسمت به یادماندنی از کودکی و نوجوانی ادویه کنید.
مرحله 6
به ما بگویید که به چه مدرسه ای رفته اید ، دوستان و معلمان شما چه کسانی بوده اند. لحظات جالب توجه از زندگی مدرسه ، داستان را بسیار زنده می کند. به همین ترتیب ، در مورد موسسه و چگونگی شروع کار برای ما بگویید. نوه های شما علاقه مند خواهند بود بدانند که شما چه کسی کار کرده اید ، چه چیزی را ساخته اید یا چه قطعاتی را تولید کرده اید. عناوین دقیق شغلی البته در این مورد لازم نیست.
مرحله 7
بهتر است چنین زندگینامه ای را با دست بنویسید. برای کسانی که آن را خواهند خواند ، مهم این است که شما این کار را انجام داده اید. اما می توانید چاپ کنید. سبکی را که بیشتر دوست دارید انتخاب کنید. روی کاغذ A4 چاپ کنید و کارهای خود را در یک پوشه قرار دهید. می توانید هر برگه را به پرونده ای ضمیمه کنید.
مرحله 8
زندگینامه غیررسمی را می توان با عکس تکمیل کرد. در صورت چاپ روی رایانه ، آنها را اسکن کرده و در متن جایگذاری کنید.متن دست نویس را می توان در یک آلبوم قرار داد. عکسها را نیز در آنجا قرار دهید. بهتر است هر کدام را امضا کنید.
