در نمایش ها ، فیلم ها و بازی های نقش آفرینی ، یک بازیگر سالم اغلب مجبور است نقش یک بیمار را بازی کند. همیشه و نه همه به طور قابل اعتماد در این امر موفق می شوند. تقریباً تمام علائم بیماری باید از طریق رفتار روی صحنه یا بازی منتقل شود و نکته اصلی در این مورد تکرار نشدن است.
لازم است
- - فیلمنامه
- - آرایش؛
- - دائرlopالمعارف پزشکی ؛
- - وسایل مربوطه
دستورالعمل ها
مرحله 1
متن را بخوانید. این معمولاً نشان می دهد شخصیت دقیقاً از چه چیزی بیمار است. وقتی صحبت از بیماری روانی می شود ، نویسنده معمولاً رفتار بیمار را بسیار دقیق توصیف می کند. در این مورد ، مهم است که سخنان نویسنده را دنبال کنید و هیچ اضافاتی وارد نکنید. بین بیمار بیمار و خیالی فرق بگذارید. دومی نقش کمدی گروتسک است که در برخی از نمایش های کلاسیک یافت می شود. در این حالت ، شما باید سرگرم کننده باشید.
گام 2
شخصیت شخصیت را با دقت مطالعه کنید. به یاد داشته باشید که باید تصویری از این شخص در شرایط بیماری ایجاد کنید و نه تصویری از خود بیماری. حتی چنین علامت متداولی مانند افزایش دما به طور خارجی در افراد مختلف به طرق مختلف بروز می کند. برخی بی حال و خواب آلود می شوند ، در حالی که دیگران از تب تحریک می شوند. تصور کنید که شخصیت شما در شرایط مختلف وقتی سالم است رفتار می کند.
مرحله 3
توصیف علائم خارجی بیماری را در یک دائرcyالمعارف پزشکی یا در اینترنت پیدا کنید. به علائم و روند بیماری توجه کنید. این احتمال وجود دارد که در پایان نمایش شخصیت شما کاملا متفاوت از اولین اقدام باشد. تصاویر افراد مبتلا را پیدا کرده و شکل ظاهری آن را مطالعه کنید.
مرحله 4
یک فیلم ، ضبط یک نمایش را تماشا کنید که در آن یک شخصیت بیمار با همان تشخیص شما وجود دارد. به نحوه نگاه ، حرکت و صحبت او توجه کنید.
مرحله 5
آرایش کنید اگر مجبورید نقش یک قربانی بی گناه یک بیماری وحشتناک یا شخصیتی را که منبع عفونت است ، کنید ، آرایش باید فریاد بزند. از حلقه های چشم ، زخم ها و علائم دیگری استفاده کنید که می تواند باعث انزجار ، ترحم و وحشت شود. گزینه مخالف یک هیپوکندریا ، یک بیمار خیالی است. او باید گلگون و سرشار از سلامتی باشد و چهره ای غم انگیز داشته باشد. شخصیت رقت انگیز دارای رنگ پریدگی صورت ، ویژگی های برجسته است. ممکن است رژگونه و تب سوزش چشم داشته باشد. یعنی او ظاهری فردی دارد که با قدرت ذهنی بر بیماری غلبه می کند. در هر صورت ، آرایش باید با علائم ، همراه با شخصیت شخصیت مطابقت داشته باشد.
مرحله 6
در حین بازی نقش بسیار مهم است که برای قهرمان خود برنامه ای تهیه کنید و کاملاً به آن پایبند باشید. فریادها و ناله های آشکار برای حمایت از شخصیت ها یا موارد اضافی مناسب ترند. شخصیت اصلی ، حتی در دوران بیماری ، باید خودش باقی بماند. این بیماری در وضعیت بدنی ، مشکلات گفتاری ، الگوهای حرکتی بیان می شود. حس تناسب را حفظ کنید. این امر به ویژه در مورد نقش آفرینی بیمار با بیماری روانی صدق می کند. شما نمی توانید علائم بیماری های مختلف را مخلوط کنید.
مرحله 7
برخی از تکنیک های خاص یک بیماری خاص را از قبل تکرار کنید. این تکنیک ها شامل ، برای مثال ، تنگی نفس ، لنگش ، یا بهم ریختگی راه رفتن است. اطمینان حاصل کنید که علائم در برداشت بیننده از فیلمنامه تداخل ایجاد نمی کند. بنابراین ، به عنوان مثال ، قطع گفتار در هنگام تب و هذیان باید قابل درک و خوانا باشد.
