velomobile وسیله ای عضلانی است که توسط نیروی عضلانی راننده رانده می شود. این از نظر دوچرخه با ثبات متمایز می شود ، زیرا برای حفظ تعادل هنگام سوار شدن به وسیله اتومبیل لازم نیست. اما برای ساخت چنین اتومبیلی با دستان خود ، برخی مهارت ها و توانایی ها مورد نیاز است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
طراحی velomobile باید با تعریف نوع آن آغاز شود. بسته به دامنه کاربرد ، تلفن های همراه را می توان به دو قسمت ورزشی ، پیاده روی ، پیاده روی و چند منظوره تقسیم کرد. همچنین تصمیم بگیرید که آیا اتومبیل شما یک نفره است یا دو نفره ، آیا می خواهید آن را به یک کابین یا فیرینگ مجهز کنید.
گام 2
محدودیت های ساخت یک velomobile با توجه به وزن آن و هزینه ای که می توانید پرداخت کنید تعیین می شود. هرچه وزن کمتر باشد ، هزینه آن نیز بیشتر است. هنگام انتخاب طرح velomobile ، باید ویژگی های وزن را معیار اصلی قرار دهیم.
مرحله 3
قبل از ایجاد نقاشی ، به نفع یکی یا طرح های دیگر velomobile آینده انتخاب کنید. به سختی می توان یک واحد واحد را طراحی کرد. محاسبات نشان می دهد که یک velomobile تک نفره با سه یا چهار چرخ غیر ضروری سنگین خواهد بود. اما اگر هنوز تصمیم دارید در چنین اتومبیلی متوقف شوید ، یک طرح سه چرخ (trike) را انتخاب کنید.
مرحله 4
مدل سازی velomobile را با اجزای اساسی مانند صندلی و براکت پایین با پدال شروع کنید. اگر روی صندلی کف قرار گرفته اید ، به خاطر داشته باشید که سطح بدن مجاور چنین صندلی بدون توجه به فصل ، می تواند عرق زیادی بکند.
مرحله 5
قاب را از یک لوله پروفیل استیل درست کنید. برای روکش صندلی از پارچه مصنوعی استفاده کنید. یک طناب محکم را در اطراف محیط پوشش قرار دهید و انتهای آن را آزاد بگذارید. هنگام محکم کردن تر و تمیز روی قاب صندلی ، انتهای سیم را محکم کنید تا تر و تمیز در اطراف نشیمن قرار گیرد. صندلی باید به سختی به قاب متصل شود.
مرحله 6
نصب کالسکه در چندین نسخه امکان پذیر است ، این به ویژگی های طراحی velomobile بستگی دارد. امکان نصب کالسکه بر روی گیره ها وجود دارد ، در این حالت امکان حرکت آن در امتداد قاب وجود دارد. منطقی است که این کار را انجام دهید اگر صندلی تنظیم فاصله برای مکانیزم پدال را نداشته باشد.
مرحله 7
مهمترین وظیفه هنگام مونتاژ velomobile بستن چرخ است. هاب های سنتی برای یک چنگال طراحی شده اند ، اما شما به یک پایه کنسول نیاز دارید که چرخ فقط به یک طرف متصل باشد ، دقیقاً مانند چرخ های ماشین. پایه چرخ باید از بار موجود در جاده هم سطح پشتیبانی کند.
مرحله 8
از کمک فنرها هنگام برخورد با بی نظمی در جاده ، برای ضربه زدن به بالشتک استفاده می شود. چرخ روی لولا معلق است ، در حالی که وزن velomobile از طریق یک فنر به چرخ منتقل می شود. ساده ترین کمک فنرها در هر دو جهت به همان اندازه خوب عمل می کنند ، بنابراین هنگام رکاب زدن ماشین می تواند تکان بخورد. این در هنگام زدن رزونانس امکان پذیر است. مدل های بهبود یافته دارای هیدرولیک ضد معکوس هستند.
مرحله 9
هنگام طراحی کمک فنرها ، زنجیره باید به گونه ای قرار گیرد که هنگام کشیدن کمک فنر را فشرده نکند. در غیر این صورت ، رکاب زدن سخت یا غیرممکن خواهد بود. بنابراین ، زنجیره را نزدیک به محورهای تعلیق بزنید.
مرحله 10
محاسبات نظری ممکن است با عمل متفاوت باشد ، بنابراین برای این واقعیت آماده باشید که برای ایجاد یک دوچرخه با دستان خود ، باید تخیل ، صبر و استقامت قابل توجهی از خود نشان دهید. مسلماً در یک کارگاه خانگی قادر به رقابت با بنگاه های صنعتی تولید کننده تجهیزات دوچرخه نخواهید بود. اما اولین velomobile شما می تواند به عنوان دوچرخه کارخانه نیز سوار شود.
